12 ഇണങ്കരേ, ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വമെ വീയ് ഒറിയാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നമ്പിക്കെ നാത്തെ കുറുപ്പു കെട്ടെ ഇതയം നിങ്കെ ആരുക്കും ഒണ്ടാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നോക്കിൻ.
അത്തുക്ക് ശീമോൻ പത്തിരോശ്, “നീ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ മകനാനെ കിരിശ്ത്തു താൻ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു വതിലെ ചൊല്ലിയത് “ആരും നിങ്കളെ ഏമാത്താതിരുപ്പേക്ക് കെവുനമാ ഇരുന്തോനിൻ.
ഏൻ ഇതെ മിന്നമേ നിങ്കകാക്ക് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ താനേ അതുനാലെ കവുനമാ ഇരുക്കോണും.
അതുനാലെ അം കാലം നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തനാലെ നിങ്കെ അയന്ത് കെവുനമായിരിൻ.
ഒണ്ണാ കെവുനമാ ഇരുന്തോകോണും എന്തൊണ്ണാ എൻ ശിശിയര് ആയതുനാലെ അവറെ നിങ്കളെ ശന്നത്തിരീം കൂട്ടത്തുക്ക് പുടിച്ച് കൊടുത്താകും. എകൂതര് വായാതുവേക്ക് കൂടി വരിനെ കൂരേൽ വച്ച് ചാട്ടവാറിൽ അടിക്കും. ഏൻനാലെ വലിയെ വലിയെ അതികാരികേക്ക് മില്ലോട് പോയ് നിക്കിളതിരുക്കും.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ആരും നിങ്കളെ ഏമാത്താതിരുപ്പേക്ക് കെവുനമാ ഇരുന്തോനിൻ. എന്തൊണ്ണാ ഏൻ താൻ കിരിശ്ത്തു ഒണ്ണും നേരം വന്തേയെ ഒണ്ണും ചൊല്ലി കനേകംവേരാ നിങ്കകാക്ക് എന്നെ പേരേത്തി വരും; അവറാത്തുക്കു പുറകോടേ പോവാനില്ലെ.
എന്തൊണ്ണാ മരത്തിലേ ഇരുന്തെ കൊപ്പുകാടെ തെയ്വം മുറിച്ചനാലെ കാട്ടു മരത്തിൽ നുൺ കുടത്ത് ഒട്ടെ വച്ചെ നിങ്കളെ അം മരത്തിൽ നുണ്ണും മുറിച്ചൊറിയാത്ത് ഒൺ നിനയാതേൻ.
അതുനാലെ ഉറപ്പാ നിക്കിനെ ഒൺ തോണവൻ ബൂശാതിരുപ്പേക്ക് നോയ്ക്കോകോണും.
നിച്ചനാത്തതും പൊയ് വാക്കിലും ഒള്ളെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കലുകാട്ടിൽ ആരും നിങ്കളെ വഞ്ചനെ ചെയ്യാതിരുപ്പേക്ക് നോയ്ക്കോകോണും; അത് മനിശെ മാനടവൻകാട് നടവടീം ഇവ്വുലകത്തിലെ നടവടീം താൻ; ഇത് കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ നുണ്ണൊള്ളെ അറിവു നാത്തെ.
നിങ്കെ എങ്കളെ എകനെ ഏത്തെടുത്തതൊണ്ണും ഉശിരൊള്ളെ ചത്തിയമാനെ തെയ്വമെ കുമിടെ വാങ്കിനത്തുക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ കൊണ്ടാടി വന്തെ ചിലകാടെ വുട്ട് തെയ്വത്തുകാക്ക് തിരുമ്പിയതാം അവറെ എങ്കകാൽ ചൊന്നെ.
ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിൽ നുൺ തണ്ടനെ കിടയ്ക്കിനത് അമ്മച്ചേ ചരിയാനത്.
ഒണ്ണാ “എൻ നീതിമാൻ തെയ്വത്തിലൊള്ളെ നമ്പിക്കേൽ പിശയ്ക്കും; പുറക്ക് തിരുമ്പിനതൊണ്ണാ എൻ ഉള്ളത്തിൽ അവൻകാക്ക് പിരിയമൊണ്ടാകാത്ത്.”
ആരും തെയ്വ ഇരക്കത്തിൽ ഇരുന്ത് ബൂശാതിരുപ്പേക്ക് നോക്കോണും; ആരും ഉള്ളത്തിൽ കയ്പ്പാനെ കാരിയങ്കാടെ നിനച്ച് വോറെ ഒള്ളവേരാക്കുകൂടി കലകം ഒണ്ടാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നോക്കോണും.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കെ വന്തിരുക്കിനത് ശീയോൻ മലേലും മേലോകെ എരുശലേമിലും താൻ. ഇത് അനേകമായിരം തൂതരുകാട് പിരിയമാ കൂടി വരിനെ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ പട്ടണം താൻ.
നിങ്കകാൽ കുരവുടിനവനെ വീയ് ഒറിയാതെ ഇരുപ്പേക്ക് കെവുനമായ് ഇരുന്തോകോണും. പൂമീൽ വച്ചി മുന്നറിയിപ്പെ തന്തവൻ വാക്കെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടവേരാ തപ്പിക്കപ്പടാതവോയാ മേലോകത്തിൽ നുൺ നങ്കകാക്ക് മുന്നറിയിപ്പെ തരിനവനാനെ ഏശുവെ വീയ് ഒറിഞ്ചാ നങ്കെ എകനെ രച്ചപ്പടും?
അതുനാലെ മേലോകെ വുളീക്ക് കൂട്ടാളികയാനെ ചുത്തമാനെ ഉടപ്പുറവികളേ, നങ്കെ ഏത്തു ചൊന്നെ വലിയെ പൂയാരീം തെയ്വം കടത്തി വുട്ടാളുമാനെ ഏശുവെ കെവുനമാ നോക്കിൻ.
അതുനാലെ എനക്ക് അം വർളാട്ടുകാൽ കിരുക്കൊണ്ടായെ. ‘അവറെ എപ്പണും വശിവുട്ടുപോനെ ഇതയമൊള്ളവേരാ ഒണ്ണും എൻ വശിയെ തിക്കിനാത്തവേരാ ഒണ്ണും ഏൻ ചൊല്ലിയെ’.
അകനെ നമ്പിക്കെ നാപ്പോയതുനാലെ അവറാത്തുക്കു എൻ നിമതീൽ കടപ്പേക്ക് മുടിയാപ്പോയെ ഒൺ നാം കാണെ.
ചത്തിയെ ആത്തുമാവിൽ തെയ്വത്തുക്ക് ഉടയാളമേ കളങ്കം നാത്തവനായ് ഒപ്പണച്ചെ കിരിശ്ത്തുവിലെ ഇലത്തം നിങ്കെ മനശിലെ ഉവകാരം നാത്തെ ചെയ്തികളിൽ നുണ്ണും വുടുതൽ തന്ത് ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വമെ കൊണ്ടാടുകേക്ക് എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ ചുത്തമാക്കും?