10 അതുനാലെ എനക്ക് അം വർളാട്ടുകാൽ കിരുക്കൊണ്ടായെ. ‘അവറെ എപ്പണും വശിവുട്ടുപോനെ ഇതയമൊള്ളവേരാ ഒണ്ണും എൻ വശിയെ തിക്കിനാത്തവേരാ ഒണ്ണും ഏൻ ചൊല്ലിയെ’.
ഇതെ കേട്ടവോളെ ഇനിയൊള്ളെ പത്ത് ശിശിയരും ആക്കോവുകാക്കും ഓകന്നാൻകാക്കും കൂശോറിയെ.
ഏശു ചുത്തുകോടാം നോയ്ക്കപ്പെ അവറെ ചങ്കെടുത്തോൺ നിക്കിനതെ കണ്ടാലെ കവലെ നുറഞ്ച് കൂശോറി. പിന്നെ ഏശു കയ് വരണ്ടെ മനിശൻകാക്ക്, “നിൻ കയ്യെ നീട്ട്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അവൻ കയ്യെ നീട്ടിയതും അന്നേരമേ അവനുക്ക് ചുകം കിടച്ചെ.
എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ചത്തിയമെ ചൊന്നെ; ഒണ്ണാ നിങ്കെ എന്നെ നമ്പുനതുമില്ലെ.
തെയ്വമെചൊല്ലിയൊള്ളെ ചത്തിയമാനെ അറിവുകാടെ വീയ് ഒറിഞ്ചനാലെ തെയ്വം അവറളെ ചെയ്കേക്ക് കൂടാത്തെ മോശമാനെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിനെ മനശീക്ക് ഏത്തു കൊടുത്തെ.
“ഏൻ നരിയെ ചൊന്നതിനാലെ തെയ്വത്തുക്ക് ചത്തിയവാൻ ഒണ്ണൊള്ളെ പേര് കിടയ്ക്കുകേം അവനിലെ മകത്തം പെരികി വരുകേം ചെയ്യതൊണ്ണാ പിന്നെ എന്തുനാലനെ എന്നെ ഒരു പാപിയായ് വിതിക്കിനത്?” ഒൺ വോറൊരാ കോക്കാം.
കടശിനാളിൽ നിങ്കളെ രച്ചിക്കും ഒണ്ണ് നിങ്കാക്ക് അടകാളമായ് തെയ്വം തന്തിരുക്കിനെ തെയ്വ ആത്തുമാവെ നിങ്കെ കവലപ്പടുത്തുവാനില്ലെ.
ഇണങ്കരേ, ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വമെ വീയ് ഒറിയാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നമ്പിക്കെ നാത്തെ കുറുപ്പു കെട്ടെ ഇതയം നിങ്കെ ആരുക്കും ഒണ്ടാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നോക്കിൻ.