27 “ഇനി ഒരു തടവെ” ഒണ്ണെ വാക്കിലെ പൊരുൾ എന്തൊണ്ണാ പടച്ചതാനെ ഇതെല്ലാം ഒരു കാലത്തിൽ കുലുയ്ങ്കി നീയ്ങ്കി മണ്ടും. പിന്നെ കുലുക്കേക്ക് മുടിയാത്തത് എണ്ണേക്കും നില നിൽക്കും.
വാനമും പൂമീം മാറിപോകും; ഒണ്ണാ എൻ വശനം ഒരു കാലത്തിലും മാറാത്ത്.
മകത്തമാനെ അം പിശപ്പിൽ പങ്കാളികയാവപ്പോനെ തെയ്വ മക്കെ ആരൊൺ തിക്കിലൊണ്ടാകേക്ക് പടച്ചുവുട്ടെ ഏത്തുകാടു ബൂറാ കാത്തുകിട്ടേയിരുക്കിനെ.
അത് എകനയൊണ്ണാ തെയ്വ മക്കാക്ക് അകത്തെ മകത്തത്തിലെ പിശപ്പ് കിടയ്ക്കിനവോളെ തങ്കാക്കും ചാവിൽ നുണ്ണും നാശത്തിൽ നുണ്ണും വുടുതൽ കിടയ്ക്കുമൊൺ അതുകാടും ആശിക്കിനെ.
ഉലകത്തിലൊള്ളതുകാടെ ബൂറാ പളകിനവേരാ അത്തിലേ അരുവണേവാനില്ലെ. എന്തൊണ്ണാ ഇം ഉലകം ഇപ്പെ ഇരുക്കിനെ നിലമേൽ ബൊകാലം ഇരാത്ത്.
“കരുത്താവേ, മുതെ നീ പൂമീക്ക് അടിത്താനമിട്ടെ, വാനമും നിൻ കയ്യാരെ ഒള്ളെ ചെയ്തികതാൻ.
എന്തൊണ്ണാ പൂമീൽ നങ്കാക്ക് നില നിക്കിനെ പട്ടണം ഇല്ലെ. വരുകേക്കിരുക്കിനെ പട്ടണമതാൻ നങ്കെ കാത്ത് ഇരുക്കിനത്.
വരുകേക്കിരുക്കിനെ നൽമേലെ വലിയെ പൂയാരിയായ് കിരിശ്ത്തു വന്തെ; അവൻ മനിശെ മാനടവൻ ചെയ്യാത്തതും ഇം ഉലകത്തിൽ അകപ്പടാത്തതുമാനെ വലിയതും നികന്തതുമാനെ കൂടാരം വശിയേ കടന്ത് എപ്പേരുപ്പട്ടെ ചുത്തമാനെ ഇടത്തിൽ പോയ് ചേന്തെ.
ഏളാമത്തെ തൂതൻ ഊതിയവോളെ, “പുകിലോകത്തിലെ അതികാരം മാറി തെയ്വമാനെ കരുത്താവുക്കും അവനിലെ കിരിശ്ത്തുവുക്കുമായിരുക്കിനെ; അവൻ എണ്ണേക്കും അതികാരമെ നടത്തും.” ഇകനെ മേലോകത്തിൽ നുണ്ണും വൻ ചത്തങ്കാട് ചൊന്നതെ കേട്ടെ.
ഏൻ പുതുവൻ വാനമാം പുതുവൻ പൂമിയാം കണ്ടെ; മുതേലെ വാനമും മുതേലെ പൂമീം കടന്തേയെ; ശമുത്തിരമും ഇനി ഇല്ലെ.
അവൻ അവറെ കണ്ണിൽ നുൺ കണ്ണീരെ എല്ലാം തുവുത്തൊറീം. അതോഞ്ച് ചാവോ കറുമമോ കോത്തയോ നോകലോ ഇകത്തെ പശേതൊണ്ണും ഒണ്ടാകാത്ത്.”
കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനാ, “ഇതി, ഏൻ എല്ലാതാം പുതുവനാക്കിനെ” ഒൺ അരുൾ ചെയ്യിനെ. “ഇം വശനം നമ്പുകേക്കാനതും ചത്തിയമൊള്ളതും നാലെ എളുത്” ഒൺ അവൻ കൽപ്പനയിട്ടെ.