4 എന്തൊണ്ണാ കാളകാട്ടിലേം ആടുകാട്ടിലേം ഇലത്തത്തുക്കു പാപമെ മാത്തുകേക്ക് മുടിയാത്ത്.
അം തെയ്വമെ മനശ് നുറഞ്ച്, നന്തി നൽവണം പിശച്ച്, ഉശിരോടെ വുളിച്ച് നടാനൊണ്ണും നിൻ കിട്ടെ പിശയ്ക്കിനവൻകാൽ നിന്നവോലയേ ആത്തിരമായ് ഇരുക്കോണും ഒണ്ണതു, പൊലിവെ തൂക്കിനത്തിലും, ആകമെ ചെയ്യിനത്തിലും നല്ലതാൻ.”
പിത്തുനാ ഏശു ഉടയാകാക്ക് വരിനതെ ഓകന്നാൻ കണ്ടോൺ, “ഇതീ, ഉലകത്തിലെ പാപമെ മാത്തിവുടുക്കിനെ തെയ്വത്തിലെ ആട്ടുക്കുഞ്ചി.
അതുനാലതാൻ, “ശീയോനിൽ പുറന്താ തെയ്വമെ മറന്തെ ആക്കോവ് മക്കളിലെ ഇതയത്തുക്ക് മാത്തമെ വരുത്തും.”
നായപുറമാണം വരുകേക്കിരുക്കിനെ നൽമകാട്ടിലെ താപ്പുറെ മട്ടുംതാൻ; അല്ലാതെ അത്തിലെ നിച്ചമാനെ ഉരുവമില്ലെ. അതുനാലെ വരിയമെല്ലാം ചെയ് വരിനെ ആകംനാലെ തെയ്വത്തുകാക്ക് വരുകേക്ക് ആശിക്കിനവേരാളെ മികന്തവേരായാക്കേക്ക് അത്തുക്ക് കൂടാത്ത്.
പാപമെ നീക്കിയൊറീകേക്ക് തകിതി നാത്തെ അതേ ആകമെ പിന്നേം പിന്നേം ചെയ്യിനെ ഓരോ പൂയാരീം ഉടയാ വേലയെ എപ്പണും ചെയ്കിട്ടിരുക്കിനെ.
“നായപുറമാണത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനവോലെ ചെയ് വരിനെ ആകപലികാടാം കാണിയ്ക്കകാടാം ആടുമാടുകാടെ ചുട്ടു കരിയ്ക്കിനെ ആകപലികാടാം പാപത്തിൽ നുൺ വുടുതൽ കിടയ്പ്പേക്കുചൂട്ടിയൊള്ളെ ആകപലികാടാം നീ ആശിച്ചതില്ലെ. അത്തുകാട്ടിലൊണ്ണും നീ പിരിയപ്പട്ടതുമില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയോഞ്ച്,
കൂടാരത്തിലെ മുകപ്പിലൊള്ളെ ചിത്താറ് ഇം കാലമെ കാട്ടി തരിനെ. എന്തൊണ്ണാ ഉണ്ണേക്ക് ഒപ്പണയ്ക്കിനെ കാണിയ്ക്കേം ആകമും കൊണ്ടാടിനവനിലെ മനശെ ചുത്തമാക്കേക്ക് കൂടാത്തെ.
നങ്കെ പാപമെ മാത്തുകേക്ക് അവൻ വെളിപ്പട്ടെ ഒണ്ണത് നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ; അവനിൽ പാപമില്ലെ.