37 “ഇനി കൊഞ്ചകാലമോഞ്ച് നിച്ചമാ വരുകേക്കൊള്ളവൻ വരും ഇനി അത്തുക്ക് ബൊകുനേരമൊണ്ണുമില്ലെ.”
ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നത് അവൻ പുടീയൊൺ അവറാത്തുക്ക് നായമെ നടത്തി കൊടുക്കും. ഒണ്ണാ മനിശൻ മകനാനെ ഏൻ പൂമീക്ക് വരിനവോളെ എൻകാൽ നമ്പിക്കയോടെ ഇരുക്കിനവേരാളെ കാണുമീ?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ.
ഇതെ ശാച്ചിയമെ ചൊന്നാ, അന്താൻ, ഏൻ വേമാ വരിനെ ഒൺ അരുൾ ചെയ്യിനെ; ആമേൻ, കരുത്താവാനെ ഏശുവേ, വേമാ വരോണുമേ.
ഒണ്ണാ എൻ ഇണങ്കരേ, കരുത്താവുക്ക് ഒരുനായും ആയിരം വരിയമും ഒരുവോലെ താൻ ഒൺ നിങ്കെ മറക്കുവാനില്ലെ.
“വരുമൊൺ ചൊല്ലിയാ നീതാനോ, അതോ എങ്കെ വോറൊരാളെ കാത്ത് ഇരുക്കിളതീ?” ഒൺ അവറനാലെ ഏശുവുകാൽ കേട്ടെ.
നിങ്കാക്കിരുക്കിനെ എളിമെ എല്ലാരുക്കും തിക്കിനൊണ്ടാകട്ടെ; കരുത്താവു വരുകേക്ക് ആയിരുക്കിനെ.
ചിലവേരാ പതിവായ് ചെയ്യിനതുവോലെ നങ്കെ കൂട്ടായ്മേൽ പങ്കെടാതെ ഇരുപ്പാനില്ലെ. ഏശുവിലെ വരവ് കിട്ടെ തട്ടെ ആയിരുക്കിനനാലെ നങ്കാക്ക് അക്കുമിക്കും അതികമാ തയിരിയപ്പടുത്താം.
അതുനാലെ ചിലെ ആളുകെ നിനയ്ക്കിനതുവോലെ കരുത്താവു വാരാത്തൊൺ നിങ്കെ നിനയ്പ്പാനില്ലെ. അവൻ വാക്കെ തന്തതുവോലെ ഉറപ്പാ വരും. ആരും നാശമായ് പോകാതെ ഇരുപ്പേക്കുചൂട്ടിതാൻ അവൻ ചരിയാനത്തിൽ പൊറുപ്പക്കാട്ടി ഇകനെ ചെയ്യിനത്. മുച്ചൂടും വേരാ തങ്കെ പാപമെ വുട്ടു തിരുമ്പുകേക്ക് അവൻ ആശിക്കിനെ.