32 തെയ്വത്തിലെ ചത്തിയമെ കേട്ട് അതെ ഏത്തെടുത്ത് നമ്പിക്കേൽ വന്തവോളെ നിങ്കാക്ക് വന്തെ തുമ്പേലെ പോരാട്ടമെ പൊറുമയാ ഏത്തെടുത്തതെ നിനച്ചോനിൻ.
നീ അവറെ കണ്ണെ തുറന്ത് ഇരുട്ടിലിരുന്ത് വെളിച്ചത്തുക്കും പിശാശ് ചക്കിതീൽ ഇരുന്ത് തെയ്വത്തുകാക്കും കുടക്കോണും. അകനെ അവറെ നമ്പുനനാലെ അവറെ പാപമെ മന്നിച്ച് തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ അവറെ അവകാശം അവറാത്തുക്ക് കിടയ്ക്കും.”
ഇടെ തടനാതെ വായാതി നിങ്കാക്കൊള്ളെ കറുമമെ ഏത്തെടുത്ത്, നിങ്കാക്ക് കിടയ്പ്പേക്ക് പോനെ പിശപ്പുക്ക് ആശേ വച്ച് പിരിയപ്പടിൻ.
“ഇരുട്ടിൽ നുൺ വെട്ടം ഒണ്ടാകട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ തെയ്വം ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ മുകറുനാലെ നങ്കെ ഇതയങ്കാട്ടിൽ വെളിച്ചമായ് കത്തിനെ; ഇത് തെയ്വ മകിമേലെ അറിവെ നങ്കാക്ക് തരുവിളത്തുക്കുതാൻ.
ഒണ്ണാ നങ്കെ എകനെ ആകോണുമൊണ്ണും എന്തെ ചെയ്യോണുമൊണ്ണും തെയ്വം നങ്കളെ പടിയ്ക്കെ വച്ചെ അറിവുക്കൊത്തവോലെ നങ്കെ ഒളുങ്കാ പിശയ്ക്കോണും.
നിങ്കാക്കും ലവോതിക്കിയാവിൽ ഒള്ളവേരാക്കും എന്നെ കണ്ണാരെ കാണാപ്പോയെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളവേരാക്കുചൂട്ടീം ഏൻ എത്തിനാരത്തിൽ കറുമമടഞ്ചതൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകോണും ഒൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ.
പാപത്തുകാക്കൊളെള പോരാട്ടത്തിൽ നിങ്കെ ഇതുവരേക്ക് ഉശിരെ വുടുക്കിളെ നിലെ വരേക്ക് എതിരിട്ടു നുണ്ണതില്ലയേ?
നിങ്കെ നമ്പിക്കേക്ക് വന്തെ കാലമെ നോയ്ക്കാ ഇപ്പെ നിങ്കെ വാത്തിയാരുകാടാകവേണ്ടിയിരുന്തെ. ഒണ്ണാ തെയ്വ വശനത്തിലെ മുതെ പാടങ്കാടെ നിങ്കാക്ക് ആരൊണ്ണാലും ഇപ്പണും ചൊല്ലി തരുവിളതായിരുക്കിനെ; കട്ടിയാനെ തീനെ നാത്തെ പാൽതാൻ ഇപ്പണും തേവെ.
തെയ്വ മക്കാക്ക് നിങ്കെ ചെയ്യതും ഇപ്പെ ചെയ്യിനതുമാനെ ചെയ്തികനാലെ ഉടയാ നാമത്തുകാക്ക് നിങ്കെ കാട്ടിയെ ആത്തിരം മറക്കേക്ക് തെയ്വം അനീതി ഒള്ളവനില്ലെ.
ഒരു കാലത്തിൽ വെളിച്ചം കണ്ട് മേലോകത്തിലെ വരം ഏത്തെടുക്കുകേം തെയ്വ ആത്തുമാവെ നേടുകേം
അതുനാലെ എങ്കെ ഏത്തെ കറുമം മത്തമാകാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ ചൂതാനമാ ഇരിൻ; അകനെ ചെയ്യാ നിങ്കെ ചെയ്യെ വേലേക്കൊള്ളെ കൂലികാട് ബൂറാ തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ കിടയ്ക്കും.
നിൻ ആത്തിരത്തിൽ നുൺ എത്തിനാരം കുറഞ്ചിരുക്കിനെ ഒൺ അറിഞ്ച് മനം തിരുമ്പി മുതേലെ ചെയ്തിയെ ചെയ്; നീ മനം തിരുമ്പാതവോയേ ഏൻ വരുകേം നിൻ നിലവിളക്കെ അത്തിലെ ഇടത്തിൽ നുൺ നീക്കുകേം ചെയ്യും.
അതുനാലെ നീ ഏത്തെടുത്തതും കേട്ടതും ചെയ്യതെ എകനെ ഒൺ നിനച്ച് അതെ കാത്തോകേം മനമെ തിരുപ്പുകേം ചെയ്യോണും. നീ അയരാതിരുന്താ ഏൻ കളവാണി വരിനതുവോലെ വരും; ഏളെ നേരത്തിൽ നിൻകാൽ വരുമൊണ്ണു നിനക്ക് തിക്കിനാതേം ഇരുക്കും.