10 തെയ്വത്തിലെ പിരിയത്തിൽ ഏശുകിരിശ്ത്തു ഉടയാ ഉടമ്പെ ഒരേ ഒരുവട്ടം ആകമെ ചെയ് നങ്കളെ ചുത്തമായ്ക്കിരുക്കിനെ.
അവറളും ചത്തിയത്തിൽ ചുത്തമാകിളത്തുക്ക് അവറാത്തുക്കുചൂട്ടി ഏനും എന്നമേ ചുത്തമാക്കിനെ.
അന്നേരം പടയാളികേൽ ഒരാ ഏശുവിലെ ഉടമ്പിലെ ഒരുക്കോട്ടുക്ക് കുന്തത്തിൽ കുത്തിയെ; അപ്പണേ അവുടെ നുൺ ഇലത്തമും തണ്ണീം ഒശികെ.
ഏൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കിവന്തെ ഉശിരൊള്ളെ അപ്പം താൻ; ആരൊണ്ണാലും ഇം അപ്പമെ തുണ്ണതൊണ്ണാ അവൻ എപ്പണും ഉശിരോടെ ഇരുക്കും; ഉലകത്തിലെ ഉശിരുക്കുചൂട്ടി ഏൻ കൊടുപ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ ഇം അപ്പം എൻ ഉടമ്പുതാൻ.”
നിങ്കളോ തെയ്വംനാലെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ ഇരുക്കിനെ. “പെരുമപ്പടിനവൻ കരുത്താവിൽ പെരുമപ്പടട്ടെ” ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനവോലെ ആകേക്ക് അവൻ നങ്കാക്കുചൂട്ടി അറിവും നീതീം ചുത്തമാകലും വീണ്ടെടുപ്പുമായെ.
നിങ്കളിൽ ചിലവേരാ അകത്തവേരായായിരുന്തെ; ഒണ്ണാ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ നാമത്താലേം നങ്കെ തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവാലേം നിങ്കളെ കശുവി തെയ്വത്തുക്ക് ഏത്തു കൊടുക്കുകേം നീതിയൊള്ളവേരായാക്കുകേം ചെയ്യെ.
കിരിശ്ത്തു നങ്കാക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരെ തെയ്വത്തുക്ക് നല്ലെ മണമൊള്ളെ കാണിയ്ക്കേം ആകമുമായ് കൊടുത്ത് നങ്കകാൽ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുന്തവോലെ നിങ്കളും ആത്തിരത്തോടെ നടേനിൻ.
അവൻ ഉടയാ ശവേ തെയ്വ വശനമൊണ്ണെ തണ്ണീൽ രാട്ടിപിരാട്ടി ചുത്തമാക്കിളത്തുക്ക്
ഒണ്ണാ ഏശു പാപത്തുക്കുചൂട്ടി എണ്ണേക്കുമായ് ഒരേയൊരു ആകപലി ആയാലെ തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുന്തോഞ്ച്
ഉടയാളിലെ ഒരേയൊരു ആകത്താലെ പാപത്തിൽ നുൺ വുടുതൽ കൊടുത്ത് ചുത്തമായ്ക്കവേരാളെ എണ്ണെണ്ണേക്കും മികന്തവേരായായ്ക്കെ.
തെയ്വ മകനെ മാനം കെടുത്തുകേം നങ്കളെ ചുത്തമായ്ക്കെ ഉടമ്പടീലെ ഇലത്തമെ കെട്ടതൊൺ നിനയ്ക്കുകേം നങ്കകാൽ കനിവെ കാട്ടിയെ ചുത്തമാനെ ആത്തുമാവെ മാനം കെടുത്തുകേം ചെയ്യിനവനുക്ക് എത്തിനെ വലിയെ തണ്ടനെ കിടയ്ക്കും ഒൺ നിനച്ചോനിൻ.
അതുനാലെ കിരിശ്ത്തു ഉലകത്തുക്ക് വന്തവോളെ, “ആകമും കാണിയ്ക്കേം നീ ആശിച്ചതില്ലെ; ഒണ്ണാ ഒരു ഉടമ്പെ നീ എനക്കുചൂട്ടി ഒരിയ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
അകനെ ഏശുവും ചൊന്തെ ഇലത്തത്താലെ മാനടവൻകാടെ ചുത്തമാക്കേക്ക് എരുശലേം പട്ടണത്തുക്ക് പുറത്തിൽ വച്ച് കറുമമടഞ്ച് ചത്തെ.
ചുത്തമാക്കിനാളുക്കും ചുത്തമാനവേരാക്കും എല്ലാം ഒരാതാൻ തകപ്പൻ; അതുനാലതാൻ ഏശു അവറളെ ഉടപ്പുറവികെ ഒൺ വുളിപ്പേക്ക് വെക്കക്കേട് നിനയാത്തത്.
മക്കെ ഉടമ്പും ഇലത്തമും ഒള്ളവേരാനാലെ അവനും ഉടമ്പും ഇലത്തമുമൊള്ളവനായ് ചാവുക്ക് അതികാരിയാനെ പിശാശെ ഉടയാ ചാവാലെ നീയ്ക്കെ.
കിരിശ്ത്തു ഇം ഉലകത്തിൽ പിശച്ചിരുന്തവോളയേ ചാവിൽ നുൺ രച്ചിക്കേക്ക് തകിതി ഒള്ളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് കുലവയായൊള്ളെ കോത്തയോടേം കണ്ണീരോടേം വായാത്തുകയാം കെഞ്ചുകയാം ചെയ്യെ. ഏശുവുക്ക് തെയ്വത്തുകാക്കൊള്ളെ പേടിനാലെ അത്തുക്ക് വതിലും കിടച്ചെ.
വോറെ ഒള്ളെ വലിയെ പൂയാരികാടുവോലെ മുതെ ഉടവൻ പാപത്തുക്കുചൂട്ടീം പിന്നെ ഇനിയൊള്ളവേരാ പാപത്തുക്കുചൂട്ടീം എപ്പണും ആകപലി കൊടുക്കിളെ നിലെ ഏശുവുക്ക് നാപ്പോയെ. ഒരുവട്ടം മട്ടുംതാൻ അവൻ പലിയെ കൊടുത്തത്. അത് ഉടയാ ഉശിരെ കൊടുത്തൊള്ളെ പലിതാൻ.
കോലാട്ടുകാട്ടിലയോ മാട്ടുക്കുട്ടീലയോ ഇലത്തത്താലെ നാത്തെ ഉടയാ ചൊന്തെ ഇലത്തത്താലെ പരിശുത്തമാനെ ഇടത്തിൽ ഒരേയൊരു വട്ടം പോയ് ചേന്ത് എണ്ണെണ്ണേക്കുമാനെ ഒരു വീണ്ടെടുപ്പ് ഉറപ്പായ്ക്കെ.
ചത്തിയെ ആത്തുമാവിൽ തെയ്വത്തുക്ക് ഉടയാളമേ കളങ്കം നാത്തവനായ് ഒപ്പണച്ചെ കിരിശ്ത്തുവിലെ ഇലത്തം നിങ്കെ മനശിലെ ഉവകാരം നാത്തെ ചെയ്തികളിൽ നുണ്ണും വുടുതൽ തന്ത് ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വമെ കൊണ്ടാടുകേക്ക് എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ ചുത്തമാക്കും?
അകനയായാ ഉലകമെ പടച്ചനാളിലിരുന്ത് കിരിശ്ത്തു പലെ തടവേം ചാകവേണ്ടിയിരുന്തെ. ഒണ്ണാ അവൻ കടശികാലത്തിൽ പാപെ പരികാരത്തുക്ക് ഉടയാളമേ ഒരേയൊരു തടവെ ആകമായ് കൊടുത്തെ.
കിരിശ്ത്തുവും അകനയേ കനേമാളുകേലെ പാപമെ നീക്കുകേക്ക് ഒരു തടവെ ആകമായെ. ഇനി പാപമെ ചിമ്പുകേക്കില്ലെ തനക്കുചൂട്ടി കാത്ത് ഇരുക്കിനവേരാക്ക് രച്ചേ കൊടുപ്പേക്ക് അവൻ ഇരണ്ടാമതും വെളിപ്പടും.
നങ്കെ പാപം ചെയ്യിനതെ നുറുത്തി നീതീയോടെ പിശയ്ക്കുവചൂട്ടി കിരിശ്ത്തു നങ്കെ പാപമെ ഉടയാ ഉടമ്പിൽ ചിമ്പി ശിലുവേൽ ചത്തെ; അവൻ കായംനാലെ നിങ്കാക്ക് ചുകം കിടച്ചിരുക്കിനെ.
നിങ്കളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് കൊണ്ടോകേക്കുചൂട്ടി നീതിമാനായെ കിരിശ്ത്തു നീതി നാത്തവേരാ പാപത്തുക്കുചൂട്ടി ഒരു തടവ് ചത്തെ. അവൻ ഉടമ്പിൽ ചത്തതൊണ്ണാലും അവനെ ആത്തുമാവിൽ ഉശിരേത്തിയെ.
ഏശുകിരിശ്ത്തു ഉലകത്തുക്ക് വന്ത് തണ്ണീൽ രാടിപിരാടുകേം ശിലുവേൽ ഇലത്തമൊശുക്കി ചാവുകേം ചെയ്യെ. അവൻ തണ്ണീൽ രാടിപിരാടുകെ മട്ടുമില്ലെ തണ്ണീൽ രാടിപിരാടുകേം ശിലുവേൽ ഇലത്തമൊശുക്കി ചാവുകേം ചെയ്യെ. തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവും ഇതു ചത്തിയം താൻ ഒൺ ശാച്ചിയമെ ചൊന്നെ. എന്തൊണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ചത്തിയം താൻ.