9 നീ നീതിയെ പിരിയപ്പടുകേം അനീതിയെ പകയ്ക്കുകേം ചെയ്യിനതുനാലെ തെയ്വം നിൻ തെയ്വമെ നിൻ ഇണങ്കരക്കാട്ടിലും അതികമാ പിരിയമാനെ തയിലത്താലെ അവിശേകമെ ചെയ് ഇരുക്കിനെ” ഒണ്ണും
“അപ്പുറാണികകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ ചൊൽവെ കരുത്താവു എന്നെ പുറിച്ചെടുത്തനാലെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് എന്നേത്തിൽ ഒണ്ട്; തടവിലായവേരാക്ക് വുടുതലെ കൊടുക്കും ഒൺ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്കും കുരുടരുക്ക് പാരുവെ കൊടുക്കിളത്തുക്കും തണ്ടനെ ഏൽക്കിനവനുക്ക് വുടുതലെ കൊടുപ്പേക്കും
അപ്പണേ അന്തിരയോശ് ഉടയാ തമ്മേനാനെ ശീമോനെ കണ്ടു പുടിച്ച് അവൻകാക്ക്, “എങ്കെ കിരിശ്ത്തു ഒൺ ചൊന്നെ മശികായെ കണ്ടു പുടിച്ചേയെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എൻ ഉശിര് പിന്നേം കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് ഏൻ അതെ കൊടുക്കിനതുനാലെ തകപ്പൻ എൻകാൽ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനെ.
അന്നേരം ഏശു അവേകാൽ, “എന്നെ തൊടുവാനില്ലെ, എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇതുവരേക്കും തകപ്പൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോയതില്ലെ. നീ പോയ് എൻ ഇണങ്കരുകാൽ ‘ഏൻ എൻ തകപ്പനും നിങ്കെ തകപ്പനും എൻ തെയ്വമും നിങ്കെ തെയ്വമുമാനവൻകാക്ക് തിരുമ്പി പോനെ’ ഒൺ ചൊല്ലിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
തെയ്വം കടത്തി വുട്ടയാൾ തെയ്വത്തിലെ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊന്നെ; എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം ഉടയാ ആത്തുമാവെ അളവുനാതെ കൊടുക്കിനെ.
നശരായൻ ഏശുവെ തെയ്വം തെയ്വ ആത്തുമാവിലും ചക്കിതീലും അവിശേകമെ ചെയ്യെ; തെയ്വം അവൻ കൂട്ടത്തിലേ ഇരുന്തനാലെ അവൻ നൻമയെ ചെയ്യും; മുനി പുടിച്ചവേരാക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തും എല്ലാ പണ്ണേക്കും പോയെ.
പൂമിനാട്ടിൽ അതികാരം നടത്തിനെ രാശാക്കൻമാരുകാട് തങ്കളമേ ഒരിയ്ക്കി കരുത്താവുക്കും അവൻ പട്ടമെ കൊടുത്ത് കടത്തിവുട്ടെ മശികാ ഒണ്ണാക്കും വെതിലാ മൊത്തമാ കൂടി ഇരുക്കിനെ’ ഒൺ നിൻ അടിയാനാനെ താവീതുനാലെ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ അരുളിയവനേ,
നീ പട്ടമെ കൊടുത്തെ ഏശു ഒണ്ണെ നിൻ ചുത്തമാനെ പണ്ണക്കാറനുക്ക് വുറോതമായ് കെരോതാവും പൊന്തിയോശ് പീലാത്തോശും എകൂതരല്ലാത്തവേരാളും ഇശ്രവേലിലെ മനിശെ മാനടവനും ഇപ്പട്ടണത്തിൽ വച്ച് മൊത്തമാ കൂടിയെ.
അകനെ നിങ്കെ വോറെ ഒള്ളവേരാകാക്ക് കാട്ടിനെ ആത്തിരം കവടം നാതയിരുക്കട്ടെ; കെട്ടെ ചെയ്തികളെ വുട്ട് നല്ലതെ ഉറുക്കമാ പുടീൻ.
അതുനാലെ ആശെ തരുനവനാനെ തെയ്വം അവന്റെ ആത്തുമാവിലെ ചക്കിതീൽ നിങ്കാക്ക് കനേം ആശെ തരട്ടെ. നിങ്കെ അവനിൽ അനേകമായ് നമ്പുകേം അകനെ നിങ്കാക്ക് കനേകമായ് പിരിയമും നിമതീം കിടയ്ക്കുകേം ചെയ്യട്ടെ.
അവൻ മകനും നങ്കെ കരുത്താവുമാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവും മത്തുമൊള്ളെ കൂട്ടായ്മേക്ക് നിങ്കളെ വുളിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ തെയ്വം നമ്പിക്കയാനവൻ താൻ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ തെയ്വമും തകപ്പനുമാനവനുക്ക് ഏൻ ചൊന്നത് നരിയില്ലെ ഒൺ തിക്കിനൊള്ളെ; അവനിലെ നാമം എണ്ണെണ്ണേക്കും മകത്തപ്പടട്ടെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുൺ പുറപ്പടിനത് അങ്കോട്ടുക്കുമിങ്കോട്ടുക്കുമൊള്ളെ ആത്തിരം, പിരിയം, അമതി, പൊറുപ്പ്, ഇരക്കം, കയ് അശഞ്ച് കൊടുക്കിനത്, നമ്പ്,
മേലോകത്തിലെ നൽവരം മുച്ചൂടും കിരിശ്ത്തുവിൽ തന്ത് നങ്കളെ കൂശാടി വുട്ടിരുക്കിനെ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുവിലെ തെയ്വമും തകപ്പനുമാനവനുക്ക് നങ്കെ മകിമെ കൊടുക്കാം.
അതുനാലെ തെയ്വം അവനുക്ക് എല്ലാരക്കാട്ടീം വലിയെ പതവിയെ കൊടുത്ത്, എല്ലാരക്കാട്ടീം പേരും പെരുമേം ഒള്ളെ നാമമെ അവനുക്ക് കൊടുത്തെ.
ചുത്തമാക്കിനാളുക്കും ചുത്തമാനവേരാക്കും എല്ലാം ഒരാതാൻ തകപ്പൻ; അതുനാലതാൻ ഏശു അവറളെ ഉടപ്പുറവികെ ഒൺ വുളിപ്പേക്ക് വെക്കക്കേട് നിനയാത്തത്.
ഒണ്ണാ തെയ്വ പിന്നിയത്തിൽ ഏശു എല്ലാരുക്കുചൂട്ടീം ചാകേക്ക് കൊഞ്ചെ കാലത്തുക്ക് തൂതരുകാടക്കാട്ടി താത്തപ്പട്ടപ്പണും അവൻ ചാവെ ഏത്തനാലെ മകിമയാലേം ബൊകുമാനത്താലേം കിരികിടമെ ചൂടി ഇരുക്കിനതായ് നങ്കെ കാണെ.
ഇകത്തെ ഒരു വലിയെ പൂയാരി നങ്കാക്ക് ഒണ്ടാകവേണ്ടത് തേവതാൻ; അവൻ ചുത്തമാനവനും കുറനാത്തവനും കളങ്കം നാത്തവനും പാപികളിൽ നുൺ പുറിച്ചാളും മേലോകമക്കാട്ടി വലിയവനും താൻ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവിലെ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തമൊണ്ടാകട്ടെ. എന്തൊണ്ണാ ഏശുകിരിശ്ത്തുവെ ചാവിൽ ഇരുന്ത് തെയ്വം ഉശിരേത്തി ഉടയാ എപ്പേരുപ്പട്ടെ ആത്തിരത്തിൽ നങ്കാക്ക് പുതുവൻ പിശപ്പ് തന്തിരുക്കിനതാനേ? അം ആശേൽ താനേ നങ്കെ പിശയ്ക്കിനത്.
നിങ്കാക്ക് എങ്കകാൽ കൂട്ടായ്മെ ഒണ്ടാളത്തുക്കു താൻ എങ്കെ കണ്ടതും കേട്ടതുമാനെ കാരിയങ്കാടെ നിങ്കാക്ക് വെളിയേത്തിനത്. എങ്കാക്ക് കൂട്ടായ്മെ ഒള്ളത് തകപ്പൻ തെയ്വത്തുകാലും അവൻ മകനാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുകാലും താൻ.
അകനെ നിക്കോലാവിയര് ചൊല്ലെ ഏത്തെടുക്കിനവേരാളും നിനക്കും ഒണ്ട്.