9 നൽമെ ചെയ്യിനത്തിൽ നങ്കെ മടുത്ത് പുറക്ക് പോവാനില്ലെ; ചോന്ത് പോകാതിരുന്താ തക്കെ നേരത്തിൽ നൽവരത്തിലെ വിളവ് കിടയ്ക്കും.
എൻ നാമം നാലെ എല്ലാരും നിങ്കളെ വീയൊറിഞ്ചാകും; കടശിവരേക്ക് ഒറുപ്പോടെ നിക്കിനവനുക്കുതാൻ രച്ചെ കിടയ്ക്കും.
ഒണ്ണാ കടശിവരേക്ക് പൊറുമയാ നിക്കിനവൻ രച്ചിക്കപ്പടും.
അകനയേതാൻ ഇരണ്ടായിരം പൊൻ പണം കിടച്ചെ പണ്ണക്കാറനും വോറേ ഇരണ്ടായിരം പൊൻ പണമകൂടി ചുരച്ചെ.
ഏശു എന്തി അവനും മത്തും പോയെ. ശിശിയരുകാടും അവൻ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ.
കയ് വരണ്ടാളെ കണ്ടതും ഏശു അവൻകാൽ, “എന്തി എല്ലാരുക്കും നടുവെ നിൽ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ ഏശു അവറകാൽ മടുക്കാതെ എപ്പണും വായാതോണും ഒണ്ണത്തുക്ക് ഒരു കതെ പേരേത്തി ചൊല്ലിയത്,
മാനമും മകത്തമുമൊള്ളെ നാശമാകാത്തെ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി നല്ലതെ ചെയ് പൊറുപ്പോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനവേരാക്ക് തെയ്വം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ കൊടുക്കും.
അതുനാലെ ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, നിങ്കെ ഉറപ്പൊള്ളവേരാളും കുലുങ്കാത്തവേരാളും ആകോണും; നിങ്കെ കരുത്താവിൽ ചെയ്യിനെ ഒവ്വൊരു കാരിയമും വുറുതാവില്ലെ ഒൺ അറിഞ്ചിരുക്കിനനാലെ കരുത്താവിലെ വേലേൽ എപ്പണും പെരികി വരിനവേരാളുമാനിൻ.
തെയ്വ പിന്നിയത്തിൽ എങ്കാക്ക് ഇം വേലെ കിടച്ച് ഇരുക്കിനനാലെ എങ്കെ നമ്പിക്കെ വുട്ട് പുറക്ക് പോകാതെ പേടിയാതെ ഇരുക്കിനെ.
അതുനാലെ എങ്കെ ഇതയം ചോന്ത് പോകാതെ പേടിനാതെ ഇരുക്കിനെ; എങ്കളിലെ ഉടമ്പുക്ക് ഒവ്വൊരുനാളും പിലം കെട്ടുപോകേം ഒണ്ണാ നങ്കെ ആത്തുമാവ് ഒവ്വൊരുനാളും ചക്കിതിപ്പട്ടുകിട്ടേ ഇരുക്കിനെ.
ഇതെ നിനച്ചോനിൻ, ഒരുത്തിനേ വിതയ്ക്കിനവൻ ഒരുത്തിനേ താൻ അറുക്കും; കനേകം വിതയ്ക്കിനവൻ അറുക്കും.
അതുനാലെ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി ഏൻ ഏത്തെടുക്കിനെ ഇം കറുമം നാലെ നിങ്കെ ചോന്ത് പോവാനില്ലെ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ കെഞ്ചിനെ; ഇതെല്ലാം നിങ്കാക്കൊള്ളെ ബൊകുമാനത്തുക്കുതാൻ.
ഒണ്ണാ ഇണങ്കരേ, നിങ്കെ നൽമെ ചെയ്യിനത്തിൽ ഒരു കാലത്തിലും ചോന്ത് പോവാനില്ലെ.
നിങ്കെ ഇതയം വാടി ചോന്ത് പോകാതിരുപ്പേക്ക് പാപികളിൽ നുൺ ഇപ്പേരുപ്പട്ടെ എതിരെ ഏത്തെടുത്തവനെ നിനച്ച് നോക്കിൻ.
“മകനേ, കരുത്താവിലെ തണ്ടനെ വീയ് ഒറീവാനില്ലെ; അവൻ പിണങ്കിനവോളെ കവലപ്പടുവാനുമില്ലെ; കരുത്താവ് ആത്തിരമായിരുക്കിനവനുക്ക് തണ്ടനെ കൊടുക്കിനെ; താൻ ഏത്തെടുക്കിനെ ഏളെ മകനാം അടിക്കിനെ” ഒൺ തെയ്വം നിങ്കകാൽ മക്കകാൽ ഒണ്ണവോലെ അരുളി ചെയ്യെ ഇം പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കലെ നിങ്കെ മറന്തേയതീ?
മുതെ നമ്പിക്കയെ കടശിവരേക്ക് ഉറുക്കമാ പുടിച്ചാ നങ്കെ കിരിശ്ത്തുവിൽ പങ്കാളികയാകും.
ഒണ്ണാ കിരിശ്ത്തു തെയ്വ കൂരേലെ അതികാരിയാനെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളെ മകൻതാൻ. നങ്കെ ആശേലെ ഉറപ്പാം മകിമയാം കടശിവരേക്ക് ഉറുക്കമാ പുടിച്ചാ നാമേതാൻ അം തെയ്വ കൂരെ.
എനക്ക് പിരിയമാനവേരാളേ, നിങ്കാക്ക് വരിനെ കറുമമെ ഏത്ത് നിങ്കെ കരുത്താവ് വെളിപ്പട്ട് വരിനതുവരേക്ക് കാത്ത് ഇരിൻ; നോക്കിൻ, കണ്ടയുശത്തിൽ വേലേ ചെയ്യിനാ പൂമീൽ വെള്ളാമെ നയമാ കിടയ്ക്കിനതുവരേക്ക്, മഞ്ചീം മശേം അത്തുക്ക് കിടയ്ക്കിനതെ അമന്താടി നോയ്ക്കികിട്ട് ഇരുക്കിനതാനേ?
എന്തൊണ്ണാ നിങ്കെ ചെയ്യിനെ നൽമനാലെ പുത്തി കെട്ടവേരാ ചെയ്യിനെ പുത്തിനാത്തെ കാരിയങ്കാടെ നാതയാക്കോണും ഒണ്ണത് തെയ്വത്തിലെ പിരിയം താൻ.
എന്തൊണ്ണാ തിൻമെ ചെയ്യോൺ നാത്തെ, നൽമെ ചെയ്യോൺ കറുമം അടേനതുതാൻ തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയം.
നിങ്കളമേ പടച്ചെ തെയ്വത്തിലെ കയ്യിൽ ഒപ്പണച്ചി നൽമകാടെ മട്ടും ചെയ് പിശച്ചാലും കറുമം വരിനതൊണ്ണാ അത് തെയ്വ പിരിയം താൻ.
ആത്തുമാവ് ശവകാട്ടുകാൽ ചൊന്നതെ മനമൊള്ളവൻ കോക്കട്ടെ. വെറ്റി നേടിനവനുക്ക് മറച്ച് വച്ചിരുക്കിനെ മന്നയാം പുതുവൻ പേരെ എളുതിയെ ഒരു വെള്ളെ കല്ലാം ഏൻ കൊടുക്കും; ഇം പുതുവൻ പേര് കിടയ്ക്കിനവനുക്കല്ലാതെ വോറാരുക്കും തിക്കിലെ.
നീ കറുമമടഞ്ചതാം എൻ നാമം നാലെ നീ തുമ്പതുരിതമെ ഏത്തെടുത്തതാം നീ ചോന്ത് പോകാതിരുന്തതാം’ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
ആത്തുമാവ് ശവകാട്ടുകാൽ ചൊന്നതെ എന്തനേത്തൊൺ കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളവൻ കോക്കട്ടെ. വെറ്റി നേടിനവനുക്ക് ഏൻ തെയ്വത്തിലെ തോട്ടത്തിലെ ഉശിരൊള്ളെ മരത്തിലെ കനിയെ തിൻബേക്ക് കൊടുക്കും.”