26 നാം പൊങ്കാരമൊള്ളവേരായായ് അക്കുമിക്കും ഏയ്ല കെട്ടുകയോ പുറണി എടുക്കുകയോ ചെയ്വാനില്ലെ.
അത്തുക്ക് പകറം നീ പുറകോട് പോയി ഇരുന്താ, നിന്നെ വുളിച്ചാ അന്നേരം കണ്ടാലെ, ‘ഇണങ്കാ, എന്തി മില്ലോട് വന്തിര്’ ഒൺ അവൻ ചൊല്ലും; അമ്പോളെ അങ്ക് ഇരുക്കിനവേരാക്കു മില്ലോട് നിനക്ക് മാനമൊണ്ടാകും.
വളത്തിനത് തെയ്വം മട്ടുംതാൻ; അതുനാലെ നടിനവനോ നനയ്ക്കിനവനോ ഒണ്ണുമേയില്ലെ.
കാനത്തിലെ ചീവാതികാടുവോലെ അക്കുമിക്കും നിച്ചനാത്തെ കാരിയമെ ചൊല്ലി മാനം കെടുത്തീം ഏയിലെ കെട്ടീം മനവരത്തമൊണ്ടായ് നിങ്കെ മൊത്തമാ നാശമാകാതിരുപ്പേക്ക് കെവുനമാ ഇരുന്തോൻ.
അതുമട്ടുമില്ലെ പിലിപ്പിയാവിലവേരാളേ, നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതുവോലെ ഏൻ പുതുവൻ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ മുതെ നാളുകേൽ മക്കതോനിയാവിൽ നുൺ പയണപ്പട്ടവോളെ നിങ്കയല്ലാതെ വോറൊരു ശവേം എൻ കൊടുക്കൽ വാങ്കലിൽ പങ്കാളിയായതേയില്ലെ.
ഒണ്ണാ നിങ്കെ, എങ്കെ ചെയ്കേക്ക് ആശിച്ചെ കാരിയങ്കാട് ബൂറാ ചെയ്കേക്ക് എങ്കനാലെ മുടിഞ്ചോകും ഒൺ വമ്പെ ചൊല്ലി പെരുമപ്പടിനെ. ഇകനയെല്ലാം വമ്പെ ചൊല്ലി നടക്കിനത് കുത്തം താൻ.
അതുവോലതാൻ ഉളന്താരികളേ, നിങ്കെ മൂപ്പരുകാട്ടുക്ക് കീളടങ്കി ഇരിൻ. നിങ്കെ എല്ലാരും അക്കുമിക്കും അടങ്കി ഇരിൻ; എന്തൊണ്ണാ, “തെയ്വം നികളികേകാൽ എതിരാ നിക്കിനെ; അടങ്കി പിശയ്ക്കിനവനുക്ക് അവൻ ഇരക്കമെ കാട്ടിനെ” ഒൺ തെയ്വ വശനത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനെ.