7 അതുനാലെ തെയ്വത്തിൽ നമ്പുനവൻ താൻ അബുറാകാമ് വർളാട് ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകോണും.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചെന്നും അബുറാകാം മകൻനാലെ ഉണ്ണേക്ക് ഇം കൂരേക്ക് രച്ചെ വന്തിരുക്കിനെ.
അതുവോല നിങ്കെ ഇതുകാടയെല്ലാം കാണവോളെ തെയ്വ രാച്ചം കിട്ടെ ആയേയെ ഒൺ അറിഞ്ചോകോണും.
അവറെ അവൻകാക്ക്, “അബുറാകാമുതാൻ എങ്കെ തകപ്പൻ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “നിങ്കെ അബുറാകാമ് മക്കെ ഒണ്ണാ അബുറാകാമ് ചെയ്യതെ ചെയ്വനായെ.
അത് എകനനേ? നങ്കെ പാപങ്കാട്ടുക്കുചൂട്ടി ചത്തെ കരുത്താവാനെ ഏശുവെ തെയ്വം ഉശിരെ കൊടുത്ത് എത്തിയെ ഒൺ നങ്കെ നമ്പിയവോളെ അവൻ നങ്കളെ നീതിമാൻമാരായ് കണക്കായ്ക്കെ.
അബുറാകാം തെയ്വമെ നമ്പി; അതുനാലെ അവനുക്ക് നൽകിരകം കിടച്ചെ. അതുനാലതാൻ നമ്പുനവനുക്കെല്ലാം അബുറാകാമുക്കുവോലെ നൽകിരകം കിടയ്ക്കിനത്.
ഇം പുറമാണമെ കേട്ട് പിശയ്ക്കിനെ എല്ലാരുക്കും തെയ്വത്തിലെ അമതീം ഇരക്കമും ഒണ്ടാകട്ടെ; ചേരതാൻ തെയ്വത്തിലെ പുതുവൻ ആളുകെ.
നങ്കെ കൂട്ട് നമ്പിക്കക്കാറനാനെ തിമോത്തിയോശ് തടവിൽ നുൺ വുടുതൽ കിടച്ച് വന്തേയെ ഒൺ അറിഞ്ചോനിൻ. അവൻ വേമായേ വന്താ ഏൻ അവനും മത്തും നിങ്കളെ വന്തു കാണും.