23 എകനേം തെയ്വ നമ്പിക്കയെ നാശമാക്കേക്കുചൂട്ടി മിന്നേ നങ്കളെ തൊന്തരവെ ചെയ്യാ ഇപ്പെ അം നമ്പിക്കയെ പത്തി ചൊന്നതൊൺ മട്ടുംതാൻ അവറെ എന്നചൊല്ലി കേട്ട് ഇരുക്കിനത്.
ഒവ്വോരു തേശത്തിലും പോയ് മുനികാടെ ഉറക്കുമെ ചിലെ എകൂതാ വിച്ചക്കാറാ, “പവുലോശ് വുളിച്ച് ചൊന്നെ ഏശുവിലെ നാമത്തിൽ ഏൻ നിങ്കകാൽ കൽപ്പനേ ഇടിനെ ചേരളെ വുട്ടുപോ” ഒൺ ഏശു കരുത്താവിലെ നാമത്തിൽ മുനികാടെ മുടുക്കുകേക്ക് തുടയ്ങ്കെ.
തെയ്വ വശനം അങ്കെല്ലാം പരന്തെ; എരുശലേമിൽ കനേംവേരാ ശിശിയരായ് വന്തുകൂടിയെ; എകൂതാ ചാതീലെ കനേം പൂയാരികാടുകൂടി നമ്പിക്കയാ ചേരെ കൂട്ടത്തിൽ വന്തുകൂടിയെ.
അത്തുക്ക് അനന്നിയാശ്, “കരുത്താവേ, അം മനിശൻ എരുശലേമിലിരുന്തെ നിൻ ശിശിയരുകാട്ടുക്ക് എത്തിനാരം തൊല്ലയെ ചെയ്യെ ഒൺ കനേമാളുകെ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതെ ഏൻ കേട്ടുമിരുക്കുകീ.
പിന്നെ എകൂതാ പള്ളീലെല്ലാം പോയ് ഏശുതാൻ തെയ്വ മകൻ ഒൺ ശവുൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലി തുടയ്ങ്കെ.
അവൻ ചൊല്ലിയതെ കേട്ടവനുക്കെല്ലാം അരളി പുടിച്ചേയെ. “എരുശലേമിൽ ഇം നാമമെ വുളിച്ച് കുമിടെ വാങ്കിനവനെ നാശമെ ചെയ്യാതാനേ ചെൻ. ഇങ്കും അവറളെ പുടിച്ച് കെട്ടി വലിയെ പൂയാരിയേരുകാൽ കൊടുപ്പേക്കുതാൻ വന്തിരുക്കിനത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ശവുൽ എരുശലേമുക്ക് പോയ് ശിശിയരുകാട് കൂട്ടത്തിൽ ചേന്തോകേക്ക് നിനച്ചെ; ഒണ്ണാ അവൻ ഒരു ശിശിയൻതാൻ ഒൺ നമ്പാതെ എല്ലാരും അവനെ പേടിച്ചെ.
അതുനാലെ ഉതവിയെ ചെയ്കേക്ക് കിടയ്ക്കിനെ നേരമെല്ലാം നങ്കെ എല്ലാ മനിശനുക്കും നൽമെ ചെയ്യോണും; മുയ്ക്കമാ കൂട്ടത്തിൽ നമ്പിക്കേൽ ഇരുക്കിനവേരാക്ക്.