12 എനക്കത് ഏളതൊണ്ണാലും മനിശനിൽ നുൺ നാത്തെ കിടച്ചത്; ആരും എന്നെ പടിയ്ക്കെ വച്ചതുമില്ലെ; ഏശു കിരിശ്ത്തുവേതാൻ എനക്ക് അതെ വെളിപ്പടുത്തി തന്തത്.
ഏൻ കരുത്താവിലിരുന്ത് ഏത്തെടുത്ത് നിങ്കാക്ക് പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനത് എന്തൊണ്ണാ, കരുത്താവാനെ ഏശുവെ കാട്ടികൊടുത്തെ റാവ് ഏശു അപ്പമെ എടുത്ത് നണ്ണിയെ ചൊല്ലി വായാതി പിച്ചി,
ഒണ്ണാ അതെ തെയ്വം ഉടയാ ആത്തുമാവിൽ നങ്കാക്ക് വെളിപ്പടുത്തി തന്തിരുക്കിനെ; എന്തൊണ്ണാ എല്ലാ കാരിയമാം തെയ്വമെചൊല്ലിയൊള്ളെ മറഞ്ചിരുക്കിനെ കാരിയങ്കാടകൂടീം ആത്തുമാവുക്ക് തിക്കിനൊണ്ട്.
നിങ്കെ പുറമേ ഒള്ളെ കാരിയങ്കാടെ മട്ടുംതാൻ നോക്കിനത് ആരൊണ്ണാലും കിരിശ്ത്തുവുക്ക് ഒള്ളാതാൻ ഒൺ ഉടയാക്കേ തോണതൊണ്ണാ എങ്കളും അവ്വാൾവോലെ കിരിശ്ത്തുവുക്ക് ഒള്ളവേരാ താൻ ഒൺ അവനുക്ക് തോണട്ടെ.
പെരുമപ്പടിനതുനാലെ ഒരു കാരിയമുമില്ലെ ഒണ്ണാലും അത് തേവയായ് വന്തിരുക്കിനെ. ഏൻ കരുത്താവിലെ തറുശനങ്കാടപ്പത്തീം വെളിപ്പാടപ്പത്തീം ചൊൽവെ തലവയ്ക്കിനെ.
അപ്പോശ്ത്തലനാനെ പവുലോശ് എന്ന ഏനും എൻ കൂട്ടത്തിലൊള്ളെ എല്ലാ നമ്പിക്കക്കാറാളും ചേന്ത് കെലാത്തിയാവിൽ ഒള്ളെ ശവേക്ക് എളുതിനത്, മനിശരേത്തിൽ നുണ്ണോ മനിശൻ നാലയോ നാത്തെ ഏശുകിരിശ്ത്തുനാലേം അമ്പാളെ ചത്ത് മാണ്ടവേരാ കൂട്ടത്തിൽ നുൺ ഉശിരോടെ എത്തെ വച്ചെ തകപ്പനാനെ തെയ്വമും താൻ എന്നെ അപ്പോശ്ത്തലനായ്ക്കത്.
എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ അമ്പാളെചൊല്ലിയൊള്ളെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് എന്നേത്തിൽ ഉടയാ മകനെ വെളിപ്പടുത്തുകേക്ക് തീരുമാനമെ എടുത്തവോളെ ഏൻ ഒരു മനിശൻകാലും ഉവതേശമെ കോപ്പേക്ക് പോകയോ
തെയ്വം എനക്ക് വെളിപ്പടുത്തിയനാലതാൻ ഏൻ അക്ക് പോയത്; പോയെ കാലത്തിൽ ഏൻ ചെയ് വന്തതും ഇപ്പെ ചെയ്യിനതുമാനെ കാരിയങ്കാട് വുറുതാവാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് ഏൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ ചൊല്ലി വന്തെ നല്ലെ ചേതിയെ എല്ലാരും വിലെ മതിക്കിനെ കുടിയാക്കൻമാരുക്ക് മട്ടുമേ റൂപ്പായ്ക്കെ.
അത് എന്തനേത്തൊണ്ണാ ഏൻ മിന്നമേ ചുരുക്കമാ എളുതിയതുവോലെ എകൂതരല്ലാത്തെ വേരാളെചൊല്ലിയൊള്ളെ മറുമമെ എനക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്ക് തെയ്വം വെളിപ്പടുത്തി തന്തെ.
കരുത്താവു വരിനെ നാ വരേക്ക് ഉശിരോടിരുക്കിനെ നങ്കെ ചത്തുമാണ്ടവേരാക്ക് മിന്നേ പോകാത്ത് ഒണ്ണെ കരുത്താവിലെ വശനം എങ്കെ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.