14 ചത്തിയം എന്നെ അരപ്പട്ടെ അരേക്ക് ചുത്തുക്കും കെട്ടീം നീതി എന്നെ പടച്ചട്ടെ ഇട്ടും
നിങ്കെ അരേക്ക് കച്ചെ കെട്ടി വിളക്കാം കത്തിച്ച് ഒരിയ്ങ്കിരിൻ.
എന്തൊണ്ണാ നങ്കാക്ക് തിക്കിലാതിരുന്തെ കാലത്തിൽ മതക്കം ഒള്ളവേരാവോലതാനെ നങ്കെ ഇരുന്തത്. നങ്കെ ഇപ്പെ അയന്തിരുക്കിനതാനെ? അതുനാലെ നങ്കെ റാവ് ഉറങ്കിനവേരാവോലേം ഇരുട്ടിലൊള്ളെ ചെയ്തികയെ ചെയ്യിനവേരാവോലേം ആവാനില്ലെ. പകറം പിലച്ചേക്ക് അയന്തവേരാവോലേം പകലുക്കൊള്ളെ ചെയ്തികളെ ചെയ്യിനവേരാളവോലേം ആകോണും.
തെയ്വ ചക്കിതീലും എങ്കെ നമ്പിക്കയോടെ ചത്തിയെ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ; എങ്കെ നീതിയോടെ പിശയ്ക്കിനനാലെ എങ്കളെ ആരുക്കും ഒരു നിലേലും തോൽവി അടയെ വയ്പ്പേക്ക് മുടിയാത്ത്. മട്ടുമില്ലെ എങ്കാക്ക് എല്ലാതാം തോൽവി അടയെ വയ്ക്കേക്ക് മുടിയും.
ഇം വെട്ടം കൊണ്ട് നങ്കാക്ക് എല്ലാ നല്ലെ പുത്തി പോതമാം നേരുമയാം പിന്നെ ചത്തിയമാം തിക്കിലൊണ്ടാകേക്കാകും.
അതുനാലെ കെട്ടെ നാൾ വരിനവോളെ ഇതുകാടെ എതിരിടുകേക്കും എല്ലാം ചെയ് ഓച്ചവേരായായ് നിപ്പേക്ക് ചക്കിതി ഒള്ളവേരാ ആളത്തുക്ക് തെയ്വത്തിലെ എല്ലാ ആയുതങ്കാടാം എടുത്തോനിൻ.
ആയനാലെ പകലുക്കൊള്ളവേരായാനെ നങ്കെ പോതമൊള്ളവേരായായ് ഇരുക്കോണും. നമ്പിക്കേം ആത്തിരമും പടച്ചട്ടയായും നങ്കെ രച്ചേലെ ഉറപ്പ് തലേലെ പടത്തൊപ്പിയായും ഇരുക്കോണും.
അതുനാലെ നിങ്കെ മനശ്ശൊരുക്കമും ഉടവനുടവൻ പിരിയമെ അടക്കി വയ്പ്പേക്കൊള്ളെ തകിതിയൊള്ളവേരാളായ് ഏശുകിരിശ്ത്തു തിരുമ്പി വരിനവോളെ നിങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കേക്കൊള്ളെ ഇരക്കത്തിലെ രച്ചേക്കുചൂട്ടി ആശയോടെ ഇരുന്ത് നടേൻ.
ഏൻ കുതിരകാടാം കുതിരേക്ക് മീത്തോട് ഇരുക്കിനവേരളാം കനാത്തിൽ കണ്ടതു എകനൊണ്ണാ, അവറാത്തുക്കു തീവോലെ ചൊവുത്തതും കരിനീലേം കെന്തകമ്പോലെ മഞ്ചെ നിറവുമാനെ പടച്ചട്ടയാം ഇട്ടിരുന്തെ; കുതിരകാട് തലെ ശിങ്കങ്കാട് തലവോലേം വായിൽ നുൺ തീയും പുകയും കെന്തകമും പുറത്തുക്ക് വരുമെ.
ഇരുമ്പു ചട്ടവോലത്തെ പടച്ചട്ടകാടെ അതുകാട് ഇട്ടിരുന്തെ; അതുകാട്ടിലെ ഉറകിലെ ചത്തം പടേക്ക് ഓടിനെ കുതിരകാട്ടിലേം തേരിലേം ഒച്ചവോലതാൻ.