1 മക്കളേ, നിങ്കെ തായ് തന്തേരുകാട് ചൊല്ലെ കരുത്താവിൽ കോക്കോണും; ഇകനെ ചെയ്യിനത് നായമും താൻ.
പിന്നെ അവൻ അവറളും മത്തും നശരത്തുക്ക് തിരുമ്പി പോകേം അവൻ അവറെ ചൊൽപ്പടീക്ക് പിശയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ. ഇം കാരിയങ്കാടയെല്ലാം അവൻ തള്ളെ മനശീൽ എടുത്തുവച്ചെ.
അതുനാലെ ചുത്തമാനെ ആളുകളെ ഏത്തെടുത്തതുവോലെ അപ്പിണാം കരുത്താവു നാമത്തിൽ ഏത്തെടുത്ത് അപ്പിണുക്ക് തേവയാനെ ഉതവികാടെ ചെയ്യിൻ. എന്തൊണ്ണാ അവെ കനേം ആളുകേക്കും എനക്കും കനേം ഉതവിയെ ചെയ് ഇരുക്കിനെ.
അതുനാലെ നായപുറമാണമെ എനക്ക് തന്തത് ഏൻ നയമായും ചുത്തമായും പിശയ്ക്കേക്കുചൂട്ടിതാൻ.
അതുനാലെ ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, നിങ്കെ ഉറപ്പൊള്ളവേരാളും കുലുങ്കാത്തവേരാളും ആകോണും; നിങ്കെ കരുത്താവിൽ ചെയ്യിനെ ഒവ്വൊരു കാരിയമും വുറുതാവില്ലെ ഒൺ അറിഞ്ചിരുക്കിനനാലെ കരുത്താവിലെ വേലേൽ എപ്പണും പെരികി വരിനവേരാളുമാനിൻ.
ഒണ്ണാ ഏളതൊണ്ണാലും തൂക്കാലിച്ചീക്ക് മക്കെ കുട്ടികാട് ഇരുന്താ ചാമിക്കാറായായ് ഇരുന്ത് മുതെ ഉടവനുടവൻ തായ് തന്തേരെ പാതുകാപ്പാ വച്ചിരുന്ത് കാട്ടട്ടെ; ഇത് വന്ത് തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയമാനെ കാരിയം താൻ.
മനിശൻ ഇടേൽ വച്ചിരുക്കിനെ അതികാരത്തുക്ക് മുച്ചൂട്ടുക്കും നങ്കെ കരുത്താവുക്കുചൂട്ടി കേട്ട് നടക്കോണും.