29 ആരും ഉടവനുടവൻ ഉടമ്പുകാൽ വുറോതമാ ഇരുക്കിനതില്ലെ; അത്തുക്ക് പകറം കിരിശ്ത്തു ഉടയാ ശവേക്ക് തേവയാനതെല്ലാം കൊടുത്ത് പാലിക്കിനവോലെ ഒവ്വൊരാളും ഉടവൻ ഉടമ്പുക്ക് തേവയാനതെല്ലാം കൊടുത്ത് പാലിക്കിനെ.
“എരുശലേമേ, എരുശലേമേ, നീ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളെ കൊൽകേം തെയ്വം നിൻകാക്ക് കടത്തി വുട്ടവേരാളെ കല്ലെ ഒറീകേം ചെയ്യിനവളേ, കോശി ഉടയാ കുഞ്ചികാടെ ഉറകടീൽ ഓമ്പിനവോലെ നിൻ മക്കളെ അരുവണയ്പ്പേക്ക് എനക്ക് എത്തിനെ വട്ടം മനശിരുന്തെ; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് അത്തുക്ക് മനശ് നാപ്പോയെ.
വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാടെ നോക്കിൻ; അതുകാട് വിതയ്ക്കിനതില്ലെ, അറുക്കിനതുമില്ലെ, ആലക്കൂരേൽ കൂട്ടി വയ്ക്കിനതുമില്ലെ; ഒണ്ണാലും മേലോകത്തിലെ നിങ്കെ തകപ്പൻ ഇതുകാട്ടുക്കെല്ലാം തേവയാനതെ കൊടുക്കിനെ; അകനയൊണ്ണാ ഇം പയ്ക്കികാടകാട്ടിലും നിങ്കെ എപ്പേരുപ്പട്ടത്?
ചേരെ പോതം നാത്തവേരാളും വാക്കെ പാലിയാത്തവേരാളും കനിവ് നാത്തവേരാളും മനശിരക്കം നാത്തവേരാളും താൻ.
ഇകനെ ആണാളും ഉടവുറെ പെണ്ണാകാൽ ഉടവൻ ഉടമ്പുകാൽവോലെ ആത്തിരമാ ഇരുക്കോണും. ഉടവൻ പെണ്ണെ ആത്തിരത്തോടെ വച്ചിരുക്കിനവൻ ഉടയാളമേതാൻ ആത്തിരത്തിൽ വച്ചിരുക്കിനത്.
എന്തൊണ്ണാ നങ്കെ അവൻ ഉടമ്പിലെ അവയവങ്കാട് താനേ?
“അതുനാലെ ആൺ പുള്ളെ ഉടയാ തന്താരാം തള്ളയാം വുട്ടുപുറിഞ്ചി പെണ്ണേത്തിൽ ചേന്തോകും; ഇകനെ ഇരണ്ടാളും ഒരു ഉടമ്പായോകും.”