15 അതുനാലെ രോശം നാത്തവേരാവോലെ പിശയാതെ, രോശത്തോടെ നന്തി നടേനിൻ.
കോളിൻ, ഏൻ നിങ്കളെ ചെന്നായ്കാട്ടുക്ക് നടുവെ ആടവോലെ എൻ അതികാരമെ തന്ത് കടത്തിവുടുക്കിനെ. അതുനാലെ പാമ്പുവോലെ പുത്തി ഒള്ളവേരാളും പുറാവോലെ കളങ്കം നാത്തവേരാളുമായ് പിശേനിൻ.
അവറളിൽ അഞ്ചാ പുത്തി നാത്തവേരാളും അഞ്ചാ പുത്തി ഒള്ളവേരാളും താൻ.
കുലവെ കനക്കിനതല്ലാതെ ഒണ്ണും നടകാത്തെ ഒൺ പീലാത്തോശ് കണ്ടാലെ തണ്ണിയെ എടുത്ത് മാനടവൻകാട് കാൺങ്കയെ കയ്യെ കശുവി, “ഇം നീതിമാൻ ചാവുക്ക് ഏൻ ഉത്തരവാതിയില്ലെ; നിങ്കതാൻ ഇം കാരിയത്തുക്ക് ഉത്തരവാതികെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“കുത്തം നാത്തെ ഒരു മനിശനെ കൊൽകേക്ക് ഏൻ കാട്ടി കൊടുത്തനാലെ പാപമെ ചെയ്യാച്ചെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. “അത്തുക്ക് എങ്കാക്കെന്ത്? നീയേ നിൻ കാരിയമെ നോയ്ക്കോ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവൻകാൽ, “ഇങ്കെ നോക്ക്, ഇതെ ആരുകാലും ചൊൽവാനില്ലെ; ഒണ്ണാ തെയ്വ ആലയത്തിലെ പൂയാരീകാൽ നിന്നമേ കാട്ടി, നോയ് മാറിയേയതൊണ്ണെ അടകാളത്തുക്ക് മോശെ ചൊല്ലിയെ പുറമാണംവോലെ കാണിയ്ക്കേ കൊടിൻ.”
അവൻ അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ എത്തിന പുത്തി കെട്ടവേരാ, പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതുകാടെ ബൂറാ നമ്പുകേക്ക് എന്തൻ പാട്?
ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, പുത്തി പോതത്തിൽ കുഞ്ചിക്കാടുവോലെ ആവാനില്ലെ; ഒണ്ണാ തിൻമെ ചെയ്യിനത്തിൽ കുഞ്ചിക്കാടുവോലേം പുത്തി പോതത്തിൽ വലിയോരുകാടുവോലേം ആകോണും.
അള്ളേ കെലാത്തിയരേ, നിങ്കെ എന്തുക്ക് പുത്തി കെട്ടവേരാവോലെ ചെയ്യിനെ? ഏശുകിരിശ്ത്തു ശിലുവേൽ ചത്തതെ നിങ്കാക്ക് മില്ലോട് റൂപ്പു റൂപ്പായ്ക്കി തന്തപ്പണും നിങ്കളെ ചതിവിൽ പടുത്തിയതാര്?
നിങ്കെ ഇത്തിനേക്കും പുത്തി നാത്തവേരായീ? കിരിശ്ത്തുവിലെ പിശപ്പ് തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ തുടയ്ങ്കാലെ പിന്നെ ഉടവനുടവൻ ചക്കിതീലീ മുടിയ്ക്കിനത്?
കിരിശ്ത്തു നങ്കാക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരെ തെയ്വത്തുക്ക് നല്ലെ മണമൊള്ളെ കാണിയ്ക്കേം ആകമുമായ് കൊടുത്ത് നങ്കകാൽ ആത്തിരത്തിൽ ഇരുന്തവോലെ നിങ്കളും ആത്തിരത്തോടെ നടേനിൻ.
എന്തൊണ്ണാലും ഒവ്വൊരാളും അവനവനമേ വിരുമ്പിനവോലെ ഉടയാ പെൺകാലും ആത്തിരമാ ഇരുക്കോണും. ഒവ്വോരു പെണ്ണാകാടും ഉടയാ ആൺകാൽ ബൊകുമാനമാ ഇരുക്കുകേം വേണും.
എന്തു വന്താലും കിരിശ്ത്തുവു നല്ലെ ചേതിയെ നമ്പുനവേരാളവോലെ നിങ്കളും പിശേൻ. അകനയൊണ്ണാ ഏൻ നിങ്കളെ വന്ത് കാൺകയോ നിങ്കളെ ചൊല്ലി കോക്കയോ ചെയ്യിനവോളെ ഒരേ ആത്തുമാവിൽ നിലെ നിക്കിനെ ഒണ്ണും നല്ലെ ചേതീലെ നമ്പിക്കേക്കുചൂട്ടി ചരിയാനത്തിൽ കറുമമടേനെ ഒണ്ണും എനക്ക് തിക്കിനൊണ്ടാകും.
ഇതുകാടെല്ലാം നാലെ നിങ്കളെ ചൊല്ലി എങ്കെ കേട്ടനായിരുന്ത് നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ കാരിയത്തിൽ എല്ലാ പുത്തീലും അറിവിലും അവനുക്കിരുക്കിനെ പിരിയത്തിലെ അറിവിൽ നുറഞ്ച് വരോണും ഒണ്ണും എങ്കെ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി എപ്പണും വായാതികിട്ടേ ഇരുക്കിനെ.
നിങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കിനെ നേരമെല്ലാം തക്കത്തിൽ എടുത്ത് നല്ലെ നിലമേൽ നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാകാൽ അറിവാളിയായ് പളകോണും.
ആരും തിൻമേക്ക് പകറം തിൻമെ ചെയ്യാതിരുപ്പേക്ക് നോയ്ക്കോകോണും; ഒണ്ണാ അക്കുമിക്കും എപ്പണും എല്ലാരുക്കും നൽമെ ചെയ്കിട്ടേ ഇരിൻ.
ചമ്പാത്തമെ ഒണ്ടാക്കോണുമൊൺ ആശിക്കിനവൻ ചോതനേലും കെണീലും അകപ്പടും; അവറെ അറിവു കെട്ടതും നാശമാനതുമാനെ പലപലെ കാരിയത്തുക്കും ആശെ വയ്ക്കേം അത് അവറളെ നാശമാ തെരുപ്പൂശ് മണ്ണാക്കുകേം ചെയ്യും.
നിങ്കകാൽ കുരവുടിനവനെ വീയ് ഒറിയാതെ ഇരുപ്പേക്ക് കെവുനമായ് ഇരുന്തോകോണും. പൂമീൽ വച്ചി മുന്നറിയിപ്പെ തന്തവൻ വാക്കെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടവേരാ തപ്പിക്കപ്പടാതവോയാ മേലോകത്തിൽ നുൺ നങ്കകാക്ക് മുന്നറിയിപ്പെ തരിനവനാനെ ഏശുവെ വീയ് ഒറിഞ്ചാ നങ്കെ എകനെ രച്ചപ്പടും?
തെയ്വം ആശിക്കിനതുവോലെ പിശപ്പേക്ക് പുത്തി ഒള്ളവനും അറിവാളീമാനെ ആരൊണ്ണാലും നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഒള്ളതീ? ഒള്ളതൊണ്ണാ അവൻ ഉടയാ അറിവുക്കും എളിമേക്കും ഒത്തെ നല്ലെ പിശപ്പെ പിശച്ച് കാട്ടി കൊടുക്കട്ടെ.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കെ ചത്തിയമെ കേട്ട് നടക്കുകേം അക്കുമിക്കും കളങ്കം നാതെ പിരിയമോടെ ഇരുക്കുകേം ചെയ് ചുത്തമൊള്ളവേരാ ആയിരിൻ.
ഏൻ തൂതനെ വണങ്കിളത്തുക്ക് അവൻ കാൽകാക്ക് ബൂന്ത് അമ്പോളെ അവൻ എൻകാക്ക്, “അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ; നിന്നവോലേം ഏശുവിലെ വശനമെ നമ്പിയെ നിൻ ഇണങ്കരുവോലേം ഒരു ഏവൽക്കാറൻ താൻ ഏൻ; തെയ്വമെ മട്ടും വണങ്കിൻ; പലകപ്പാട്ടിലെ മുയ്ക്കമാനെ കാരിയം ഏശുവിലെ വശനം താൻ.”