14 ഇതുനാലെ മേലോകത്തിലും പൂമിനാട്ടിലുമൊള്ളെ കൂരക്കാറാ മുച്ചൂട്ടുക്കും പേരെ കൊടുപ്പേക്ക് കാരണമാനെ
അവൻ അവറളെ വുട്ട് ഒരു കല്ലെ ഒറിഞ്ചാ പോനയിടം വരേക്ക് പോയാലെ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ,
ഇകനെ ചൊല്ലിയോഞ്ച് അവൻ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ വായാതിയെ.
അങ്കിളെ ഇരുപ്പെ വുട്ട് എങ്കെ അവറളെ വുട്ട് പോയവോളെ പെണ്ണാളും കുഞ്ചീം നട്ടീം ഒൺ നാതെ എങ്കളെ കടത്തി വുടുക്കേക്ക് പട്ടണത്തുക്ക് വെളീൽ കടലരുക് വരേക്ക് നമ്പിക്കയാനവേരാ വന്തെ; എങ്കെ എല്ലാരും കടലരുകിൽ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ വായാതിയെ.
അവൻ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ കരുത്താവേ, ചേരളേത്തിൽ ഇം പാപമെ നുറുത്തുവാനില്ലയേ ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയാലെ ഉശിരവുട്ടെ.
പത്തിരോശ് അവറളെ എല്ലാം പുറത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടാലെ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ വായാതി ചാവുകാക്ക് തിരുമ്പി നോയ്ക്കാലെ, “തവീതാളേ എന്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അവെ കണ്ണെ തുറന്ത് പത്തിരോശെ കണ്ട് എന്തി ഇരുന്തെ.
മേലോകത്തിലെ നൽവരം മുച്ചൂടും കിരിശ്ത്തുവിൽ തന്ത് നങ്കളെ കൂശാടി വുട്ടിരുക്കിനെ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുവിലെ തെയ്വമും തകപ്പനുമാനവനുക്ക് നങ്കെ മകിമെ കൊടുക്കാം.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് മുട്ടക്കുത്തി
അകനെ ഏശു നാമമെ മേലോകത്തിലും പൂലോകത്തിലും പാതാളത്തിലുമൊള്ളെ എല്ലാ മനിശനും വണങ്കുകേം