13 ഒണ്ണാ മിന്നേ തുലേലായിരുന്തെ നിങ്കെ ഇപ്പെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ കിരിശ്ത്തുവിലെ ഇലത്തത്തിൽ കിട്ടേലെ വേരായായിരുക്കിനെ.
ഇം ആട്ടുകൊട്ടിലിൽ പടാത്തെ വോറേ ആടുകാടും എനക്കൊളെള; അതുകാടാം ഏൻ കൂട്ടി കുടക്കിളതാൻ; അതുകാടും എൻ ഒച്ചെ കോക്കും; അകനെ ഒരു ആട്ടുകൂട്ടമും ഒരു ഇടയനും ആകും.
മുതെ മുതെ എകൂതര്കാട് അല്ലാത്തവേരാ ഇടേലിരുന്ത് ഒരു കൂട്ടമെ ഉടയാക്കുചൂട്ടി വുളിച്ചെടുത്തതുനാലെ അവറളെ തെയ്വം എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ വച്ചിരുക്കിനെ ഒൺ ശീമോൻ പത്തിരോശ് റൂപ്പായ്ക്കോഞ്ചേയതാനേ?
നിങ്കാക്കും നിങ്കെ മക്കാക്കും വരമെ വാക്കാര തന്തിരുക്കിനെ; അത് നങ്കെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് വരും കാലത്തിൽ അവൻകാക്ക് വുളിച്ചെടുപ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ മാനടവനുക്കെല്ലാം വച്ചിരുക്കിനതാൻ.”
ഒണ്ണാ കരുത്താവ് എൻകാക്ക്, “നീ മണ്ട് നിന്നെ ഏൻ തുലേൽ എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ഇടേക്ക് വുടുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നീ അവറെ കണ്ണെ തുറന്ത് ഇരുട്ടിലിരുന്ത് വെളിച്ചത്തുക്കും പിശാശ് ചക്കിതീൽ ഇരുന്ത് തെയ്വത്തുകാക്കും കുടക്കോണും. അകനെ അവറെ നമ്പുനനാലെ അവറെ പാപമെ മന്നിച്ച് തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ അവറെ അവകാശം അവറാത്തുക്ക് കിടയ്ക്കും.”
എൻ പശേ പിശപ്പിൽ നുണ്ണും ഏശു എന്നെ രച്ചിച്ചതുനാലെ നായപുറമാണത്തുക്ക് എന്നെ ഒരു പാപിയായ് കുത്തം വിതിക്കേക്ക് കൂടാത്ത്.
നിങ്കളോ തെയ്വംനാലെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ ഇരുക്കിനെ. “പെരുമപ്പടിനവൻ കരുത്താവിൽ പെരുമപ്പടട്ടെ” ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനവോലെ ആകേക്ക് അവൻ നങ്കാക്കുചൂട്ടി അറിവും നീതീം ചുത്തമാകലും വീണ്ടെടുപ്പുമായെ.
നങ്കെ എകൂതരോ എകൂതരല്ലാത്തവേരാളോ അടിമകാടോ വുടുതൽ കിടച്ചവേരായോ ആരൊണ്ണാലും ഒരേ ആത്തുമാവിൽ ഒരേ ഉടമ്പിൽ രാടിപിരാടിയെ. ഒരേ ആത്തുമാവെ ഏത്തെടുത്തുമിരുക്കിനെ.
നിങ്കളിൽ ചിലവേരാ അകത്തവേരായായിരുന്തെ; ഒണ്ണാ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ നാമത്താലേം നങ്കെ തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവാലേം നിങ്കളെ കശുവി തെയ്വത്തുക്ക് ഏത്തു കൊടുക്കുകേം നീതിയൊള്ളവേരായാക്കുകേം ചെയ്യെ.
അതുനാലെ ഒരാ കിരിശ്ത്തുവിലായാ അവൻ പുതുവൻ തിട്ടിപ്പാനെ; പശേത് നീയ്ങ്കി പുതുവൻ വന്തേയെ.
അത്തിൽ എകൂതനൊണ്ണോ എകൂതനല്ലാത്തവനൊണ്ണോ ഇല്ലെ, അടിമെ ഒണ്ണോ വുടുതൽ കിടച്ചാ ഒണ്ണോ ഇല്ലെ, ആണും പെണ്ണും ഒണ്ണില്ല; നിങ്കെ എല്ലാരും കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ ഒൺമട്ടും താൻ.
തെയ്വ പിന്നിയത്തിൽ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ അപ്പോശ്ത്തലനാനെ പവുലോശ് എപശോശ് ഒണ്ണാനിൽ തെയ്വ മക്കളാനെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവെ നമ്പിയവേരാക്ക് എളുതിനത്,
അവൻ നങ്കകാൽ കനേകമായ് കാട്ടിയെ ഇരക്കംനാലെ അവനിൽ നങ്കാക്ക് ഉടയാ ഇലത്തത്തിൽ പാപത്തുക്കൊള്ളെ മന്നിപ്പൊണ്ണെ വീണ്ടെടുപ്പ് ഒണ്ട്.
നല്ലെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്വച്ചൂട്ടി കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ കയ്വേലയാ കരുവപ്പുടിച്ചു വുട്ടവേരാ താൻ നങ്കെ; ഇതെ ചെയ്വച്ചൂട്ടി തെയ്വം അതെ മിന്നമേ ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനെ.
അക്കാലത്തിൽ നിങ്കെ കിരിശ്ത്തുവിൽ നാത്തെ ഇരുന്തത്; മട്ടുമില്ലെ നിങ്കെ ഇശ്രവേൽ മാനടവനിൽ നുൺ അകന്തവേരാളും വാക്കാലെ കിടച്ചെ ഉടമ്പടീക്ക് അന്നിയരും ആശെ നാത്തവേരാളും തെയ്വം നാത്തവേരാളുമായിതാൻ ഇരുന്തതൊൺ നിനച്ചോനിൻ.
അന്നേരം നിങ്കെ ഇവ്വുലകത്തിലെ മാനടവൻ പിശയ്ക്കുമവോലെ പാപത്തിൽ പിശയ്ക്കുമെ; കാൺമ്പേക്ക് കൂടാത്തെ ഉലകത്തിലെ അതികാരിയാനെ പിശാശെ പാലിച്ചു നടക്കുമവേരാതാൻ നിങ്കെ; അവൻ താൻ ചൊല്ലുക്ക് നടകാത്തവേരാ ഇടേൽ ഇപ്പെ അശേനെ ആത്തുമാവ്.
കിരിശ്ത്തു ഏശുവിൽ അവൻ നങ്കകാൽ കാട്ടിയെ കനിവിൽ അവൻ ഇരക്കത്തിൽ അരിശുകമാനെ മകത്തമെ വരും കാലത്തിൽ കാട്ടുവച്ചൂട്ടിതാൻ
മുതേലെ ഉടമ്പടീം നിലവിൽ വന്തത് ചീവാതികാട്ടിലെ ഇലത്തത്തിൽ താൻ.
നിങ്കളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് കൊണ്ടോകേക്കുചൂട്ടി നീതിമാനായെ കിരിശ്ത്തു നീതി നാത്തവേരാ പാപത്തുക്കുചൂട്ടി ഒരു തടവ് ചത്തെ. അവൻ ഉടമ്പിൽ ചത്തതൊണ്ണാലും അവനെ ആത്തുമാവിൽ ഉശിരേത്തിയെ.
അവറെ ഒരു പുതുവൻ പാട്ടെ പാടിയെ, “പൊത്തകമെ വാങ്കേക്കും മുത്തിരേ തിടയ്പ്പേക്കും നീ ഓയ്ക്കമാനവൻ; നീ അറുക്കപ്പട്ട് നിൻ ഇലത്തത്തിൽ എല്ലാ കൂട്ടക്കാറാളിൽ നുണ്ണും പാശക്കാറാളിൽ നുണ്ണും വർളാട്ടിൽ നുണ്ണും ചാതികാട്ടിൽ നുണ്ണുമൊള്ളെ ആളുകളെ തെയ്വത്തുക്കുചൂട്ടി വിലേക്ക് വാങ്കുകേം