8 അം ഇരക്കത്തിൽ എല്ലാ പുത്തിയും പോതവും അനേകമനേകമായ് തന്തുകിട്ടേ ഇരുക്കിനെ.
മനിശൻ മകൻ തുൺ കുടിയ്ക്കിനവനായ് വന്തെ; അവനെ തീനാശക്കാറനായും കുടികാറനായും കരമെ പിരിക്കിനവേരാകാലും പാപികകാലും ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനാ ഒണ്ണും നിങ്കെ ചൊന്നെ; തെയ്വം തരിനെ അറിവ് എന്നത് അതെ പാലിച്ചി നടക്കിനെ ആളുകേൽ കാണും.”
അമ്മക്കേ, തെയ്വത്തിലെ അപ്പേരുപ്പട്ടെ അറിവെ ആരുക്ക് നിനയ്പ്പേക്ക് മുടിയും? അവൻ എകനെ ചെയ്കേക്ക് പോനെ ഒൺ ആരുക്ക് നിനയ്പ്പേക്ക് മുടിയും? അവൻ എകനെ നായമെ വിതിക്കേക്ക് പോനെ ഒൺ ആരുക്ക് നിനയ്പ്പേക്ക് മുടിയും?
അത് എകനയൊണ്ണാ മുതെ മനിശനാനെ ആതാം തെയ്വത്തിലെ നീമമെ പാലിയാതെ ഇരുന്തനാലെ എല്ലാരും ചാകവേണ്ടി വന്തെ. അതുവോലെ ചാവിൽ നുണ്ണും നങ്കാക്ക് വുടുതലെ തരുവചൂട്ടി ഇരണ്ടാം മനിശനാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവെ തെയ്വം മനശോടെ തന്തെ.
തെയ്വത്തിലെ അറിവ് മറഞ്ചിരുന്തതും നങ്കെ മകിമേക്കുചൂട്ടി തെയ്വം ഉലകമെ പടയ്ക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ നിനച്ചിരുന്തെ അറിവുമേതാൻ; തെയ്വത്തിലെ മറഞ്ചിരുക്കിനെ അറിവമേതാൻ എങ്കെ വുളിച്ച് ചൊന്നത്.
മട്ടുമില്ലെ കിരിശ്ത്തുവിൽ മിന്നമേ ആശെ വച്ചിരുന്തെ എകൂതരാനെ നങ്കെ അവൻ നാമത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടുക്കാം.
അവൻ നങ്കകാൽ കനേകമായ് കാട്ടിയെ ഇരക്കംനാലെ അവനിൽ നങ്കാക്ക് ഉടയാ ഇലത്തത്തിൽ പാപത്തുക്കൊള്ളെ മന്നിപ്പൊണ്ണെ വീണ്ടെടുപ്പ് ഒണ്ട്.
അവൻ ചെയ് ഓയ്പ്പേക്ക് എടുത്തിരുന്തെ തീരുമാനമാനെ കിരിശ്ത്തുവെചൊല്ലിയൊള്ളെ അം മറുമം തെയ്വം എങ്കാക്ക് വെളിവായ്ക്കി തന്തെ.
അതുനാലെ തെയ്വത്തിലെ എപ്പേരുപ്പട്ടെ അറിവെ ഇപ്പെ മേലോകത്തിൽ മറഞ്ചിരുക്കിനെ എല്ലാ ചക്കിതികാട്ടുക്കും എല്ലാ അതികാരങ്കാട്ടുക്കും ശവനാലെ വെളിപ്പടുത്തിയിരുക്കിനെ.
പുത്തിയും അറിവും ഒണ്ണെ എല്ലാ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമും കിരിശ്ത്തുവിൽ നുൺതാൻ വരിനത്.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ നങ്കെ രച്ചകനാനെ ഒരേയൊരു തെയ്വത്തുക്ക് വൊകാലത്തുക്ക് മില്ലോടും നിനട്ടും ഉണ്ണേക്കും എണ്ണണ്ണേക്കും മകത്തമും മകിമേം പിലമും അതികാരമും ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
അവറെ വലിയതാ ഇകനയേ പാടിയിരുന്തെ, “അറുക്കപ്പട്ടെ കുഞ്ചി ആട് ചക്കിതീം ചൊത്തും അറിവും തുറമും മാനമും മകിമേം നണ്ണീം ഏത്തെടുപ്പേക്കു ഓയ്ക്കമാനവൻ”