17 “കരുത്താവിലിരുന്ത് നിനക്ക് കിടച്ചെ തെയ്വ വേലെ ചെയ് മുടിയ്ക്കോണും” ഒൺ അറുക്കിപ്പോശുകാൽ ചൊല്ലോണും.
അകനയേതാൻ ഇരണ്ടായിരം പൊൻ പണം കിടച്ചെ പണ്ണക്കാറനും വോറേ ഇരണ്ടായിരം പൊൻ പണമകൂടി ചുരച്ചെ.
അവൻ എങ്കെ കൂട്ടത്തിലാളും ഇം തെയ്വ വേലേക്ക് വുളിച്ചായ്ക്കാളുംതാൻ.”
പവുലോശും ബർന്നബാശും ഒവ്വൊരു ശവേലും പോയ് ചിലവേരാളെ മൂപ്പരുകാടായ് പട്ടമെ കൊടുത്ത് ആയ്ക്കി വയ്ക്കുകേം നോയ്മ്പെ ഇരുന്തും വായാതി കിടന്തും തങ്കെ നമ്പിക്കെ വച്ച കരുത്താവുകാൽ അവറളെ ഒപ്പണയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
നിങ്കെ ഉടവനുടവനാം തെയ്വ ആത്തുമാവ് നിങ്കകാൽ തന്തിരുക്കിനെ മാനടവനാം ചൂതാനമാ വച്ചിരിൻ; തെയ്വം ഉടയാ മകൻ ഇലത്തത്തിൽ വായ്ങ്കെ തെയ്വ ശവേ കൊൺ നടക്കിനവേരായായ് ഇരിൻ.
അതുനാലെ അവൻ ചിലരളെ അപ്പോശ്ത്തലരുകാടായും ചിലരളെ പലകപ്പാട്ടുകാറായായും ചിലവേരാളെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽനവേരായായും ചിലരളെ ഇടയരുകാടായും ചിലവേരാളെ വശനമെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനവേരാളായും നീമിച്ചിരുക്കിനെ.
മൂപ്പരുകാട് ചേന്ത് നിന്നേത്തിൽ കയ്യെ വച്ചി കൂശാടി പലകേൽ പാടിയവോളെ നിനക്ക് കിടച്ചെ തെയ്വ ഇരക്കമെ നീ വീയ് ഒറിഞ്ചാവാനില്ലെ.
പാതുകാപ്പാ നിന്നാം നിൻ ഉവതേശമാം വച്ചോകോണും; അത്തിലേ നീ നില നുണ്ണോകോണും; അകനെ നീ ചെയ്യതൊണ്ണാ നിന്നാം നിൻ കേൾവിക്കാറാളെ മുച്ചൂടാം നീ കാപ്പാത്തും.
നീ ഇം കാരിയമെ നമ്പിക്കയാനവേരാക്ക് റൂപ്പു റൂപ്പാ പടിയ്ക്കെ വച്ചാ നമ്പിക്കേലെ വശനത്തിലും നീ പടിച്ചു വന്തെ നല്ലെ ഉവതേശത്തിലും വളന്ത് നീ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ നല്ലെ വേലക്കാറൻ ആകും.
മണേ തിമോത്തിയോശേ, നിൻകാൽ തന്തിരുക്കിനതയെല്ലാം പാതുകാപ്പാ വച്ചിര്; ഇന്താൻ അറിവ് ഒൺ കളവായി ചൊന്നവേരാകാട് പുത്തി കെട്ടെ ഏയിലെ കെട്ടുകയാം തെയ്വത്തുക്ക് മാനമെ കൊടാത്തെ പേച്ചുകാടാം വീയ് ഒറിയോണും.
അതുനാലെ ഏൻ നിന്നേത്തിൽ കയ്യെ വച്ചവോളെ തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ നിനക്ക് കിടച്ചെ തെയ്വ ഇരക്കത്തിലെ നൽവരം കെട്ടു പോകാതെ പെരുക്കെ വയ്ക്കോണും ഒൺ ഏൻ ഉശാരേത്തിനെ.
അനേക ശാച്ചികേക്ക് മില്ലോട് നീ എൻകാൽനുൺ കേട്ടതെല്ലാം വോറേ ആളുകളെ പടിയ്ക്കെ വയ്പ്പേക്ക് തകിതി ഒള്ളെ നമ്പിക്കയാനവേരാക്ക് ഏത്തു കൊടുക്കോണും.
കിരിശ്ത്തുഏശുവിൽ പെയ്ങ്കാളുമാനെ അപ്പിയാവുക്കും എങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ തെയ്വ വേലേ ചെയ്യെ അറുക്കിപ്പോശുക്കും നിൻ കൂരേൽ കുമിടെ വാങ്കുവേക്ക് കൂടി വരിനവേരാക്കും എളുതിനത്,