1 അതുനാലെ നിങ്കെ കിരിശ്ത്തു കൂട്ടത്തിൽ ഉശിരോറി എന്തി വന്തിരുക്കിനതൊണ്ണാ കിരിശ്ത്തു തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനെ ഇടമാനെ മേലോകത്തിൽ ഒള്ളതെ തേടിനിൻ.
‘ഏൻ നിൻ എതിരികളെ നിൻ പാതപീടമാക്കിനവരേക്ക് എൻ വലത്തക്കോടിര് ഒൺ കരുത്താവ് എൻ കരുത്താവുകാൽ ചൊല്ലിയെ’ ഒൺ താവീത് ചൊല്ലിയതാനെ?
ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഏ, നീ ചൊന്നത് ചരിതാൻ; ഇനിയിരുന്ത് മനിശൻ മകൻ വൻ ചക്കിതി ഒള്ളവനുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനതാം വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടുക്ക് മീത്തോട് വരിനതാം നിങ്കെ കാണും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് പകറം പുശു അരിയാത്തേം തുരുമ്പ് പുടിയാത്തേം കളവാണികെ കളുക്കാതേം ഇരുക്കിനെ മേലോകത്തിൽ നിങ്കെ ഉടവൻ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഓമ്പി വയ്യിൻ.
ഒണ്ണാ വോറൊള്ളതുകാടക്കാട്ടി തെയ്വ രാച്ചമപ്പത്തീം നിങ്കെ എന്തെ ചെയ്യോണും ഒൺ തെയ്വം ആശിക്കിനതപ്പത്തീം മുതെ നിനേനിൻ; അന്നേരം ഇതുകാടയെല്ലാം അവൻ നിങ്കാക്ക് തരും.
“ഏൻ വുറോതികളേത്തിൽ നിനക്ക് അതികാരമെ തരിനതുവരേക്ക് നീ എനക്ക് വലത്തക്കോടിര് ഒൺ തെയ്വം എൻ കരുത്താവുകാൽ ചൊല്ലിയതെ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുൺ താവീത് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏ, ഏൻതാൻ മനിശൻ മകൻ മീതിരുക്കിനവൻ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനതാം വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടുക്ക് മീത്തോട് വരിനതാം നിങ്കെ കാണും” ഒണ്ണെ.
ഇകനെ അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയവോളെ തെയ്വം കരുത്താവാനെ ഏശുവെ മേലോകത്തുക്ക് എടുത്താച്ചെ. അവൻ പോയാലെ തെയ്വം ഇരുക്കിനത്തുക്കു വലത്തക്കോടേ പോയിളച്ചെ. ശിശിയര് എല്ലാ ഇടത്തും പോയി നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ നിങ്കാക്കിരുക്കിനെ ചൊത്തെ വിത്താലെ കറുമമടയിനവേരാക്ക് കൊട്. കളുക്കർ ഓറാത്തതും പുശു അരിയാത്തതുമാനെ മേലോകത്തിൽ, നാശമായ് പോകാത്തെ അരപ്പയ്യകാടാം ഓഞ്ചു പോകാത്തെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി ചമ്പാരിച്ചോൻ.
എന്തൊണ്ണാ, “‘ഏൻ നിൻ എതിരികളെ നിൻ പാതപീടമാക്കിനതുവരേക്ക് എനക്ക് വലത്തക്കോട് ഇര്. ഒൺ കരുത്താവ് എൻ കരുത്താവുകാക്ക് അരുളി ചെയ്യെ’ ഒൺ താവീതേ ശങ്കീർത്തനെ പുത്തകത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനെ?
ഒണ്ണാ ഉണ്ണേക്കിരുന്ത് മനിശൻ മകൻ വലിയവനാനെ തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
താവീത് മേലോകത്തുക്ക് പോയതില്ലെ. ഒണ്ണാ അവൻ ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, “നിൻ എതിരികളെ നിൻ പാതപീടമാക്കിനതുവരേക്ക്
ഒണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുറഞ്ചിരുന്തെ തേവാനോശ് മേലോകത്തുക്ക് നോയ്ക്ക് തകത്തകെ നിക്കിനെ തെയ്വ മകത്തമാം തെയ്വത്തുക്ക് വലത്തക്കോട് ഏശു നിക്കിനതാം കണ്ടെ.
കിരിശ്ത്തു ഏശു ചത്ത് ഉശിരോറി തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുന്ത് നങ്കാക്കുചൂട്ടി വായാതിനനാലെ ആരുക്ക് നങ്കളെ നായമിടുകേക്കാകും?
അതുനാലെ ഉടവൻ ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തുക്കൊത്തവോലെ പിശയ്ക്കിനവേരാളെ ചാവ് കാത്ത് ഇരുക്കിനെ. ഒണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവിലെ ചൊല്ലുക്ക് പിശയ്ക്കിനവേരാക്ക് നിമതീം എണ്ണണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിരും കാത്ത് ഇരുക്കിനെ.
അതുനാലെ കാണതയില്ലെ കാണാത്തതതാൻ എങ്കെ നോയ്ക്കികിട്ട് ഇരുക്കിനത്; കാണത് തൊപ്പനേരത്തുക്കൊള്ളത് കാണാത്തതോ എണ്ണെണ്ണേക്കുമാനത്.
അതുനാലെ കീശുക്ക് ഉറയ്ങ്കാളേ താൻ ബൂറാ നുറയ്ക്കിളത്തുക്കുചൂട്ടി തെയ്വ ലോകത്തുക്കും മീതേ ഓറി പോയത്.
പെണ്ണാകാടേ, കരുത്താവുകാക്ക് ഒണ്ണതുവോലെ ഉടവനുടവൻ ആണാകാട്ടുകാൽ ആടിഅമന്തിരിൻ.
നിങ്കെ കിരിശ്ത്തു കൂട്ടത്തിൽ ചാവുകേം ഇം ഉലകത്തിലെ പുറമാണത്തിൽ നുൺ വുടുതൽ നേടുകേം ചെയ് ഇരുക്കിനെ. പിന്നെ എന്തുക്കുനേ ഇവ്വുലകത്തിൽ ഒള്ളവേരാവോലെ പിശയ്ക്കിനത്?
ഇം ഉലകത്തിലൊള്ളെ കാരിയങ്കാട്ടുക്ക് നിങ്കെ മനശെ വയ്യാതെ മേലോകത്തിൽ ഒള്ളെ കാരിയങ്കാടെചൊല്ലി നിനേനിൻ.
“ഏൻ നിൻ എതിരികളെ നിൻ പാതപീടമാക്കിനവരേക്ക് നീ എൻ വലത്തക്കോടിര്” ഒൺ തൂതരുകാട്ടിൽ ആരുകാലൊണ്ണാലും എപ്പണൊണ്ണാലും ചൊല്ലിയിരുക്കിനതീ?
തെയ്വ മകിമേലെ തെളിച്ചമും അവൻ കുണത്തിലെ ഉരുവമും താൻ തെയ്വ മകൻ. അവൻ തെയ്വ ചക്കിതീലെ വശനത്താലെ ഉലകമെ ബൂറാ നിലെ നുറുത്തുകേം മനിശെ മാനടവൻകാടെ ഉടവുറെ പാപത്തിൽ നുൺ ചുത്തമായ്ക്കോഞ്ച് മീത് തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കുകേം ചെയ്യിനെ.
ഒണ്ണാ ഏശു പാപത്തുക്കുചൂട്ടി എണ്ണേക്കുമായ് ഒരേയൊരു ആകപലി ആയാലെ തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുന്തോഞ്ച്
നമ്പിക്കേലെ തുടക്കമും ഒടുക്കമുമാനെ ഏശുവെ നോക്കിൻ; അവനുക്ക് കിടയ്പ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ പിരിയമെ നിനച്ച് മാനക്കേടെ കണക്കാക്കാതെ ശിലുവയെ ഏത്തെടുത്ത് തെയ്വത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനെ.
നങ്കെ ഇം ചൊന്നത്തിലെ മുയ്ക്കമാനെ പൊരുൾ ഇന്താൻ, മേലോകത്തിൽ തെയ്വത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനവനാനെ ഒരു വലിയെ പൂയാരി നങ്കാക്കൊളെള.
അകനെ ഉശിരോറി വന്തെ ഏശുകിരിശ്ത്തു മേലോകത്തുക്ക് പോയി തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനെ. അവൻ എല്ലാ തൂതരുകാടാം വാനത്തിലെ എല്ലാ ചക്കിതികാടാം അതികാരങ്കാടാം അതികാരമെ നടത്തിനെ.