21 “ഇത്തിൽ പുടിയാതെ, അതെ രുശിയാതെ, അത്തിൽ തൊടാതെ” ഒണ്ണൊള്ളെ അം പുറമാണങ്കാടെ എന്തുക്ക് ഇനീ പാലിക്കിനെ?
അതുനാലെ, “അവറെ ഇടേലിരുന്ത് പുറത്തിൽ വന്ത് പുറിഞ്ചിരിൻ ഒൺ കരുത്താവു ചൊന്നെ; ചുത്തം നാത്തതൊണ്ണാം തൊടുവാനില്ലെ; ഒണ്ണാ ഏൻ നിങ്കളെ ഏത്തെടുക്കും; ഏൻ നിങ്കാക്ക് തകപ്പനും നിങ്കെ എൻ ആൺ മക്കളും പെൺമക്കളുമായിരുക്കും” ഒൺ വൻ ചക്കിതി ഒള്ളവനാനെ കരുത്താവ് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
നിങ്കെ കിരിശ്ത്തു കൂട്ടത്തിൽ ചാവുകേം ഇം ഉലകത്തിലെ പുറമാണത്തിൽ നുൺ വുടുതൽ നേടുകേം ചെയ് ഇരുക്കിനെ. പിന്നെ എന്തുക്കുനേ ഇവ്വുലകത്തിൽ ഒള്ളവേരാവോലെ പിശയ്ക്കിനത്?
ഇതുകാടെല്ലാം ഒരു തടവെ പുളങ്കിനത്തിലേ നാശമായ് മണ്ടിയോനതുകാടുതാനേ? ഇതുകാടെല്ലാം മനിശെ മാനടവൻ ഒണ്ടായ്ക്ക പുറമാണങ്കാടും ഉവതേശങ്കാടും താൻ.
ഇകത്തവേരാ ആൺപെൺ എടുപ്പാനില്ലെ ഒണ്ണും ചത്തിയത്തിലെ അറിവു കിടച്ച് നമ്പിക്കേൽ ആയവേരാക്ക് ചോത്തിരത്തോടെ തിൻബേക്ക് തെയ്വം പടച്ച് പകുത്തെ തീൻകാടെ ഒറിഞ്ച് പോടോണും ഒണ്ണും പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനെ.