18 അവൻ ഉടയാ ഉടമ്പാനെ ശവേക്ക് തലയാനെ; എല്ലാത്തിലേം മുതമുതെ ആളും അവൻ താൻ; അവൻ എല്ലാത്തുക്കും മീതേ മുയ്ക്കമാനവനാളത്തുക്കുചൂട്ടി ചത്തവേരാളിൽനുൺ മുതെ ഉശിരോറി എന്തി വന്താളും താൻ.
നിങ്കയാരും റബീ ഒണ്ണെ പേരെ എടുപ്പാനില്ലെ. നിങ്കെ എല്ലാരും ഒരു കൂരക്കാറാതാൻ. മട്ടുമില്ലെ ഒരാമട്ടും താൻ എശമാനൻ.
ഏശു അവറകാക്ക് പോയ്; “മേലോകത്തിലേം പൂമീലേം അതികാരങ്കാടെ ബൂറാ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ.
ഉലകമൊണ്ടാനത്തുക്കു മിന്നേ വശനം ഒണ്ടായെ; അം വശനം തെയ്വത്തുകാൽ ചേന്തിരുന്തെ; വശനം തെയ്വമേ താൻ.
അവനിലെ ഇരക്കത്തിലെ നുറവിൽ നങ്കാക്ക് എല്ലാരുക്കും നൽവരത്തുക്ക് മീതെ നൽ വരം കിടച്ചെ.
എനക്ക് പുറകോടേ വരിനവൻ അവൻതാൻ; അവൻ ചെരുപ്പിലെ വാറെ പിരിപ്പകൂടി എനക്ക് ഓയ്ക്കിയം നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
എകൂതരുക്കും എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കും രച്ച കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി കിരിശ്ത്തു തണ്ടനെ ഏൽക്കോണുമൊണ്ണും അവൻ ചത്തവേരാ ഇടേൽ ഇരുന്ത് എന്തിവന്തവേരാളിൽ മുതേലാ ആകുമൊണ്ണും മോശേം പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളും ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ; അതെ താൻ ഏനും ചൊല്ലിയിരുക്കിനത്.”
എന്തൊണ്ണാ ആരെല്ലാംനെ ഉടയാ ആളുകെ ഒൺ തെയ്വത്തുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. അവറാത്തുക്ക് എല്ലാരുക്കും ഏശു മുതെ പുള്ളെ ആകോണുമൊണ്ണും അവറെ എല്ലാരും അവനിലെ ഉരുവത്തിലായിരുക്കോണും ഒണ്ണും താൻ അവൻ ആശെ വച്ചത്.
എല്ലാ ആൺ പുള്ളേക്കും തലെ കിരിശ്ത്തുവും പെൺമ്പുള്ളേക്ക് തലെ ആൺ പുള്ളേം കിരിശ്ത്തുവുക്ക് തലെ തെയ്വമും താൻ; ഇതെ നിങ്കെ നിനച്ചോകോണും ഒൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ.
നിങ്കെ കിരിശ്ത്തുവിലെ ഉടമ്പും ഒവ്വൊരാളും അത്തിലെ അവയങ്കാടുമാനെ.
തെയ്വം എതിരികളെ മൊത്തമാ തോൽവി അടയെ വച്ച് കിരിശ്ത്തുവിലെ കാലടീലാക്കിനതുവരേക്ക് കിരിശ്ത്തു അതികാരമെ നടത്തും.
അത് എന്തനേത്തൊണ്ണാ തക്കെ നേരമാനവോളെ നടക്കിളതാനെ കാരിയങ്കാടെ നേരമായവോളെ മേലോകത്തിലും പൂലോകത്തിലും ഒള്ളതു മുച്ചൂടാം കിരിശ്ത്തുവിലെ അതികാരത്തുക്ക് കീളെ മൊത്തമാ കൂട്ടി കുടക്കോണും ഒണ്ണതുതാൻ അവനുക്കിരുന്തെ പിരിയം.
കിരിശ്ത്തു ശവേക്ക് തലയായ് ഇരുക്കിനവോലെ ആൺ പുള്ളെ പെൺമ്പുള്ളേക്ക് തലയായ് ഇരുക്കിനെ. അവൻ താൻ ഉടയാ ഉടമ്പാനെ ശവേ രച്ചിക്കിനതും.
നിങ്കാക്കുചൂട്ടി ഏൻ ഇപ്പെ അടേനെ കറുമമെ നിനച്ച് ഏൻ പിരിയമോറിനെ. ഉടയാ ഉടമ്പാനെ ശവേക്കുചൂട്ടി കിരിശ്ത്തു ഏത്തെ കറുമത്തിൽ കുറയൊള്ളത് ഏൻ എൻ ഉടമ്പിൽ ഏൽക്കിനെ.
അവറെ ശവയാനെ ഉടമ്പിലെ തലയായ് ഇരുക്കിനെ കിരിശ്ത്തുവും മത്തും ഒരു കൂട്ടായ്മേം നാതയിരുക്കിനെ; ഒരു ഉടമ്പിലെ തലെ അം ഉടമ്പിലെ ഏത്തുകാടെ മൊളീലും നരമ്പിലും മൊത്തമാ നുറുത്തിനവോലെ കിരിശ്ത്തു ഉടയാ ഉടമ്പാനെ ശവയെ മൊത്തമായ്ക്കി നുറുത്തുകേം അവൻ ആശിക്കിനെ നിലമേൽ തെയ്വം വളത്തുകേം ചെയ്യിനെ.
മുതെ മുതെ ഇരുന്തതും എങ്കെ ചെവീൽ കേട്ടതും കണ്ണിൽ കണ്ടതും എങ്കെ നോയ്ക്കതും കയ്യാരെ തൊട്ടതുമാനെ ഉശിരൊള്ളെ വശനമെചൊല്ലിതാൻ നിങ്കകാക്ക് വുളിച്ച് ചൊന്നത്.
ഉശിരോടിരുക്കിനാളും താൻ. ഏൻ ചത്താതാൻ; ഒണ്ണാ ഇതി, എണ്ണേക്കുമായ് ഉശിരോടിരുക്കിനെ; ചാവിലേം പാതാളത്തിലേം ചാവി എൻ കയ്യിൽ ഒണ്ട്.
“ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവുമാനെ” മിന്നേ ഇരുന്തവനും ഇപ്പെ ഇരുക്കിനവനും ഇനി വരുവേക്കിരിക്കിനവനുമാനവനും വൻ ചക്കിതീമൊള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് ചൊന്നെ.
ഏളാമത്തെ തൂതൻ ഊതിയവോളെ, “പുകിലോകത്തിലെ അതികാരം മാറി തെയ്വമാനെ കരുത്താവുക്കും അവനിലെ കിരിശ്ത്തുവുക്കുമായിരുക്കിനെ; അവൻ എണ്ണേക്കും അതികാരമെ നടത്തും.” ഇകനെ മേലോകത്തിൽ നുണ്ണും വൻ ചത്തങ്കാട് ചൊന്നതെ കേട്ടെ.
പിന്നേം അവൻ എൻകാൽ അരുൾ ചെയ്യത്: “എല്ലാം നടമായേയെ; ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവും ആതിയും അന്തമും താൻ; തവിക്കിനെ ഏളയാൾക്കും ഏൻ ഉശിരൊള്ളെ തുമ്പുകത്തിൽ നുൺ മത്തം കൊടുക്കും.
ഏൻ ആൽപാവും ഒമേകാവും ഒണ്ണാമത്താളും ഒശുവീലാളും ആതിയും അന്തമും താൻ.
ലവോതിക്കാ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, നമ്പുകേക്കാനവനും ചത്തിയവാനുമാനെ ശാച്ചിയും തെയ്വം പടച്ചത്തിലെ മുതേലതാനെ ആമേൻ ഒണ്ണൊള്ളാ ചൊന്നത്.