5 “നീ ആരുനേ കരുത്താവേ” ഒൺ ശവുൽ കേട്ടെ. അത്തുക്ക്, “നീ തൊല്ലയെ ചെയ്യിനെ ഏശുവുതാൻ ഏൻ.
അത്തുക്ക് പത്തിരോശ്, “ഇല്ലെ, കരുത്താവേ, അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ; അശിങ്കമാനെ ഇകത്തെ ഒരു തീനാം ഏൻ ഇതുവരേക്ക് തുണ്ണിരുക്കിനതില്ലയേ?” ഒൺ തിരുപ്പി ചൊല്ലിയെ.
അപ്പണേ എങ്കെ എല്ലാരും അടീക്ക് ബൂന്തെ. അന്നേരം ‘ശവുലേ, ശവുലേ, നീ എന്ന തൊല്ലയെ ചെയ്യിനത് എന്ത്? നീ എന്നെ പെരിനനാലെ അത് നിനക്കേ നാശമെ ചെയ്യിനെ’ ഒൺ എബുറായെ പാശേൽ എൻകാൽ കുരവുടിനെ ചത്തമെ കേട്ടെ.
നശരായൻ ഏശുവിലെ നാമത്തുക്ക് വുറോതമാ എന്തയെല്ലാം ചെയ്യിളതോ അതയെല്ലാം ചെയ്യോണുമൊൺ ഒരു കാലം ഏൻ നിനച്ചിരുന്തെ.
ഇല്ലെ തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ ഒണ്ണാ അവറളെ നാശമെ ചെയ്കേക്ക് നിങ്കനാലെ മുടിയാത്ത്; നിങ്കെ തെയ്വ വുറോതികെ ഒൺ വരുവാനില്ലെ ഒൺ നിനച്ചുതാൻ ഏനിതെ ചൊന്നത്.
പെട്ടൊൺ അവൻ അടീക്ക് ബൂന്തതും, “ശവുലേ, ശവുലേ, നീ എന്ന തൊല്ലയെ ചെയ്യിനത് എന്ത്” ഒൺ തൻകാൽ കോക്കിനെ ഒരു ചത്തമെ കേട്ടെ.
നീ എന്തി പട്ടണത്തുക്ക് പോ; നീ എന്തെ ചെയ്യോണും ഒൺ അവുടെ വച്ച് നിൻകാക്ക് ചൊല്ലും” ഒൺ അവൻ ചൊല്ലിയെ.
കരുത്താവിലെ കോപമെ കനക്കെ വയ്ക്കേക്കീ നോക്കിനത്? കരുത്താവക്കാട്ടി ചക്കിതി ഒള്ളവേരായീ നങ്കെ.
ഇതുകാടയെല്ലാം ഏൻ നേടി എടുത്തേയതൊണ്ണോ തികഞ്ചവനായെ ഒണ്ണോ ഏൻ നിനയ്ക്കിനതില്ലെ; ഏൻ എകനെ ആകോണും ഒൺ കിരിശ്ത്തു ഏശു ആശിക്കിനതോ അകത്തെ ആളാകേക്ക് ഏനും ചരിയാനത്തിൽ തുമ്പപ്പടിനെ മട്ടുംതാൻ.
ഏൻ ഏശുവെ നമ്പുനത്തുക്ക് മിന്നേ തെയ്വ കുത്തമെ ചൊൽമാളും കിരിശ്ത്തിയാനികളെ തൊന്തരവെ ചെയ്മാളും കലകമൊണ്ടാക്കുമാളും താൻ; അപ്പണും നമ്പിക്കനാതെ ഇരുന്ത് തിക്കിനാതെ ചെയ്യനാലെ തെയ്വ പിന്നിയം കിടച്ചെ.