32 പത്തിരോശ് എല്ലാ ഇടത്തുക്കും പോയവോളെ ലുത്താവ് എന്നാൻ കരുത്താവിൽ നമ്പി പിശയ്ക്കിനവേരാകാക്കും പോയെ.
മടകാട് തുറന്ത്, ചത്ത് മൺമറഞ്ചെ ചുത്തമാനവേരാ ഉടമ്പുകാട് പലേതും ഉശിരോറി എന്തിയെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവ് നിങ്കളേത്തിൽ വരിനവോളെ നിങ്കാക്ക് തെയ്വ ചക്കിതി കിടച്ചാലെ എരുശലേമിലും എകൂതിയാ മുച്ചൂടും ശമരിയാവിലും എന്തുക്ക്, പൂമീലെ അത്തം വരേക്ക് നിങ്കെ എന്നെ വെളിവാക്കും.”
അതതാൻ എരുശലേമിൽ ഏൻ ചെയ്യതും; വലിയെ പൂയാരിയേരുകാൽ നുൺ അതികാരെ കായിതമെ വായ്ങ്കി തെയ്വ മക്കളിൽ കനേമാളെ ഏൻ ഇരുട്ടറേൽ പുടിച്ചുമിട്ടെ; അവറളെ കൊണ്ണനേരം ഏനും ചമ്മതമെ കൊടുത്താ താൻ.
അകനെ എരുശലേമിൽ ഇരുന്തെ അപ്പോശ്ത്തലരുകാട്ടുക്ക് ശമരിയായിലവേരാ തെയ്വ വശനമെ കെവുനമാ ഏത്തെടുക്കിന ഒൺ കേൾവിപ്പട്ടതും പത്തിരോശാം ഓകന്നാനാം അക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.
കരുത്താവു വശനമെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയോഞ്ച് പത്തിരോശും ഓകന്നാനും എരുശലേമുക്ക് തിരുമ്പി പോയെ; പോയെ വശീൽ ശമരിയാവിലെ കനേം പട്ടണത്തിലും തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊല്ലി പോയെ.
അത്തുക്ക് അനന്നിയാശ്, “കരുത്താവേ, അം മനിശൻ എരുശലേമിലിരുന്തെ നിൻ ശിശിയരുകാട്ടുക്ക് എത്തിനാരം തൊല്ലയെ ചെയ്യെ ഒൺ കനേമാളുകെ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതെ ഏൻ കേട്ടുമിരുക്കുകീ.
അവുടെ എട്ട് വരിയമായ് തളന്ത് കിടക്കുമെ അയിനയാശ് ഒണ്ണെ പേരുകാറനാം കണ്ടെ.
അവൻ അവെ കയ്യെ പുടിച്ചെത്തിയാപ്പിലെ കരുത്താവുകാൽ നമ്പി ഇരുക്കിനവേരാളാം തൂക്കാലിച്ചികളാം വുളിച്ചെടുത്ത് തവീതാവെ അവറാത്തുക്ക് മില്ലോട് ഉശിരോടെ എത്തി നുറുത്തിയെ.
റോമാവിലൊള്ളെ നിങ്കെ എല്ലാരുക്കും മുയ്ക്കമാ തെയ്വത്തുക്ക് പുടിച്ചവേരാളും ചുത്തമാനവേരാളുമാനെ നിങ്കാക്ക് നങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തിൽ നുണ്ണും കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവിൽ നുണ്ണും ഇരക്കമും നിമതീം ഒണ്ടാകട്ടെ.
തെയ്വ പിന്നിയത്തിൽ കിരിശ്ത്തു ഏശുവിലെ അപ്പോശ്ത്തലനാനെ പവുലോശ് എപശോശ് ഒണ്ണാനിൽ തെയ്വ മക്കളാനെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവെ നമ്പിയവേരാക്ക് എളുതിനത്,
കിരിശ്ത്തു ഏശുവ് പണ്ണക്കാറായാനെ പവുലോശും തിമോത്തിയോശും പിലിപ്പിയാവിൽ കിരിശ്ത്തു ഏശുവെ നമ്പി ഇരുക്കിനെ ചുത്തമാനവേരാക്കും പള്ളീലെ മൂപ്പരുകാട്ടുക്കും പള്ളീലെ ഏവലാളികേക്കും എളുതിനത്,