30 അങ്ക് നമ്പിക്കയാ വരുമവേരാക്ക് അതെ തിക്കിനൊണ്ടായതും അവനെ കയ്ശരിയാവുക്ക് കൂട്ടിയെടുത്ത് കൊണ്ടേയാലെ, അങ്ക് നുൺ തറുശോശുക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.
ഒണ്ണാ ഒരു പട്ടണത്തിൽ നുൺ നിങ്കാക്ക് തണ്ടനെ കിടച്ചാ ഇനിയൊരു പണ്ണേക്ക് ഓടി പോനിൻ. മനിശൻ മകൻ വരിനത്തുക്ക് മിന്നേ നിങ്കെ എല്ലാ ഇശ്രവേൽ പട്ടണങ്കാട്ടിലും വേലേ ചെയ് ഓയാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
ഏശു കയ്ശരിയാ പിലിപ്പിയെ ഒണ്ണെ ഇടത്തക്കു വന്തോഞ്ച് ഉടയാ ശിശിയരുകാട്ടുകാൽ “മനിശൻ മകനാനെ ഏൻ ആരൊൺനേ മാനടവൻകാട് ചൊന്നത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
ചിലനാ ഓഞ്ചതും നമ്പിക്കെ ഇരുന്തെ നൂത്തി ഇരുവതുവേരായാനെ ഒരു കൂട്ടം ആളുക മൊത്തമാ ഇരുന്തവോളെ പത്തിരോശ് അവറാത്തുക്ക് നടുവയെ നുൺ ഇകനെ ചൊല്ലിയെ,
ബർന്നബാശ് ശവുലെ തേടി തറുശോശുക്ക് പോയെ; അവനെ കണ്ടവോളെ അന്തിയോക്കിയാവുക്ക് കൂട്ടി കുടത്തെ.
റാവായാവോളയേ നമ്പിക്കയാനവേരാ പവുലോശാം ശീലാശാം ബെരോവായ്ക്ക് കടത്തിവുട്ടെ. അങ്ക് പോയവോളെ അവറെ എകൂതാ പള്ളീക്ക് പോയെ.
പവുലോശെ കൊണ്ടേയവേരാ അതേനാവ് വരേക്ക് അവൻ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ; പിന്നെ അവറെ ബെരോവായ്ക്ക് തിരുമ്പി വന്തെ; ശീലാശും തിമോത്തിയോശും വേമാതാൻ ഉടയാകാക്ക് വരട്ടെ ഒൺ അവറകാൽ ചൊല്ലിവുട്ടെ.
അങ്കുവച്ച് നമ്പിക്കയാനെ ചിലവേരാളെ കണ്ടെ; ഒരു വാരം അവറളും മത്തും ഇരുപ്പെ വിലയ്ക്കെ; പിന്നെ എങ്കെ അങ്ക് നുൺ റോമാ പട്ടണത്തിൽ പോയ് ചേന്തെ.
പിന്നെ പിലിപ്പോശെ കണ്ടത് അശുത്തോതിൽ താൻ; അവൻ എല്ലാ പട്ടണത്തിലും നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലികിടന്ത് കയ്ശരിയാവുക്ക് പോയെ.
അന്നേരം കരുത്താവ് അവൻകാക്ക്, “നീ എന്തി നേർവീതി ഒണ്ണെ തെരുവുക്ക് പോയ് ഊതാശ് കൂരേൽ തറുശോശുകാറൻ ശവുൽ ഒണ്ണെ പേരുകാറനെ കോൾ.
പിന്നെ ഏൻ ശിറിയാ, കിലിക്കിയാ എന്നെ ഇടംകാട്ടുക്ക് പോയെ.