10 അനന്നിയാശ് ഒണ്ണെ ശിശിയൻ തെമശ്ക്കോശിൽ ഒണ്ടായെ; തെയ്വം കൊടുത്തെ ഒരു തറുശനമെ അവൻ കണ്ടെ; തറുശനത്തിൽ തെയ്വം അവനെ വുളിക്കിനതെ കേട്ടെ. “കരുത്താവേ, ഏൻ ഇതെ” ഒൺ അവൻ വായകേട്ടെ.
പകൽ മൂണ് മണി ആയവോളെ അവൻ ഒരു തറുശനമെ കണ്ടെ; അത്തിൽ തെയ്വത്തിലെ തൂതൻ കൂരയകത്തിൽ തൻകാക്ക് വരിനതെ കുറിപ്പാ കണ്ടെ; അന്നേരമേ “കൊറുനല്ലിയോശേ” ഒൺ തന്നെ വുളിക്കിനതാം കേട്ടെ.
“ഏൻ ഓപ്പാവ് ഒണ്ണെ പട്ടണത്തിലെ കൂരേൽ വായാതികിട്ട് ഇരുന്തവോളെ ഒരു തറുശനമെ കണ്ടെ; നാലുകോടാം കെട്ടി ഉറയ്ക്കെ വലിയെ കിടിയം വോലെ ഒരു ഏനം വാനത്തിൽ നുൺ എൻകാക്ക് വന്തെ.
തൂതനുക്ക് പുറകോടേ പത്തിരോശ് പോയെ; തൂതൻനാലെ തനക്ക് എന്താനതൊൺ തിക്കിനാതെ കനാവെ താൻ കാണതൊൺ പത്തിരോശ് നിനച്ചെ.
ഇം കനാവെ വെളിയേത്തിയവോളെ, അവറാത്തുകാക്ക് നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് തെയ്വം എങ്കളെ വുളിച്ചിരുക്കിനെ ഒണ്ണതെ എങ്കാക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായെ; അതുനാലെ വേമായേ മക്കതോനിയാവുക്ക് പോകേക്ക് പാണപ്പട്ടെ.
അണ്ണേക്ക് റാവ് പവുലോശ് ഒരു കനാവെ കണ്ടെ; അത്തിൽ മക്കതോനിയാവുകാറൻ ഒരാ പവുലോശുകാൽ വന്ത്, “നീ മക്കതോനിയാവുക്ക് വന്ത് എങ്കാക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്” ഒൺ ഇരക്കിനതെ കണ്ടെ.
ഒരുനാ റാവ് കനാത്തിൽ കരുത്താവ് പവുലോശുകാക്ക്, “നീ പേടിയാതെ, ചുണയോടെ തെയ്വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽ; ബുറീനെ ഇരുപ്പാനില്ലെ.
‘കടശീലെ കാലത്തിൽ ഏൻ എല്ലാ മനിശെ മാനടവനേത്തിലും എൻ ആത്തുമാവെ വുടുക്കും; നിങ്കെ പുള്ളെ കുട്ടികയെല്ലാം പലകേൽ പാടും; നിങ്കെ ഉളന്താരികെ തറുശനമെ കാണും; നിങ്കെ വലിയോര് കനാവെ കാണും.
അം പട്ടണത്തിൽ അനന്നിയാശ് ഒണ്ണെ ഒരു പേരുകാറൻ ഇരുന്തെ; അവൻ അങ്ക് പിശയ്ക്കിനെ എകൂതരെല്ലാം മാനിക്കുമാളും നായപുറമാണമെ പാലിക്കുമെ ഒരു ചാമിക്കാറനും താൻ.
അവൻ വായാതിനെ; അനന്നിയാശ് ഒണ്ണെ മനിശൻ അകത്തുക്ക് വന്ത് ഉടയാ കൺ തുറന്ത് കാൺമ്പേക്ക് തന്നേത്തിൽ കയ്യെ വച്ച് വായാതിനതെ കണ്ടിരുക്കിനെ” ഒൺ കൽപ്പനയിട്ടെ.
അവൻ മൂണുനാ കൺ തോണാതേം തീൻ തണ്ണിയെ കുടിയാതേം ഇരുന്തെ.
ഏൻ തെമശ്ക്കോശിൽ ഇരുന്തവോളെ അരേതാ രാശാവിലെ അതികാരത്തിലൊള്ളെ നാട്ടുമന്നൻ എന്നെ പുടിപ്പേക്ക് തെമശ്ക്കോശ് പട്ടണത്തുക്ക് കാവലെ ഇട്ടു കാത്തെ.
എനക്ക് മിന്നേ അപ്പോശ്ത്തലരായവേരാളെ കാൺമ്പേക്ക് എരുശലേമുക്ക് പോകയോ ചെയ്യതുമില്ലെ; അത്തുക്ക് പകറം വേമായേ ഏൻ അറബി നാട്ടുക്ക് പോകേം പിന്നെ തെമശ്ക്കോശുക്ക് തിരുമ്പി വരുകേം ചെയ്യെ.