36 അകനെ അവറെ മിന്നുക്ക് പോയ് തണ്ണി ഒള്ളാനായതും, “ഇതെ തണ്ണി ഏൻ രാടിപിരാടിനത്തുക്ക് എന്തൻ വുറോതം” ഒൺ കങ്കാണി കേട്ടെ.
മനം തിരുമ്പുകേക്കുചൂട്ടി ഏൻ നിങ്കളെ തണ്ണീൽ രാട്ടിപിരാട്ടിനെ; ഒണ്ണാ എനക്ക് പുറകോടേ വരിനാ എന്നക്കാട്ടി വലിയവൻ, അവൻ കാലിലെ ചെരുപ്പെ പിരിപ്പകൂടി എനക്ക് ഓയ്ക്കിയം നാത്തെ. അവൻ നിങ്കളെ തെയ്വ ആത്തുമാവിലും തീയിലും രാട്ടിപിരാട്ടും.
അവറെ ഉടവുറെ ചെയ് നടന്തെ പാപമെ എല്ലാം ഏത്തു ചൊല്ലിയവോളെ ഓകന്നാൻ അവറളെ ഓർത്താൻ ആത്തിൽ രാട്ടിപിരാട്ടിയെ.
ഓകന്നാനും കനേം തണ്ണി ഒള്ളെ ഇടമാനെ ശാലേമുക്ക് കിട്ടയൊള്ളെ അയിനോനിൽ എന്നാൻ രാട്ടിപിരാട്ടുമെ; അന്നേരം കനേകം ആളുകെ രാടിപിരാടുകേക്ക് വന്തുകിട്ടേയിരുന്തെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ, തണ്ണീൽ നുണ്ണും ആത്തുമാവിൽ നുണ്ണും പുറകാതവോയെ ആരുക്കും തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടപ്പേക്ക് മുടിയാത്ത്.
“നങ്കാക്കുവോലെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് കിടച്ചെ ചേരളെ തണ്ണീലെ രാട്ടിപിരാട്ടുകേലിരുന്ത് വിലക്കുകേക്ക് ആരുനാലെ മുടിഞ്ചോകും?” ഒൺ കേട്ടെ.
[അത്തുക്ക് പിലിപ്പോശ്, നീ മനശാരെ നമ്പിക്കെ വയ്ക്കിനതൊണ്ണാ അകനെ ചെയ്യിളെ. “ഏശുകിരിശ്ത്തു തെയ്വ മകൻതാൻ ഒൺ ഏൻ നമ്പുനെ” ഒൺ അവൻ വതിലെ ചൊല്ലിയെ]
ഏശുകിരിശ്ത്തു ഉലകത്തുക്ക് വന്ത് തണ്ണീൽ രാടിപിരാടുകേം ശിലുവേൽ ഇലത്തമൊശുക്കി ചാവുകേം ചെയ്യെ. അവൻ തണ്ണീൽ രാടിപിരാടുകെ മട്ടുമില്ലെ തണ്ണീൽ രാടിപിരാടുകേം ശിലുവേൽ ഇലത്തമൊശുക്കി ചാവുകേം ചെയ്യെ. തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവും ഇതു ചത്തിയം താൻ ഒൺ ശാച്ചിയമെ ചൊന്നെ. എന്തൊണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ചത്തിയം താൻ.