10 ചെന്നുക്ക് മകതി ഒണ്ണെ തേവാതികാട് ചക്കിതി താൻ നിക്കിനെ ഒൺ ചൊല്ലികിടന്ത് അവനെ കവുനമാ നോയ്ക്കി ഇരുന്തെ.
പവുലോശ് ചെയ്യതെ മാനടവനെല്ലാം കണ്ടതും, “തെയ്വം തേവാതി താൻ മനിശൻവോലെ നങ്കാക്ക് മില്ലോട് ഉറങ്കി വന്തു നിക്കിനത്!” ഒൺ ലുക്കവോനിയാ പാശേൽ വലിയെ വായിൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
അവൻ നീരുറയ്ങ്കി വീങ്കുവനോ ചത്ത് ബൂശുവനോ ഒൺ കാത്ത് ഇരുന്തെ; ഒണ്ണാ ബൊകുനേരം കാത്ത് ഇരുന്തപ്പണും പവുലോശുക്ക് ഒണ്ണുമേ ആയതില്ലെ. ഇതെ കണ്ടതും അവറെ നിനവ് വോറേ വശീക്കായ്, “പവുലോശ് ഒരു തേവാതി” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തെ എല്ലാരുക്കും എകൂതരുക്കും എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കും കിരിശ്ത്തു തെയ്വ ചക്കിതീം തെയ്വത്തിലെ അറിവുമാനെ.
നിങ്കെ പുത്തി ഒള്ളവേരാനാലെ പുത്തി നാത്തവേരാകാൽ പിരിയമാ പൊറുമയോടെ ഇരുക്കിനതാനെ?
നങ്കെ ഇനി കുഞ്ചിക്കാടുവോലെ പിശപ്പാനില്ലെ. തങ്കളേ ഒണ്ടായ്ക്കി എടുക്കിനെ കോളാരിലും മാനടവനെ വഞ്ചനവലക്കാരമെ ചെയ്യിനവേരാ ചൊന്നെ ഉവതേശമെ കേട്ട് അങ്കോട്ടുക്കുമിങ്കോട്ടുക്കും കാത്തിൽ ഉലേനെ ആളുകെ ആവാനില്ലെ.
അവറെ നിച്ചം കെട്ടു ചെയ്യിനതെ കണ്ടു ചിലവേരാ അതുവോലെ ചെയ് നടക്കും; അവറെ ഇകനെ ചെയ്യിനനാലെ ചത്തിയമാനെ വശിയെ വോറെ ഒള്ളവേരാ മാനം കെടുത്തുകേം ചെയ്യും.
അത്തിലെ തലകാട്ടിൽ ഒണ്ണിൽ ചാവുക്ക് തകുന്തെ കായം പട്ടതുവോലെ ഏൻ കണ്ടെ; അത്തിലെ ചാവുക്ക് തകുന്തെ കായത്തുക്ക് പൊറുമെ കിടച്ചേയെ; ഉലകം ബൂറാ ഇം ചീവാതിയെ കണ്ട് അരിശുകപ്പട്ടെ.