59 “കരുത്താവാനെ ഏശുവേ, എൻ ഉശിരെ എടുത്തോകോണുമേ” ഒൺ തേവാനോശ് വുളിച്ച് വായാതിയവോളെ അവറെ അവനുക്ക് കല്ലെ ഒറിഞ്ചുകിട്ടേയിരുന്തെ.
ഏശു ചരിയാനത്തിൽ കതറി കോന്ത്, “തകപ്പനേ, എൻ ഉശിരെ നിൻ കയ്യിൽ ഒപ്പണയ്ക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയാലെ ഉശിരവുട്ടെ.
ഒണ്ണാ കരുത്താവ് പേരെ വുളിക്കിനവനെല്ലാം രച്ചിക്കപ്പട്ടോകും.’”
ഇനി എന്തുക്ക് ഇരുക്കിനനേ? എന്തി അവൻ നാമമെ വുളിച്ച് വായാതിയാലെ രാടിപിരാടി നിൻ പാപമെ കശുവ്’” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇങ്കും നിൻ പേരെ വുളിച്ച് കുമിടെ വാങ്കിനവേരാളെ പുടിച്ച് കെട്ടുകേക്ക് വലിയെ പൂയാരികാട്ടിലെ അതികാര പത്തിരമെ വായ്ങ്കിതാൻ അവൻ വന്തിരുക്കിനത്.”
അവൻ ചൊല്ലിയതെ കേട്ടവനുക്കെല്ലാം അരളി പുടിച്ചേയെ. “എരുശലേമിൽ ഇം നാമമെ വുളിച്ച് കുമിടെ വാങ്കിനവനെ നാശമെ ചെയ്യാതാനേ ചെൻ. ഇങ്കും അവറളെ പുടിച്ച് കെട്ടി വലിയെ പൂയാരിയേരുകാൽ കൊടുപ്പേക്കുതാൻ വന്തിരുക്കിനത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഉളന്താരിയായിരുക്കിനെ കാലം നിനയ്ക്കിനെ നിച്ചനാത്തെ ആശകാടെ വീയ് ഒറിഞ്ച് ചുത്തമാനെ ഇതയമോടെ കരുത്താവെ വുളിക്കിനെ എല്ലാര് കൂട്ടത്തിലും ചേന്ത് നീതി, നമ്പിക്കെ, പിരിയം, നിമതി ഒണ്ണതുകാട്ടുക്ക് പുറകോടേ പോകോണും.