56 “ഇതി മേലോകം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതാം മനിശൻ മകൻ തെയ്വത്തുക്ക് വലത്തക്കോട് നിക്കിനതാം ഏൻ കാണെ”
മനിശൻ മകൻ മകിമയോടെ ഉടയാ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ, മകത്തമാനെ ഉടയാ കോയിമെ കട്ടിലേൽ അവൻ ഇരുക്കുകേം
ഏശു രാടിപിരാടിയോഞ്ച് തണ്ണീൽ നുൺ ഓറിയവോളയേ വാനം തുറന്ത് തെയ്വ ആത്തുമാവ് പുറാവോലെ അവൻ മെപ്പുക്ക് വന്തുറങ്കിനതെ കണ്ടെ.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “കുറുനരികാട്ടുക്ക് അളേം വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാട്ടുക്ക് കൂടും ഒണ്ട്; മനിശൻ മകനാനെ എനക്ക് കിടപ്പകൂടി ഇടം നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതോഞ്ച് ഏശു തണ്ണീൽ നുൺ ഓറിയവോളയേ വാനം തുറന്ത് തെയ്വ ആത്തുമാവ് പുറാവോലെ ഉടയാ മെപ്പിൽ വന്തിരുന്തതാം അവൻ കണ്ടെ.
മാനടവൻകാട് രാടിപിരാടിയവോളെ ഏശുവും രാടിപിരാടിയെ. അവൻ വായാതിയവോളയേ വാനം തുറന്ത്,
പിന്നേം അവൻ ചൊല്ലിയത്, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നത്, മേലോകം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതും തെയ്വ തൂതരുകാട് മനിശൻ മകൻകാക്ക് ഓറുകേം ഉറങ്കുകേം ചെയ്യിനതാം നിങ്കെ കാണും.”
വാനം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതും വലിയെ കിടിയം വോലെ നാലുകോടാം കെട്ടി പൂമീക്ക് ഉറക്കി വുടുക്കിനെ ഒരു ഏനം വരുനതാം അവൻ കണ്ടെ.
ഇകനയേ മൂണുവട്ടം അം കുരൾ കേട്ടെ; പെട്ടൊൺ ഏനമെ മീത്തിലെ വാനത്തുക്കേ തിരുപ്പി എടുത്താച്ചെ.
അത്തുക്ക് ചട്ടെ ശവേലവേരാ ഉടവറെ ചെവിയെ പൊത്തി ചരിയാനതാ കതറി കുലവപ്പട്ടി കിടന്ത് അവൻകാക്ക് പോയെ.
അന്നേരം മേലോകത്തിലെ തെയ്വ ആലയം തുറന്ത് അവനിലെ നീമപെട്ടകം അവൻ ആലയത്തിൽ വെളിപ്പട്ടെ; മിന്നലും ഒച്ചേം ഇടിയിടിക്കലും പൂകമ്പമും വൻ കൽമശേം ഒണ്ടായെ.
പിന്നെ മേലോകം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; ഒരു വെള്ളെ കുതിരെ വെളിപ്പട്ടെ; അത്തുക്ക് മീത്തോട് ഇരുക്കിനവനുക്ക് നമ്പുകേക്കാനവനും ചത്തിയവാനും ഒൺ പേര്. അവൻ നീതിയോടെ വിതിക്കുകേം പോരാടുകേം ചെയ്യിനെ.
അതോഞ്ച് മേലോകത്തിലെ വാനത്തിൽ ഒരു വാതൽ തുറന്ത് നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; കുശലൂതിനെ ഒച്ചവോലെ മുതെ എൻകാൽ കുരവുട്ടെ ചത്തം, “ഇക്ക് ഓറി വര്; ഇനി മേലാൻ നടപ്പേക്കൊള്ളത് ഏൻ നിനക്ക് കാട്ടി തരാം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.