52 നിങ്കെ വലിയോരുകാട് പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളിൽ ആരുക്ക്നെ തണ്ടനയെ കൊടാതെ ഇരുന്തത്? നീതിമാനാനവനിലെ വരവെചൊല്ലി മിന്നേക്കൂട്ടി ചൊല്ലിയവേരാളെ അവറെ കൊണ്ണൊറിഞ്ചെ.
മേലോകത്തിൽ നിങ്കാക്ക് ഇരുക്കിനെ കൂലി അപ്പേരുപ്പട്ടതുനാലെ പിരിയമോറിൻ. മിന്നേയിരുന്തെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാക്കും അകനയേ തണ്ടനെ കൊടുത്തതാൻ.
അക്കാലത്തിൽ പിരിയമടഞ്ച് നിങ്കെ ആടി പാടിൻ; എന്തൊണ്ണാ മേലോകത്തിൽ നിങ്കാക്ക് ഇരുക്കിനെ കൂലി വലിയത്; മിന്നേലെ വലിയോരുകാടും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാകാൽ അകനയേ ചെയ് ഇരുക്കിനതാനെ?
ഏൻ തകപ്പൻകാക്ക് പോകുകേം നിങ്കെ ഇനി എന്നെ കാണാതിരുക്കുകേം ചെയ്യിനതുനാലെ നീതിയപ്പത്തീം
തെയ്വം മിന്നേ നിനച്ച് കൂട്ടിയവോലെ നശരായൻ ഏശുവെ നിങ്കകാൽ തന്തെ; നിങ്കെ അവനെ നിച്ചനാത്തവേരാ കയ്യാരെ ശിലുവേൽ തറപ്പിച്ച് കൊണ്ണാച്ചെ.
അനന്നിയാശ് എൻകാക്ക് ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, ‘അവൻ പിരിയമെ തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്കും നീതിയാനവനാനെ ഉടയാ പണ്ണക്കാറനെ കാൺമ്പേക്കും തൻ വായിലെ വശനമെ കോപ്പേക്കും നങ്കെ വലിയോരുകാട്ടിലെ തെയ്വം നിന്നെ വുളിച്ചെടുത്തിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വം ഉടയാ കിരിശ്ത്തു തണ്ടനെ ഏൽക്കും ഒൺ എല്ലാ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാകാലോടേം തെയ്വം മിന്നേ വെളിപ്പടുത്തിയതെല്ലാം ഇകനെ നടമായെ.
അത് മട്ടുമല്ലെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ ശമുവേൽ ഒണ്ണാ ഇരുന്ത് എല്ലാ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളും ഇം കാലമെചൊല്ലി ചൊല്ലിയിരുക്കിനതാൻ.
നിങ്കെ ശിലുവേൽ തറച്ചാളും ചത്തവേരാളിൽനുൺ തെയ്വം ഉശിരെ കൊടുത്തു എത്തിയവനാനെ നശരായൻ ഏശുകിരിശ്ത്തു നാമത്തിൽ താൻ ചെന്നുക്ക് നൽചുകം കിടച്ച് നിങ്കാക്ക് മില്ലോട് നിക്കിനതൊൺ നിങ്കളും ഇശ്രവേലിലെ മാനടവൻ മുച്ചൂടും അറിഞ്ചോകോണും.
അം എകൂതര് കരുത്താവാനെ ഏശുവാം പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളാം കൊണ്ണൊറികേം എങ്കാക്ക് തണ്ടനെ തരുകേം ചെയ്യെ. അവറെ തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയമേത്താത്തവേരാളും മനിശെ മാനടവനുക്ക് ബൂറാ എതിരികളും താൻ.
അവറെ വഞ്ചനെ ചെയ്യിനവേരാളും ഏളെ കാരിയമാം ചെയ്കേക്ക് തലക്കിരുമ്പ് പുടിച്ചവേരാളും തലേക്ക് തലേക്ക് ഏയിലെ കെട്ടിനവേരാളും തെയ്വമെ വിരുമ്പാതെ ഉടവനുക്ക് പിരിയമൊള്ളെ കാരിയമെ വിരുമ്പിനവേരാളും
അകനെ അവറെ ചൊല്ലിയവോളെ അത് എപ്പെ നടക്കും എകനെ നടക്കുമൊൺ കെവുനമാ തേടി വന്തെ. ഏശുകിരിശ്ത്തു കായകറുമം അടഞ്ചി ചത്തോഞ്ചിതാൻ ഇകനയൊള്ളെ വലിയെ കാരിയങ്കാട് നടക്കുമൊൺ കിരിശ്ത്തുവിലെ ആത്തുമാവിൽ പലകപ്പാട്ടുകാറാ പാടി ചൊല്ലിയത്.
കുഞ്ചിക്കാടേ, നിങ്കെ പാപമെ ചെയ്യാതിരുപ്പേക്ക് ഏൻ ഇം എളുത്തെ നിങ്കാക്ക് എളുതിനെ. ഒരാ പാപമെ ചെയ്യതൊണ്ണാ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തുകാൽ നങ്കാക്കുചൂട്ടി കെഞ്ചി കോക്കേക്ക് ഏശുകിരിശ്ത്തു ഒണ്ണെ നീതിമാൻ നങ്കാക്ക് ഒളെള.
ഏൻ തൂതനെ വണങ്കിളത്തുക്ക് അവൻ കാൽകാക്ക് ബൂന്ത് അമ്പോളെ അവൻ എൻകാക്ക്, “അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ; നിന്നവോലേം ഏശുവിലെ വശനമെ നമ്പിയെ നിൻ ഇണങ്കരുവോലേം ഒരു ഏവൽക്കാറൻ താൻ ഏൻ; തെയ്വമെ മട്ടും വണങ്കിൻ; പലകപ്പാട്ടിലെ മുയ്ക്കമാനെ കാരിയം ഏശുവിലെ വശനം താൻ.”
പിലതെൽപ്പിയാ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, ചത്തിയമൊള്ളവനും ചുത്തമാനവനും താവീതിലെ ചാവി കയ്യിൽ ഒള്ളവനുമാനവൻ ഇകനെ ചൊന്നെ, “ഏൻ തുറക്കിനത് ആരുക്കും അടയ്പ്പേക്ക് കൂടാത്ത്; ഏൻ അടയ്ക്കിനത് ആരുക്കും തുറപ്പേക്കും കൂടാത്ത്.”