30 നാപ്പത് വരിയമോഞ്ച് ശീനായ് മലെ മണൽ പെത്താരത്തിൽ വച്ച് മുൾപടപ്പിൽ തീ കത്തുമവോളെ, കരുത്താവിലെ തൂതൻ അം തീയിൽ അവനുക്ക് വെളിവായെ.
മോശെ എളുതിയെ പൊത്തകത്തിൽ മുൾപാളീൽ തീ കത്തിനവോളെ തെയ്വമെ കണ്ടതെ ചൊന്നാൻ, ചത്തവേരാ ഉശിരോറി പിശയ്ക്കിനതചൊല്ലി ചൊല്ലിയിരുക്കിനതെ നിങ്കെ പടിയാത്തതീൻ? അവുടെ ഏൻ അബുറാകാം തെയ്വമും ഇശകാക്ക് തെയ്വമും ആക്കോവു തെയ്വമും ഒൺ മോശേകാക്ക് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
മുൾപടപ്പ് കത്തിനതചൊല്ലി എളുതിയിരുക്കിനാൻ കരുത്താവെ അബുറാകാമിലെ തെയ്വമും ഇശകാക്ക് തെയ്വമും ആക്കോവു തെയ്വമും ഒൺ ചൊന്നനാലെ ചത്തവേരാ ഉശിരോറി എന്തി വരുമൊണ്ണത്തുക്ക് മോശേം തെളിവെ തന്തിരുക്കിനെ.
തെയ്വം അബുറാകാമുക്ക് വാക്കെ കൊടുത്തിരുന്തകാലം ആയവോളെ മിശ്രേം രാച്ചത്തിൽ പിശച്ചിരുന്തെ നങ്കയാളുകെ പെത്തുപെരികി കനത്തെ.
മോശെ അതെ കണ്ട് വെരുണ്ടെ; അത് എന്തൊൺ കുറിയ്പ്പാ നോക്കേക്ക് കിട്ടേക്ക് പോയെ, അന്നേരം കരുത്താവിലെ ചത്തം കേട്ടത്,
“ഏൻ നിൻ വലിയെ വലിയോരാനെ അബുറാകാമിലെ തെയ്വമും ഇശകാക്ക് തെയ്വമും ആക്കോവു തെയ്വമും താൻ” ഒൺ കരുത്താവ് കുരവുട്ടെ. മോശെ വെരുണ്ട് തറു തറുപ്പെ പുടിച്ചാലെ അങ്കെ നോയ്ക്കതില്ലെ.
നിന്നെ എങ്കാക്ക് അതികാരിയായും നായം ഇടിനാളായും ആര് വച്ചതൊൺ അവറെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടെ ഇം മോശയതാൻ തെയ്വം കത്തുമെ മുൾപടപ്പിൽ വെളിവായെ തൂതൻനാലെ നായമിടിനാളായും രച്ചകനുമായ് കടത്തിവുട്ടത്.
കാകാറ് ഒണ്ണതു അറബി നാട്ടിലെ ശീനായ് മലയെ കാട്ടിനെ. അത് ഇപ്പണേലെ എരുശലേം വോലതാൻ; എന്തൊണ്ണാ അവെ ഉടയാ കുഞ്ചിക്കാടും മത്തും അടിമയായ് താൻ പിശയ്ക്കിനത്.