1 അന്നേരം വലിയെ വലിയെ പൂയാരി, “ചേരെ ചൊന്നത് ചരിതാനീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
കൂട്ടമിട്ടവേരാ തേവാനോശെ കുറിപ്പാ നോയ്ക്കവോളെ അവൻ മുകറ് തെയ്വ തൂതരുകാട് മുകറുവോലിരുക്കിനതെ കണ്ടെ.
അത്തുക്ക് തേവാനോശ് ചൊല്ലിയത്, അണ്ണൻ തമ്പിയേരേ, തായ് തന്തേരുകളേ, ഇതെ കോളിൻ, നങ്കെ വലിയെ വലിയോരാനെ അബുറാകാം കാരാൻ ഒണ്ണാനുക്കു വരിനത്തുക്ക് മിന്നേ മെശപ്പെത്താമിയാവിൽ ഇരുന്തവോളെ, വലിയെ വലിയവനാനെ തെയ്വം അവനുക്ക് വെളിവായ്,