15 കൂട്ടമിട്ടവേരാ തേവാനോശെ കുറിപ്പാ നോയ്ക്കവോളെ അവൻ മുകറ് തെയ്വ തൂതരുകാട് മുകറുവോലിരുക്കിനതെ കണ്ടെ.
അണ്ണേക്ക് നീതിമാൻമാരുകാട് തങ്കെ തകപ്പൻ രാച്ചത്തിൽ പെയ്തുവോലെ പളപളക്കും. കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളാ കോക്കട്ടെ.”
അവറാത്തുക്കു മില്ലോട് അവൻ ഉരുവം മാറിയാലെ അവൻ മുകറ് പെയ്തിലെ വെളിച്ചമ്പോലെ വിളങ്കുകേം തുണി പളപളക്കുകേം ചെയ്യെ.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, “ആരുകാലൊണ്ണാലും കൂശോറിനവൻ എല്ലാം നായവിതീക്ക് ഓയ്ക്കമാനെ; ആരുകാലൊണ്ണാലും കുണം നാത്തവൻ ഒൺ ചൊല്ലിയാ നായമിടിനെ കൂട്ടത്തുക്ക് മില്ലോട് നിക്കെ വേണ്ടിയിരുക്കും; ആരുകാലൊണ്ണാലും പുത്തിനാത്താ ഒൺ ചൊല്ലിയാ തീ നരകത്തുക്ക് ഓയ്ക്കമാനവനാകും.
പിന്നേം ഏശു ഉടയാ കയ്യെ അവൻ കൺകാൽ വച്ചാലെ വായാതിയതും അവൻ കൺ തുറന്ത് നയമാ കാൺമ്പയായെ.
അന്നേരം വലിയെ വലിയെ പൂയാരി, “ചേരെ ചൊന്നത് ചരിതാനീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
മുക്കാക്ക് നീയ്ങ്കെ മുകറിൽ കരുത്താവിലെ മകിമെ വെളിപ്പടുത്തിനവേരാതാൻ നങ്കെ; ആത്തുമാവാനെ കരുത്താവിൽ നുൺ വരിനതും എപ്പണും വളന്ത് വരിനതുമാനെ അം മകിമെ നങ്കളെ കരുത്താവിലെ ഉരുവമായ് ഉരുവപ്പടുത്തിനെ.