39 ഇല്ലെ തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ ഒണ്ണാ അവറളെ നാശമെ ചെയ്കേക്ക് നിങ്കനാലെ മുടിയാത്ത്; നിങ്കെ തെയ്വ വുറോതികെ ഒൺ വരുവാനില്ലെ ഒൺ നിനച്ചുതാൻ ഏനിതെ ചൊന്നത്.
അതുനാലെ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊന്നെ, പത്തിരോശെ നീ പാറയാനെ; ഇം പാറേക്ക് മീത്തോട് ഏൻ എൻ ശവേ ചെയ്യും; നരകത്തിലെ ചക്കിതികാട് ഇത്തിൽ വെറ്റിയെ കൊണ്ടാടാത്ത്.
എന്തൊണ്ണാ നിങ്കകാൽ എതിരാളിയായിരുക്കിനെ ഒരാക്കും നിങ്കളെ തടേകേക്കും മറുത്ത് ചൊൽകേക്കും കൂടാത്തെ വാക്കുകാടാം അറിവാം ഏൻ നിങ്കാക്ക് തരും.
അതുനാലെ കരുത്താവ് ഏശുകിരിശ്ത്തുവുകാൽ നമ്പിക്കെ വച്ചെ നങ്കാക്ക് തന്തതുവോലെ അം നൽവരമെ അവറാത്തുക്ക് തെയ്വം കൊടുത്തെ; അകനയൊണ്ണാ തെയ്വമെ വിലക്കുകേക്ക് ഏൻനാലെ മുടിഞ്ചോളതീ?”
ഇകനെ ചരിയാനെ കുലവെ നടന്തവോളെ പരീശര് കൂട്ടത്തിലെ മതപണ്ടിതരുകാട്ടിൽ ചിലവേരാ എന്തി നുൺ കട്ടായമാ ഒരേപുടി, “ഇം മനിശനേത്തിൽ എങ്കെ ഒരു കുത്തമാം കാണതില്ലെ; ചിലപ്പെ ഒരു ആത്തുമാവോ തൂതനോ ഇവ്വാൾകാൽ കുരവുട്ടുകാണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ തേവാനോശ് കുരവുടുമവോളെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് അവനുക്ക് പുത്തിയെ കൊടുത്തനാലെ അവറാത്തുക്ക് അവനുക്ക് എതിരായ് നിൽപ്പേക്ക് മുടിഞ്ചതില്ലെ.
കട്ടായക്കാറാളും തെയ്വമെ നിനയാതേം ചത്തിയമെ കോളാതേം ഇരുക്കിനവേരാളേ, നിങ്കെ തകപ്പരുവോലയേ നിങ്കളും തെയ്വ ആത്തുമാവുക്ക് മറുതലിക്കിനെ.
“നീ ആരുനേ കരുത്താവേ” ഒൺ ശവുൽ കേട്ടെ. അത്തുക്ക്, “നീ തൊല്ലയെ ചെയ്യിനെ ഏശുവുതാൻ ഏൻ.
തെയ്വത്തിലെ പുത്തികേട് മനിശെ മാനടവൻ അറിവകാട്ടി വലിയതുതാൻ; തെയ്വത്തിലെ ചക്കിതി നാത്തെ നിലമെ മനിശെ മാനടവൻ ചക്കിതിയക്കാട്ടി വലിയതുതാൻ.
കരുത്താവിലെ കോപമെ കനക്കെ വയ്ക്കേക്കീ നോക്കിനത്? കരുത്താവക്കാട്ടി ചക്കിതി ഒള്ളവേരായീ നങ്കെ.