7 അകനെ ചൊല്ലിയാലെ അവൻ വലത്തെ കയ്യെ പുടിച്ച് എത്തിയെ; അന്നേരമേ അവൻ കാൽമൊളി ഉറച്ച് നടപ്പേക്കായെ;
ഏശു അവേകാക്ക് പോയോൺ കയ്യെ പുടിച്ചെത്തിയതും നോവ് അവളെ വുട്ടു മണ്ടിയേയെ; അന്നേരമേ അവെ എന്തി അവറാത്തുക്കു പമ്പുലമെ ചെയ്യെ.
അത്തുക്ക് ഏശു കയ്യെ പുടിച്ചാലെ എത്തിയതും കുണേനുക്ക് ചുകം കിടച്ചി എന്തി നുണ്ണെ.
പുടീയൊൺ അവെ നട്ടമാ നുൺ തെയ്വ നാമത്തുക്ക് മകത്തമെ കൊടുത്തെ.
അന്നേരം പത്തിരോശ് അവൻകാക്ക്, “വെള്ളിയാം തങ്കമാം തരുകേക്ക് എൻകാൽ നാത്തെ; എനക്ക് ഇരുക്കിനതെ ഏൻ നിനക്ക് തരിനെ; നശരായനാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു നാമത്തിൽ എന്തി നടാ” ഒണ്ണെ.
അവൻ തിടുക്കൊൺ എന്തി നുണ്ണോൺ നാലുകോട്ടുക്കും നടന്തെ; പിരിയമോറി തത്തികിടന്ത് തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊല്ലീം അവറെ കൂട്ടത്തിൽ തെയ്വ ആലയത്തുക്ക് പോയെ.
“ചേരളെ എന്തെ ചെയ്യോണും? കാൺമ്പേക്കാനെ ഒരു അടകാളമാം ചേരെ ചെയ് ഇരുക്കിനെ ഒൺ എരുശലേമിലിരുക്കിനെ മനിശെ മാനടവനെല്ലാം അറിഞ്ചുമിരുക്കിനെ; ഇത് ഇല്ലെ ഒൺ ചൊൽകേക്ക് നങ്കനാലേം മുടിയാത്ത്.
അപ്പുറാണിയാനെ ഇം മനിശനുക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തെ നല്ലെ കാരിയത്താലെ ചെന്നുക്ക് എകനെ ചുകം കിടച്ചെ ഒൺ നിങ്കെ എങ്കളെ എട്ട് തരമെ കോക്കിനതൊണ്ണാ
അവൻ അവെ കയ്യെ പുടിച്ചെത്തിയാപ്പിലെ കരുത്താവുകാൽ നമ്പി ഇരുക്കിനവേരാളാം തൂക്കാലിച്ചികളാം വുളിച്ചെടുത്ത് തവീതാവെ അവറാത്തുക്ക് മില്ലോട് ഉശിരോടെ എത്തി നുറുത്തിയെ.