4 അവറെ അവനെ കുറിപ്പാ നോയ്ക്കെ, പത്തിരോശ് അവൻകാക്ക്, “എങ്കള നോക്ക്” ഒണ്ണെ.
അതോഞ്ച് ചുരുളെ തിരച്ച് പള്ളീലെ ഏവൽക്കാറൻകാൽ കൊടുത്താലെ ഇരുന്തെ; തെയ്വ ആലയത്തിലിരുന്തെ എല്ലാരും അവനെ കുറിപ്പാ നോയ്ക്കി ഇരുന്തെ.
അന്നേരം ഏശു അപ്പിൺകാൽ, “നമ്പിയാ നീ തെയ്വത്തിലെ മകത്തമെ കാണും ഒൺ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊല്ലിയതാനേ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ അവുടെ കിടക്കിനതെ ഏശു കണ്ടെ; ഇകനെ അവൻ ബൊകാലമായ് കിടക്കിനെ ഒൺ ഏശുവുക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായതും, “നിനക്ക് നോയ് ചുകമാളതീ?” ഒൺ അവൻകാക്ക് കേട്ടെ.
അവൻ അരണ്ട് തറുതറുത്താലെ തൂതനെ നോയ്ക്കി, “എന്തുനേ കരുത്താവേ” ഒൺ വായകേട്ടെ. അത്തുക്ക് തൂതൻ കൊറുനല്ലിയോശുകാക്ക്, “നീ വായാതിനതാം മനിശെ മാനടവനുക്ക് തറുമമെ കൊടുക്കിനതാം തെയ്വം കണ്ടു കേട്ട് പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ.
ഏൻ കുറുപ്പാ നോയ്ക്കപ്പെ പൂമീലൊള്ളെ നാല് കാലൊള്ളതും കാട്ടു ചീവാതീം ഊരുന്ത് നടക്കിനതുമാനെ ചീവാതികാടാം വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാടാം അത്തിൽ കണ്ടെ.
ഒരുനാ മത്തിയാനത്തുക്ക് പുറകോട് മൂണ് മണി നേരമായവോളെ തെയ്വ ആലയത്തിൽ വായാതുമെ തന്നിക്കാട് പത്തിരോശും ഓകന്നാനും അങ്കോട്ടുക്ക് പോയെ.
അവൻ പത്തിരോശും ഓകന്നാനും മത്തും ശലോമോൻ പങ്ക് ഒൺ പേരൊള്ളെ മണ്ടവത്തുകാൽ നുണ്ണവോളെ അങ്ക് ഇരുന്തവേരാക്ക് അരളി പുടിച്ചിരുന്തതുനാലെ അവുടേക്ക് ഓടി കൂടിയെ.
അതെ കണ്ടാലെ പത്തിരോശ് മാനടവൻകാക്ക് ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, ഇശ്രവേലിലവേരാളേ, ഇതെ കണ്ട് എന്തുക്ക് നിങ്കെ വെരുണ്ട് ഇകനെ എങ്കളെ വുറയ്ക്കെ വുറയ്ക്കെ നോക്കിനത്? ഇത് എങ്കെ ചക്കിതിയാലയോ എങ്കെ ചാമിക്കാറാ ആയനാലയോ നാത്തെ ചെന്നെ നടപ്പേക്ക് ആയ്ക്കത്.
പത്തിരോശും ഓകന്നാനും തെയ്വ ആലയത്തുക്ക് ഓറിനതെ കണ്ടാലെ, എന്തൊണ്ണാലും തരോണും ഒൺ അവറകാൽ കെഞ്ചി കേട്ടെ.
എന്തൊണ്ണാലും കിടച്ചോകുമൊണ്ണോൺ അവൻ അവറളെ കുറുപ്പാ നോയ്ക്കെ.