21 തെയ്വം ഉലകമെ പടച്ചെ നാളിരുന്തേ ചുത്തമാനെ പലകപ്പാട്ടുകാറാനാലെ വെളിപ്പടുത്തി തന്തതെല്ലാം നടമാനതുവരേക്ക് മേലോകം അവനെ ഏത്തെടുക്കിളതാൻ.
ഉടയാ പണ്ണക്കാറൻ താവീത് തലവശീൽ നുണ്ണും ചക്കിതി ഒള്ളെ രച്ചകനെ അവൻ നങ്കാക്കുചൂട്ടി കടത്തിവുട്ടെ.
അവറകാക്ക്, “കെലീലേലവേരാളേ, നിങ്കെ വാനമെ നോയ്ക്കി നിക്കിനത് എന്തുക്ക്? നിങ്കളെ വുട്ടു മേലോകത്തുക്ക് പോയെ ഇം ഏശു മീത്തുക്ക് പോനതെ നിങ്കെ കണ്ടതുവോലയേ അവൻ ഇനീം തിരുമ്പി വരും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവനെ നമ്പി വരിനവൻ ആരെല്ലാമോ അവനുക്കെല്ലാം ഏശു നാമത്തിൽ പാപത്തുക്ക് മന്നിപ്പ് കിടയ്ക്കുമൊൺ എല്ലാ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളും ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.”
അതുനാലെ തെയ്വം നിങ്കെ പാപമെ മന്നിക്കിളത്തുക്ക് മനം തിരുമ്പിൻ; അകനയൊണ്ണാ
നിങ്കാക്കുചൂട്ടി മിന്നേ നീമിച്ചിരുക്കിനെ കിരിശ്ത്തുവാനെ ഏശുവെ നിങ്കകാക്ക് കടത്തി വുടുക്കുകേം നിങ്കാക്ക് കരുത്താവിൽ നുണ്ണൊള്ളെ അമതി കിടയ്ക്കുകേം ചെയ്യും.
അത് എകനയൊണ്ണാ തെയ്വ മക്കാക്ക് അകത്തെ മകത്തത്തിലെ പിശപ്പ് കിടയ്ക്കിനവോളെ തങ്കാക്കും ചാവിൽ നുണ്ണും നാശത്തിൽ നുണ്ണും വുടുതൽ കിടയ്ക്കുമൊൺ അതുകാടും ആശിക്കിനെ.
മിന്നേലെ കാലത്തിൽ തെയ്വം പലെ നേരത്തിലും പലെ തരത്തിലും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ വശിയായ് നം തകപ്പരുകാട്ടുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
പലകപ്പാട്ടുകാറാ ചൊന്നതൊണ്ണും മനിശൻ നിനവിൽ നുൺ നാത്തെ, ഒണ്ണാ തെയ്വം ചൊല്ലിയെ കാരിയം തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുറഞ്ചി അവറെ ചൊല്ലിയതാൻ.
മിന്നോരു കാലത്തിലെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ ചൊല്ലിയതും നങ്കെ കരുത്താവും രച്ചകനാനെ ഏശു ചൊല്ലിയതും അപ്പോശ്ത്തലരാനെ എങ്കകാലിരുന്ത് കിടച്ചതുമാനെ കൽപ്പനയെ നിങ്കെ നിനച്ചോകോണുമൊൺ ഏൻ ആശിക്കിനെ.
മേലോകമെ പിരിയപ്പട്; തെയ്വ മക്കളും അപ്പോശ്ത്തലരുകാടും പലകപ്പാട്ടുകാറാളുമാനവേരാളെ അവെ നിങ്കകാക്ക് ചെയ്യത്തുക്ക് പകറമായ് തെയ്വം അപ്പിണെ തണ്ടിച്ചത് നിനച്ച് പിരിയമടേൻ.
പിന്നെ തൂതൻ എൻകാൽ, “ഇം വശനം നമ്പുകേക്കാനതും ചത്തിയമും താൻ; പലകപ്പാട്ടുകാറാ ആത്തുമാവുകാട്ടിലെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് വേമായേ നടക്കിളതാനെ കാരിയങ്കാടെ ഉടയാ വേലക്കാറാക്ക് കാട്ടി കൊടുപ്പെ ഉടയാ തൂതനെ കടത്തിവുട്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.