10 ചെൻ തെയ്വ ആലയത്തുക്ക് മില്ലോട് ചന്തമാനം ഒണ്ണെ വാതലുകാൽ ഇരുന്ത് ഇരക്കുമാതാൻ ഒൺ വെളിവായതും അവനുക്ക് ഇകനെ ആയതെ കണ്ടാലെ അവറാത്തുക്കു അരളി പുടിച്ചേയെ.
അങ്കിളവേരാക്കെല്ലാം ഏശുവെ അവൻ ആരൊൺ തിക്കിലൊണ്ടായെ. അതുനാലെ ചുത്തുകോട്ടിലുമൊള്ളെ കൂറായെല്ലാം ചേതിക്കാറാളെ വുട്ട് നോയാളികളയെല്ലാം അവൻകാക്ക് കുടത്തെ.
ഇതെ കണ്ട് അങ്ക് ഇരുന്തവേരാ ഒത്തേ അരണ്ടോൺ, “അമ്മച്ചേ, ഇതെന്തൻ വാക്കുകാട്? മുനികാട്ടുകാൽ അതികാരമായും ചക്കിതിയോടേം കൽപ്പിക്കുകേം അതുകാട് പുറത്തുക്ക് വരുകേം ചെയ്യിനെ” ഒൺ തങ്കവാട്ടിൽ ചൊല്ലിയെ.
അവറെ എല്ലാരും തെയ്വത്തിലെ വൻ ചക്കിതീലെ അരിശുകമെ കണ്ടാലെ ചരിയാനത്തിൽ വെമ്പിയേയെ. ഏശു ചെയ്യതെ കണ്ട് എല്ലാരും വെമ്പിയിരുന്തവോളെ അവൻ ഉടയാ ശിശിയരുകാക്ക്,
തകപ്പൻ മകൻകാക്ക് ആത്തിരമായിരുക്കുകേം താൻ ചെയ്യിനതയെല്ലാം പിരിയമാ കാട്ടി കൊടുക്കേം ചെയ്യിനെ; നിങ്കാക്ക് അരിശുകമൊണ്ടാളത്തുക്ക് ഇത്തിലും വലിയെ കാരിയങ്കാടെ അവൻ അവനുക്ക് കാട്ടി കൊടുക്കുകേം ചെയ്യും.
അത്തുക്ക് ഏശു, “അവനോ അവൻ തായ് തന്തേരോ പാപമെ ചെയ്യതുനാലെ നാത്തെ, തെയ്വത്തിലെ ചെയ്തി അവനേത്തിൽ വെളിപ്പടുകേക്കുചൂട്ടിതാൻ.
കിട്ടേലെ കൂരക്കാറാളും മിന്നേ അവനെ ഒരു ഇരപ്പനായ് കണ്ടവേരാളും, “ചെൻതാനെ അങ്ക് ഇരുന്ത് ഇരന്താ?” ഒൺ കേട്ടെ.
എല്ലാരും അരണ്ടോൺ തിക്കിമുട്ടലാ ഇതെന്തൊൺ തങ്കവാട്ടിൽ കേട്ടെ.
എല്ലാരും വെരുണ്ടു വെമ്പിയാലെ, “ഇം കുരവുടിനവേരായെല്ലാം കെലീലേലവേരാതാനേ?
തള്ളെ വകുത്തിലിരുന്തേ മൊണ്ടിയായിരുന്തെ ഒരാളെ ചിലരെ എപ്പണും ചിമ്പി കുടക്കുമെ; തെയ്വ ആലയത്തുക്ക് വരുമവേരാകാൽ ഇരപ്പേക്കുതാൻ അവനെ കുടത്ത് ഇരുത്തുമത്. ആലയത്തുക്ക് മില്ലോളെ ചന്തമാനം ഒൺ പേരൊള്ളെ വാതലുകാൽ താൻ ഇരുത്തുമത്.