30 പവുലോശ് ഉടയാ ചിലവിലേ ഇരണ്ടു വരിയം വോറേ ഒരാ കൂരേൽ ഇരുന്തെ. തന്നെ കാൺമ്പെ വന്തവേരാളെ ഉടയാകാക്ക് വുളിച്ചെടുത്തെ.
“നിങ്കെ വന്തു കാണിൻ” ഒൺ അവൻ അവറാത്തുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ. അകനെ അവറെ അവൻ കൂട്ടത്തിൽ പോയ് അവൻ പിശയ്ക്കിനെ ഇടമെ കണ്ടെ; അന്നേരം ഒരുവോളെ അന്തിയോട് നാലുമണി നേരമായനാലെ അവറെ അവനും മത്തും അങ്ക് പിശച്ചെ.
ഇകനെ ആയോഞ്ച് പവുലോശ്, “മക്കതോനിയാവിലും അക്കായി കൂറാ വശിയേ എരുശലേമുക്കും പോകാമൊണ്ണും അങ്ക് ഇരുന്ത് റോമാ പട്ടണത്തുക്കും പോകാം” ഒൺ മനശീൽ നിനച്ചെ.
ഇരണ്ടു വരിയമോഞ്ചതും പെലിക്കിശ് മാറി പൊറുക്കിയോശ് പെശിത്തോശ് ഒണ്ണാ നാട്ടുമന്നൻ ആയെ; എകൂതരുകാട്ടിലെ പിരിയം കിടയ്പ്പചൂട്ടി എന്തൊണ്ണാലും ചെയ്യോണുമൊൺ നിനച്ച് പെലിക്കിശ് പവുലോശെ തടവുകാറനാ ഇട്ടുതാൻ പോയത്.
എങ്കെ റോമാ പട്ടണത്തിൽ പോയ് ചേന്തവോളെ തനക്ക് കാവൽ നിക്കിനെ കാവലാളീം മത്തും വോറേ ഇരുപ്പേക്ക് പവുലോശുക്ക് അനുമതി കിടച്ചെ.
[പവുലോശ് ഇകനെ ചൊല്ലിയോഞ്ചവോളെ എകൂതര് അക്കുമിക്കും ഏയിലെ കെട്ടി കുലവപ്പട്ടി കിടന്ത് തീവോലെ നുണ്ണെ].
അവൻ ഒരു തടവിടവും നാതെ തെയ്വ രാച്ചമെ പേടിനാതെ വുളിച്ച് ചൊല്ലീം കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവചൊല്ലി പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
തെയ്വത്തുക്ക് പിരിയമായാ ഏൻ പിരിയമോടെ നിങ്കകാൽ വരുകേക്കും അങ്ക് ചിലനാ തപ്പാറുകേക്കും പുറകോടെയൊള്ളെ എൻ പയണത്തുക്കുചൂട്ടീം നിങ്കെ വായാതോണും.
അവറെ കിരിശ്ത്തുവിലെ വേലക്കാറായീ? ഏൻ കിരുക്കൻവോലെ ചൊന്നെ - ഏൻ അവറളക്കാട്ടി എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിലെ വേലക്കാറൻ; ഏൻ വൻ വേലെ ചെയ്യെ; കനേം തടവെ തടങ്കലിലായെ; ചാട്ടവാറിൽ കനേം അടിയേത്തെ; പലെ തടവേം ഉശിരു പോളെ നിലമേലായെ;
ഏൻ ചങ്കിലീൽ തടവിൽ കിടക്കിനത് കിരിശ്ത്തുവുക്ക് പണ്ണക്കാറൻ ആയനാലതാനൊൺ കൊട്ടാരത്തിലെ കാവൽ പട്ടാളക്കാറാക്കും മാനടവൻ മുച്ചൂട്ടുക്കും വെളിവായ് ഇരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ അവൻ റോമിൽ വന്തവോളെ എന്നെ കണ്ടെത്തും വരേക്ക് തേടി നടന്തെ.
വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽ; നല്ലെ കാലത്തിലും കെട്ടെ കാലത്തിലും ഒരിയ്ങ്കി ഇരുന്തോകോണും; പൊറുപ്പോടേം കെവുനമായും ചെയ്യിനത് കുത്തം താനൊണ്ണും അതുകാടെ വീയൊറിഞ്ച് നല്ലെ നടപ്പിൽ ഇരുന്ത് നടക്കോണുമൊണ്ണെ ഉവതേശമാം ചൊല്ലി അവറളെ ഉശാരേത്തുകേം ചെയ്യോണും.