29 [പവുലോശ് ഇകനെ ചൊല്ലിയോഞ്ചവോളെ എകൂതര് അക്കുമിക്കും ഏയിലെ കെട്ടി കുലവപ്പട്ടി കിടന്ത് തീവോലെ നുണ്ണെ].
ഏൻ പൂമീക്ക് നിമതിയെ കൊടുപ്പതാൻ വന്തതൊൺ നിനയ്പ്പാനില്ലെ; നിമതിയെ നാത്തെ അക്കുമിക്കും ചിന്നിക്ക വയ്ക്കുവേക്കുതാൻ ഏൻ വന്തത്.
പൂമീക്ക് നിമതിയെ കൊടുപ്പതാൻ ഏൻ വന്തതൊൺ നിങ്കെ നിനയ്ക്കിനതീ? ഇല്ലെയില്ലെ, അക്കുമിക്കും പിന്നിപ്പേക്കുതാൻ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.
അവൻ വാത്തകാടെ കേട്ടാലെ ആൾ കന്നേൽ ചിലവേരാ, “വരുകേക്കൊള്ളെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ മെച്ചക്കമാ ചെൻതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അകനെ ഒരു തീര്പ്പും നാതെ കലഞ്ച് പോയവോളെ പവുലോശ് അവറകാൽ ഇകനെ ചൊല്ലിയെ,
അതുനാലെ “തെയ്വത്തുകാലെ ഇം രച്ചേലെ ചേതി എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാക്ക് കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ; അവറെ അതെ കോക്കും ഒൺ നിങ്കെ അറിയോണും”. ഇകനെ പവുലോശ് ചൊല്ലി നുറുത്തിയെ.
പവുലോശ് ഉടയാ ചിലവിലേ ഇരണ്ടു വരിയം വോറേ ഒരാ കൂരേൽ ഇരുന്തെ. തന്നെ കാൺമ്പെ വന്തവേരാളെ ഉടയാകാക്ക് വുളിച്ചെടുത്തെ.