2 അം തുരുത്തിലെ മാനടവൻകാട് എങ്കകാക്ക് ആതരവാ ഇരുന്തെ. മശേം ചരിയാനെ കുടുറും നാലെ തള്ളത്തീ ഇട്ട് എങ്കളെ എല്ലാരാം വുളിച്ചെടുത്തെ.
എൻ ശിശിയൻ ഒൺ നിനച്ച് ഇം അപ്പുറാണികേൽ ഒരാക്കു ഒരു കോപ്പി പച്ചത്തണ്ണിയെ ഒണ്ണാലും കൊടുത്താ കൊടുക്കിനവനുക്ക് കൂലി കിടയാതെ ഇരാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.”
അണ്ണേക്ക് ചരിയാനെ കുടുർ ആയിരുന്തനാലെ വേലക്കാറാളും ഉത്തിയോകക്കാറാളും തീയെ കൂട്ടി അത്തുക്ക് ചുത്തുകോടും നുൺ തീയെ തൊറുമെ. പത്തിരോശും അവറെ കൂട്ടത്തിൽ തീയെ തൊറുത് നുണ്ണെ.
പിത്തുനാ എങ്കെ ശീതോൻ പട്ടണത്തിൽ പോയ് ചേന്തെ; പവുലോശുകാക്ക് ഊലിയോശ് ആത്തിരത്തോടെ ഇരുന്തനാലെ ഉടയാ ഇണങ്കരുകാക്ക് പോകേക്കും കാൺമ്പേക്കും അവനുക്ക് തേവയാനതെല്ലാം വാങ്കുവേക്കും അനുമതി കൊടുത്തെ.
പവുലോശ് ഒരിത്തിനെ വുറകെ പൊറിയ്ക്കെടുത്ത് കുടത്താലെ തീയ്ക്കിട്ടെ. തീ ചൂടായതും അത്തിലിരുന്ത് ഒരു അണലി പുറത്തുക്ക് തത്തി പവുലോശ് കയ്യിൽ കടിച്ച് തൂയ്ങ്കി കിടന്തെ.
അത് കയ്യിൽ തൂയ്ങ്കി കിടക്കിനതെ കണ്ടാലെ, “ഇം മനിശൻ കുലകാറൻ എന്തോ; കടലിലിരുന്ത് തപ്പിച്ച് വന്തപ്പണും ഉശിരോടെ ഇരുപ്പെ നീതിതേവി അവനെ വുടാത്തെ” ഒൺ തുരുത്തിലവേരാ തങ്കവാട്ടിൽ ചൊല്ലിയെ.
ചൊന്തെ തേശക്കാറനൊണ്ണോ വെളിനാട്ടുകാറനൊണ്ണോ പടിപ്പൊള്ളവേരാ ഒണ്ണോ നാത്തവേരാ ഒണ്ണോ തരം തിരിവുനാതെ എല്ലാരുകാലും നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽവിളത് എൻ കടമതാൻ.
നിങ്കാക്ക് ഒള്ളവോലെ ഒരേ അളവിൽ എല്ലാരുക്കും തെയ്വത്തുകാൽ നമ്പിക്കെ ഒണ്ടാകോണും ഒൺ ഇല്ലെ; അതുനാലെ നിങ്കെ നമ്പിക്കയെ അടിത്താനമായ്ക്കി വോറെ ഒള്ളവേരാ ചെയ്യിനതയെല്ലാം കുത്തം താൻ ഒൺ നിങ്കെ വിതിപ്പാനില്ലെ.
അതുനാലെ എല്ലാം തിന്നവേരായാനെ നിങ്കെ വോറെ വേരാളെ നമ്പിക്കെ കുറഞ്ചവേരാ ഒൺ നിനയ്പ്പാനില്ലെ; അതുവോലെ എല്ലാം തിന്നാത്തെ നിങ്കെ എല്ലാം തിന്നവേരാളെ അവറെ ചുത്തം നാത്തവേരായൊൺ നിനയ്ക്കുകേം ചെയ്വാനില്ലെ.
തെയ്വത്തിലെ നീമം തിക്കിനൊള്ളാളും പരിച്ചേതനെ ഏത്താളുമാനെ നീ തെയ്വത്തിലെ നീമമെ പാലിയാതെ ഇരുന്താ ഉടമ്പിൽ പരിച്ചേതനെ ഏലാത്താളും ഒണ്ണാ നീമമെ പാലിക്കിനവൻവോലെ പിശയ്ക്കിനവനുമാനവൻ നിന്നെ നായം വിതിക്കുമില്ലേ?
ഒണ്ണാ ആരൊണ്ണാലും ചൊൽനത്തിലെ പൊരുൾ എനക്ക് വുളങ്കാതവോയേ അവ്വാൾക്ക് ഏൻ പരതേശിയാനെ; അവ്വാൾ എനക്കും പരതേശിതാൻ.
ഏൻ തുമ്പതുരിതമടഞ്ച് കടിനമാനെ വേലെ ചെയ്യെ; പലവട്ടമും ഉറക്കം നാതേം പഞ്ചം പുടിച്ചും തണ്ണി തവിച്ചും പലെ തടവേം പഞ്ചെ പട്ടിണീലും കുടുർ കാലത്തിൽ ചൂടുകേക്കൊള്ളെ തുണിമണിനാതേം കറുമമടഞ്ചെ.
അത്തിൽ എകൂതനൊണ്ണോ എകൂതനല്ലാത്തവനൊണ്ണോ, പരിച്ചേതനെ ഏത്താ ഒണ്ണോ പരിച്ചേതനെ ഏലാത്താ ഒണ്ണോ, രോശമൊള്ളായൊണ്ണോ രോശം നാത്തായൊണ്ണോ, അടിമെ ഒണ്ണോ വുടുതൽ കിടച്ചാ ഒണ്ണോ ഇല്ലെ; കിരിശ്ത്തുതാൻ എല്ലാരേത്തിലും എല്ലാമാനത്.
ചിലെ ആളുകെ തെയ്വ തൂതരുകാടെ അവറെ ആരൊൺ തിക്കിലാതെ ഏത്തെടുത്തെ. അതുനാലെ നിങ്കളും തിക്കിനാത്തവേരാളെ ഏത്തെടുക്കിനതെ മറന്തോവാനില്ലെ.