28 അക്കിരിപ്പാ രാശാവ് പവുലോശുകാക്ക്, “കൊഞ്ചനേരം കൊണ്ട് എന്നെ കിരിശ്ത്തിയാനിയാക്കാമൊൺ നീ നിനയ്ക്കിനതീ?”
ഏൻനാലെ നിങ്കളെ നാട്ടുമന്നരുക്കും രാശാവുകാട്ടുക്കും മില്ലോട് കൊണ്ടോയ് നുറുത്തുകേം അത് അവറാത്തുക്കും എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കും ശാച്ചിയമാകേക്ക് ഇടവരും.
എന്തൊണ്ണാ ഓകന്നാൻ നീതിയെ ചെയ്യിനവനൊണ്ണും ചുത്തമാനവനൊണ്ണും കെരോതാവുക്കു തിക്കിലൊണ്ടായനാലെ ഓകന്നാനെ പേടിയായും ഇരുന്തെ; അകനെ ഓകന്നാൻ ചൊല്ലെ കേട്ട് അരണ്ട് ഇരുന്തപ്പണും അവനെ കെവുനമായ് നോയ്ക്ക് പിരിയമാ കേട്ട് ഇരുന്തെ.
അവറെ ഒരു വരിയം അങ്കേ ഇരുന്ത് തെയ്വമെ കുമിടെ വായ്ങ്കും ശവേൽ വരുമെ മാനടവനുക്ക് പുത്തിയെ ചൊല്ലി കൊടുത്തും ഇരുന്തെ; അകനെ അന്തിയോക്കിയാവിൽ വച്ചുതാൻ കരുത്താവെ നമ്പിയവേരാക്ക് കിരിശ്ത്തിയാനി ഒണ്ണെ പേര് കിടച്ചതും.
ഒണ്ണാ അവൻ നീതിയപ്പത്തീം ഉടവനുടവനമെ അടക്കി വയ്ക്കിളതപ്പത്തീം വരുകേക്ക് ഇരുക്കിനെ നായവിതിയപ്പത്തീം കുരവുട്ടവോളെ പെലിക്കിശ് അരണ്ടോൺ, “നീ ഇപ്പണേക്ക് മണ്ട്; എനക്ക് നേരമൊള്ളവോളെ നിന്നെ വുളിക്കിളെ” ഒൺ ചൊല്ലി കടത്തിവുട്ടെ.
അക്കിരിപ്പാ രാശാവേ, പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളേത്തിൽ നീ നമ്പിനതീ? നീ നമ്പുനെ ഒൺ എനക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് പവുലോശ്, “അത് ‘കൊഞ്ചനേരമോ ബൊകുനേരമോ’ ഒണ്ണതില്ലെ. നീയും ഏൻ ചൊന്നതെ കോക്കിനെ എല്ലാരും ഇപ്പെ എന്നെ കെട്ടി ഇട്ടിരുക്കിനെ ഇം ചങ്കിലിയവുടെ എല്ലാത്തിലും ഏൻവോലെ ആകോണുമൊൺ താൻ ഏൻ തെയ്വത്തുകാൽ വായാതിനത്.”
അത് മട്ടുമില്ലെ മാനമെ കെടുക്കിനതും ആരുക്കും തിക്കിലാത്തതുമാനെ കാരിയങ്കാടെ എങ്കെ വുട്ടൊറീനെ; എങ്കെ വഞ്ചനെ ചെയ്യുകയോ തെയ്വ വശനമെ കോട്ടിമാട്ടുകയോ ചെയ്യിനതില്ലെ; എങ്കെ ചത്തിയമെ മട്ടുംതാൻ ചൊല്ലും ഒണ്ണൊള്ളത്തുക്ക് തെയ്വം ശാച്ചി; അകനെ എങ്കെ നമ്പുകേക്കാനവേരാ ഒൺ വോറെ വേരാക്ക് ഉറപ്പാക്കുകേം ചെയ്യിനെ.
ഒണ്ണാ കിരിശ്ത്തുവെ നമ്പിനവേരായൊണ്ണെ പേരിൽ കറുമം അടഞ്ചാ നിങ്കെ വെക്കം കെടുവാനില്ലെ; നിങ്കെ അവനുക്കൊള്ളവനൊൺ നിനച്ചി തെയ്വമെ മകിമപ്പടുത്തോണും.