19 പവുലോശ് പിന്നേം രാശാവുകാൽ, “അക്കിരിപ്പാ രാശാവേ, ഇകനെ മേലോകത്തിൽ ഇരുന്ത് കിടച്ചെ തറുശനമെ മീരി ഏൻ നടന്തതില്ലെ.
നീ അവറെ കണ്ണെ തുറന്ത് ഇരുട്ടിലിരുന്ത് വെളിച്ചത്തുക്കും പിശാശ് ചക്കിതീൽ ഇരുന്ത് തെയ്വത്തുകാക്കും കുടക്കോണും. അകനെ അവറെ നമ്പുനനാലെ അവറെ പാപമെ മന്നിച്ച് തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ അവറെ അവകാശം അവറാത്തുക്ക് കിടയ്ക്കും.”
“അക്കിരിപ്പാ രാശാവേ, എകൂതര് എന്നേത്തിലിട്ടെ എല്ലാ കുത്തത്തുക്കും വതിലെ ചൊൽവെ നിൻകാക്ക് കുടത്തതുനാലെ ഏൻ ഓകമൊള്ളാ ഒൺ നിനയ്ക്കിനെ. എന്തൊണ്ണാ എകൂതരുകാട്ടിലെ ചട്ടമാം അവറെ ഏയ്ല കെട്ടിനതാം നിനക്ക് നന്തി തിക്കിനൊള്ളതാനെ. അതുനാലെ ഏൻ ചൊന്നതെ കെവുനമാ കോക്കോണും.
പാപമെ വുട്ടാപ്പിലെ തെയ്വത്തുകാക്ക് തിരുമ്പുകേക്കും പാപമെ വുട്ടാച്ചെ ഒണ്ണത്തുക്ക് അടകാളമാ അത്തുക്കൊത്തവോലെ ചെയ്യോണുമൊണ്ണും മുതയാ തെമശ്ക്കോശിലവേരാകാക്കും പിന്നെ എരുശലേമിലവേരാകാക്കും എകൂതിയാവിലെ എല്ലാ പണ്ണേലും പിശയ്ക്കിനെ എകൂതരുകാലും എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാലും ഏൻ പോയ് ചൊല്ലിയെ.
എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ അമ്പാളെചൊല്ലിയൊള്ളെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് എന്നേത്തിൽ ഉടയാ മകനെ വെളിപ്പടുത്തുകേക്ക് തീരുമാനമെ എടുത്തവോളെ ഏൻ ഒരു മനിശൻകാലും ഉവതേശമെ കോപ്പേക്ക് പോകയോ