10 അവറെ ഏയിലെ കെട്ടി അടിച്ച് പിണയ്ങ്കവോളെ പവുലോശെ അവറെ വലിച്ചുകിച്ചാവനോ ഒൺ പടയാളികളിലെ തലവൻ അരണ്ടാലെ, അവ്വാളെ അവറെ ഇടേലിരുന്ത് കോട്ടേക്ക് കൊമ്മണ്ടുകേക്ക് പടയാളികകാക്ക് കൽപ്പനയിട്ടെ.
കോട്ടേൽ ആയവോളെ പവുലോശ് പട്ടാളത്തലവൻകാക്ക്, “ചിലെ കാരിയമെ നിൻകാൽ ചൊൽകേക്ക് എനക്ക് അനുമതിയെ തരാമീ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് പട്ടാളത്തലവൻ, അള്ളേ, നിനക്ക് കിരീക്ക് പാശെ തിക്കിനൊള്ളതീ ഒൺ തിരുപ്പി കേട്ടെ.
അന്നേരം പടയാളികെ തലവൻ, “ഇവ്വാളെ കോട്ടേക്ക് കൊണ്ടോൻ” ഒൺ കൽപ്പനേ ഇട്ടെ. കുലവപ്പട്ടിയവേരാ എന്തുക്ക് ഇകനെ കുലവപ്പട്ടിയെ ഒൺ തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്ക് പവുലോശെ ചാട്ടവാറിൽ അടിച്ചാലെ കോൾ ഒണ്ണും ചൊല്ലിയെ.
ഇകനെ ചൊല്ലി കൂട്ടിയെ ചേതി പവുലോശ് പെയ്ങ്കാ മകനുക്ക് കേൾവിപ്പട്ടെ. അവ്വാൾ കോട്ടേൽ പോയ് പവുലോശുകാക്ക് ഇം ചേതിയെ വെളിയേത്തിയെ.
ഇം മനിശനെ എകൂതര് പുടിച്ച് കൊണ്ണാകേക്ക് നോയ്ക്കവോളെ ഇവ്വാൾ ഒരു റോമാക്കാറൻ ഒൺ തിക്കിനൊണ്ടായതും ഏൻ പടയാളികളെ കൂട്ടി എടുത്തു പോയ് ഇവ്വാളെ കാപ്പാത്തിയ.
അവറെ ചെന്നേത്തിൽ ചൊന്നെ കുത്തം എന്തനേത്ത് ഒൺ തിക്കിലൊണ്ടാളത്തുക്ക് അവറെ ശന്നത്തിരീം കൂട്ടത്തുക്ക് ഏൻ ഇവ്വാളെ കൊണ്ടേയെ.
പിത്തുനാ കുതിരെ പടയാളികളെ പവുലോശ് കൂട്ടത്തിൽ വുട്ടാപ്പിലെ കാലാളുകെ കോട്ടേക്കേ തിരുമ്പി പോയെ.
ഒണ്ണാ പടത്തലവനാനെ ലുശിയാവ് എങ്കകാൽ ഇരുന്ത് പുടിച്ചുവലിച്ച് കൊണ്ടേയെ.
ഏൻ പലവട്ടമും പലെ പണ്ണേക്കും പയണത്തിലിരുന്തെ; അമ്പോളെ വൻ തണ്ണിയാലേം കളുക്കറാലേം എകൂതരിൽ നുണ്ണും എകൂതരല്ലാത്തവേരാളിൽ നുണ്ണും പട്ടണങ്കാട്ടിലും മണൽ പെത്താരത്തിലും കടലിലും നരി നമ്പിക്കക്കാറാനാലേം വിനേൽ അകപ്പട്ടെ.
എനക്ക് പിരിയമാനവേരാളേ, ഏൻ ചൊന്നതെ കോളിൻ. വോറെ ഒള്ളവേരാ ചൊന്നെ തെയ്വ വശനമെ കോപ്പേക്ക് നല്ലെ മനശൊള്ളവേരായായും തിശനാത്തെ കാരിയമെ കുരവുട്ടു നടപ്പേക്ക് എമ്പടാത്തവേരായായും തിടുക്കൊൺ കിരുക്കോറാത്തവേരായായും ഇരിൻ.
ഒണ്ണാ നിങ്കെ ഇതയത്തിൽ ഇനിയൊള്ളവേരാകാൽ കടിനമായ് വയ്രായ്ക്കമും ഉടവനുക്കേ എല്ലാം വേണുമൊണ്ണെ ആശേം വച്ച് ചത്തിയമെ തിക്കിനൊള്ളവേരാവോലെ പൊങ്കാരമെ ചൊല്ലി നടപ്പാനില്ലെ; അകനെ നിങ്കെ ചെയ്യാ ചത്തിയത്തുക്ക് വുറോതമാ നരിയെ ചൊന്നവേരാതാൻ.