18 അത്തിൽ കരുത്താവെ കണ്ടെ, “ഇപ്പണേ വേമാ എരുശലേമെ വുട്ടുപോ; നീ എന്നചൊല്ലി ചൊന്നെ ശാച്ചിയമെ അവറെ ഏത്തെടാത്ത്” ഒൺ അവൻ എൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
ആരൊണ്ണാലും നിങ്കളെ ഏത്തെടാതിരുക്കയോ നിങ്കെ ചൊല്ലെ കോളാതെ ഇരുക്കയോ ചെയ്യാ അം കൂരയമോ പട്ടണമമോ വുട്ടുപോനവോളെ നിങ്കെ കാലിലെ കുശുമ്പെ അവുടെ തുവുത്തിടിൻ.
ഒണ്ണാ ഒരു പട്ടണത്തിൽ നുൺ നിങ്കാക്ക് തണ്ടനെ കിടച്ചാ ഇനിയൊരു പണ്ണേക്ക് ഓടി പോനിൻ. മനിശൻ മകൻ വരിനത്തുക്ക് മിന്നേ നിങ്കെ എല്ലാ ഇശ്രവേൽ പട്ടണങ്കാട്ടിലും വേലേ ചെയ് ഓയാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
അണ്ണേക്ക് എകൂതാ തേശത്തിൽ ഇരുക്കിനവേരാ മലേക്ക് ഓടി മണ്ടട്ടെ; പട്ടണത്തുക്ക് നടുവെ പിശയ്ക്കിനവേരാ അങ്കെ വുട്ടു മണ്ടട്ടെ; കൂറാ ഇരുക്കിനവേരാ പട്ടണത്തിൽ ഓറാതേം ഇരുക്കട്ടെ.
അതുനാലെ തെയ്വം നിങ്കെ പാപമെ മന്നിക്കിളത്തുക്ക് മനം തിരുമ്പിൻ; അകനയൊണ്ണാ
കിരീക്ക് പാശേ കുരവുടിനെ എകൂതര് മത്തും ഇം കാരിയമെ ചൊല്ലി ഏയ്ല കെട്ടിയെ; ഒണ്ണാ അവറെ അവനെ കൊൽകേക്ക് ആലം പാഞ്ച് നടന്തെ.
ഏൻ ഒരു അടിമയില്ലയേ? ഏൻ ഒരു അപ്പോശ്ത്തലൻ താനേ? നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുവെ ഏൻ കണ്ടതാനെ? കരുത്താവിൽ ഏൻ ചെയ്യെ വേലേലെ കനിതാനെ നിങ്കെ?