31 അതുനാലെ അയന്തിരിൻ; മൂണുവരിയം റാവൊണ്ണോ പകലൊണ്ണോ നാതെ കണ്ണീർ വടിഞ്ച് നിങ്കാക്ക് പുത്തിയെ ചൊല്ലി തന്തത് നിങ്കെ നിനച്ചോകോണും.
ഒരുനാ റാവ് എല്ലാരും ഉറയ്ങ്കത്തന്നിക്കാട് അവൻ എതിരാളി വന്ത് അം കോതമ്മെ കണ്ടത്തിൽ കളെ വിതച്ചിട്ടാലെ പോയെ.
രാടിപിരാടുകേക്ക് പരീശരിലും ശതൂക്കിയരിലും ഒള്ളെ കനേമാളുകെ തൻകാക്ക് വരിനതെ ഓകന്നാൻ കണ്ടവോളെ അവൻ അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “പാമ്പുക്ക് പുറന്തെ മക്കളേ, വരുകേക്കിരുക്കിനെ തെയ്വ കിരുക്കിൽ നുൺ തപ്പിച്ച് വുട്ട് ഓടി പോകേക്ക് നിങ്കകാൽ ചൊല്ലി തന്തത് ആര്?
അതുനാലെ വരുകേക്കിരുക്കിനെ ഇം കാരിയങ്കാട്ടിൽ നുണ്ണും തപ്പിച്ചോകേക്കും മനിശനായ് വന്തെ തെയ്വ മകനുക്ക് മില്ലോട് നിക്കേക്കൊള്ളെ തിരാണി കിടപ്പേക്കുചൂട്ടി വായാതികിട്ട് എപ്പണും കെവുനമാ ഇരിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇകനയേ ഇരണ്ടു വരിയം ചെയ്യനാലെ ആശിയാവിൽ പിശച്ചിരുന്തെ എകൂതരുക്കും എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കും കരുത്താവു വശനമെ കോപ്പേക്കായെ.
മൂണുമാശം പവുലോശ് എകൂതാ പള്ളീക്ക് പോയ് തെയ്വ വശനമെ പേടിയാതെ വുളിച്ച് ചൊല്ലീം തെയ്വരാച്ചമെ ചൊല്ലി അവറാത്തുക്ക് നമ്പിക്കെ വരിളത്തുക്കുചൂട്ടി തിട്ടമാക്കുകേം ചെയ്യെ.
പിന്നെ പവുലോശ് മീത്തുക്ക് ഓറിപ്പോയ് അപ്പമെ മുറിച്ച് തുൺ, വാനം ബുടീനവരേക്ക് കുരവുട്ട് ഇരുന്തെ. പിന്നെ പവുലോശ് അങ്ക് ഇരുന്ത് മണ്ടിയേയെ.
ചിലെ എകൂതര് എനക്കെതിരാ ചൊല്ലികൂട്ടിയനാലെ ഏൻ കറുമമടഞ്ചും കരുത്താവിലെ ഒരു പണ്ണക്കാറനാനെ ഏൻ എളിമയായും കണ്ണീർ വടിഞ്ചും താൻ കരുത്താവിലെ വേലേ ചെയ്യത്.
വാരത്തിലെ മുതനാ അന്തിയോട് എങ്കെ അപ്പമെ മുറിപ്പേക്ക് മൊത്തമാ കൂടി വന്തെ; പിത്തുനാ പവുലോശ് അങ്ക് ഇരുന്ത് അവറളെ വുട്ടുപോകേക്ക് നിനച്ചതുനാലെ നടുക്കൂർ ശാമം വരേക്ക് അവറളും മത്തും കുരവുട്ട് ഇരുന്തെ.
എരുശലേമിലിരുന്ത് ഏൻ വുട്ടുപോയ് കനേം വരിയമോഞ്ച് എൻ ആൾകേക്ക് അണയെ കൊടുപ്പേക്കും ആകപലിയെ നടത്തുകേക്കും താൻ ഏൻ അക്ക് തിരുമ്പി വന്തത്.
ഏൻ ഇതെ എളുതിനത് നിങ്കളെ വെക്കമെ കെടുത്തുകേക്ക് നാത്തെ, ഏൻ ആത്തിരത്തോടെ വച്ചിരുക്കിനെ മക്കകാക്കുവോലെ പുത്തിയെ ചൊന്നതുമട്ടുംതാൻ.
ചിലെ ആളുകെ കിരിശ്ത്തു ശിലുവേൽ ചത്തത്തുക്ക് വുറോതമാ പിശയ്ക്കിനെ ഒൺ നിങ്കകാൽ ഏൻ മിന്നേ പലവട്ടം ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ; ഏൻ കണ്ണീർ വടിഞ്ച് പിന്നേം അതമേ ചൊന്നെ.
അതുനാലെ എങ്കെ കിരിശ്ത്തുവെ എല്ലാരുകാലും വുളിച്ച് ചൊന്നെ; ഒവ്വൊരാളാം തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട് കിരിശ്ത്തുവിൽ തികഞ്ചവേരാളായ് നുറുത്തിളത്തുക്ക് എങ്കാക്കൊള്ളെ എല്ലാ അറിവിലും അവറാത്തുക്ക് മിന്നേയൊള്ളെ താക്കലാം ഉവതേശമാം കൊടുക്കിനെ.
ഇണങ്കരേ, ചോമ്പേരികാട്ടുക്ക് താക്കലെ കൊടുക്കുകേം മനക്കരുത്ത് നാത്തവേരാക്ക് തയിരിയമെ കൊടുക്കുകേം നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പുനാത്താക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്കേം എല്ലാരുകാലും മന്നിപ്പായിര് ഒണ്ണും നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
ഏൻ നിങ്കളും മത്തും ഇരുന്തവോളെ ഇം കാരിയങ്കാടയെല്ലാം ചൊല്ലിയത് നിങ്കെ നിനയാത്തതീ?
മത്തം എങ്കെ ആര് കയ്യിൽ നുണ്ണും തീനെ വായ്ങ്കി തുണ്ണതില്ലെ; ഒണ്ണാ നിങ്കളിൽ ആരുക്കും തൊന്തരവാകാതിരുപ്പേക്ക് റാവും പകലും ഉളച്ചും കറുമമടഞ്ചും എങ്കെ വേലേ ചെയ് വന്തെ.
നീ എപ്പണും എല്ലാത്തുക്കും കെവുനമാ ഇരുന്തോകോണും; കറുമമെ അടേവേക്കൊണ്ണാ അടയോണും; നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊന്നാ വേലേ ചെയ്യോകോണും; നീ ചെയ് വരിനെ തെയ്വ വേലേ ചെയ് മുടിക്കോണും.
നിങ്കളെ കൊൺ നടക്കിനവേരാ ചൊല്ലെ പാലിച്ച് കീൾപ്പട്ട് ഇരിനിൻ; എന്തൊണ്ണാ അവറെ തെയ്വത്തുകാൽ കണക്കെ കൊടുക്കെ വേണ്ടവേരാനാലെ നിങ്കളെ അവറെ കാക്കിനെ; അവറെ ഇതെ നരക്കത്തോടെ ചെയ്കേക്ക് ഇടയാക്കാതെ പിരിയത്തോടെ ചെയ്കേക്ക് ഇടയാക്കിൻ; അല്ലേയ്ക്കൊണ്ണാ നിങ്കാക്കത് നല്ലതില്ലെ.
“നോക്കിൻ, ഏൻ കളവാണി വരിനതുവോലെ വരും; വെക്കം കെടാതിരുപ്പേക്ക് അയന്തും അങ്കിയെ ഇട്ടും ഇരുക്കിനവൻ ഓകമൊള്ളാ” ഒൺ ഏശു ചൊല്ലിയെ.