28 നിങ്കെ ഉടവനുടവനാം തെയ്വ ആത്തുമാവ് നിങ്കകാൽ തന്തിരുക്കിനെ മാനടവനാം ചൂതാനമാ വച്ചിരിൻ; തെയ്വം ഉടയാ മകൻ ഇലത്തത്തിൽ വായ്ങ്കെ തെയ്വ ശവേ കൊൺ നടക്കിനവേരായായ് ഇരിൻ.
അതുനാലെ ഏൻ നിൻകാൽ ചൊന്നെ, പത്തിരോശെ നീ പാറയാനെ; ഇം പാറേക്ക് മീത്തോട് ഏൻ എൻ ശവേ ചെയ്യും; നരകത്തിലെ ചക്കിതികാട് ഇത്തിൽ വെറ്റിയെ കൊണ്ടാടാത്ത്.
“എകൂതാ തേശത്തിലെ ബെതിലകേമെ, നീ എകൂതര് രാശാക്കൻമാരിൽ ഒരുത്തിനകൂടി ചുറിയവൻ അല്ലെ; നിന്നിൽ നുൺ ഒരു രാശാവ് പുറപ്പെട്ട് വരും; അവൻ എൻ ആളുകയാനെ ഇശ്രവേലിയരെ നടത്തിനെ ഇടയനാകും.”
ഒണ്ണാ കെവുനമാ ഇരുന്തോകോണും എന്തൊണ്ണാ എൻ ശിശിയര് ആയതുനാലെ അവറെ നിങ്കളെ ശന്നത്തിരീം കൂട്ടത്തുക്ക് പുടിച്ച് കൊടുത്താകും. എകൂതര് വായാതുവേക്ക് കൂടി വരിനെ കൂരേൽ വച്ച് ചാട്ടവാറിൽ അടിക്കും. ഏൻനാലെ വലിയെ വലിയെ അതികാരികേക്ക് മില്ലോട് പോയ് നിക്കിളതിരുക്കും.
കൊഞ്ചെ ആട്ടിൻ കൂട്ടമേ നിങ്കെ പേടിയാതേൻ. നിങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വം ഉടയാ രാച്ചമെ നിങ്കാക്ക് തരുവെ പിരിയപ്പട്ടിരുക്കിനെ.
നിങ്കെ ഇതയം തീൻ തുമ്പേക്കും നെൽ തണ്ണികാടെ കുടിപ്പേക്കും പിശപ്പുക്കൊള്ളെ ചിന്തനേലും വേവലാതിപ്പട്ട് ഏൻ വരിനെ നാൾ നിനയാത്തെ നേരത്തിൽ ഒരു കുടുക്കുവോലെ നിങ്കളെ പുടിയാതിരുക്കേക്ക് ചൂതാനമാ ഇരുന്തോനിൻ.
അവറെ കരുത്താവെ കുമിടെ വായ്ങ്കി നോയ്മ്പെ ഇരുന്തവോളെ, “ഏൻ ബർന്നബാശാം ശവുലാം വുളിച്ചിരുക്കിനെ എൻ വേലേക്ക് പുറിച്ച് എടിൻ” ഒൺ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ചൊല്ലിയെ.
പവുലോശും ബർന്നബാശും ഒവ്വൊരു ശവേലും പോയ് ചിലവേരാളെ മൂപ്പരുകാടായ് പട്ടമെ കൊടുത്ത് ആയ്ക്കി വയ്ക്കുകേം നോയ്മ്പെ ഇരുന്തും വായാതി കിടന്തും തങ്കെ നമ്പിക്കെ വച്ച കരുത്താവുകാൽ അവറളെ ഒപ്പണയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
മിലേത്തോശ് കൂറാ വച്ച് അവൻ എപശോശ് പള്ളീലെ മൂപ്പരുകാടെ ആളവുട്ട് വുളിച്ചെടുത്തെ.
ഏൻ പോയോഞ്ച് ചെന്നായ്കാടുവോലത്തെ കുറുപ്പു കെട്ടെ ആളുകെ നിങ്കെ ഇടേൽ വരും അവറെ നിങ്കളെ നാശമെ ചെയ്യും.
നിങ്കളിലെ കളങ്കം നാത്തെ ആത്തിരമെ കാട്ടിളെ നിലേൽ അക്കുമിക്കും നൊത്തി വണക്കമെ ചൊല്ലിൻ. ഇങ്ക് കിരിശ്ത്തുവെ കൊണ്ടാടുകേക്ക് കൂടി വരിനെ ശവേലെ ആളുകെ മുച്ചൂടും നിങ്കാക്ക് വണക്കമെ ചൊന്നെ.
എകൂതരുക്കോ എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കോ തെയ്വ ശവേക്കോ നിങ്കെ തടങ്കലാകേക്ക് ഇടയാവാനില്ലെ.
തിൻബേക്കും കുടിപ്പേക്കും നിങ്കാക്ക് കൂരകാട് നാത്തതീ? നിങ്കെ തെയ്വ ശവേ മാനിയാതെ അപ്പുറാണികളെ മാനം കെടുത്തുകേം ചെയ്യിനത് എന്തുക്ക്? എന്തനേ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊൽവിളത്? ഇത്തിൽ ഏൻ നിങ്കളെ പെരുമപ്പടുത്തിളതീ? ഒരു കാലത്തിലും ഏനതെ ചെയ്യാത്ത്.
ഏൻ വന്ത് അപ്പോശ്ത്തലരുകാട്ടിൽ എളിയവൻ താനെ; തെയ്വ ശവെ നാശമെ ചെയ് വന്താനാലെ അപ്പോശ്ത്തലൻ ഒണ്ണെ പേരുക്ക് ഓയ്ക്കമാനവനും നാത്തെ.
എന്തൊണ്ണാ നിങ്കളെ വൻ വിലേ കൊടുത്ത് വായ്ങ്കിരുക്കിനെ; അതുനാലെ നിങ്കെ ഉടവൻ ഉടമ്പിൽ തെയ്വത്തുക്ക് മകിമെ കൊടിൻ.
മിന്നേ എകൂതാ ചാതി ചട്ടത്തിൽ പിശച്ച് വന്തവോളെ ഏൻ എകനെ പിശച്ചിരുന്തതൊൺ നിങ്കെ കേട്ട് ഇരുക്കിനതാൻ. തെയ്വ ശവയെ തൊന്തരവെ ചെയ് നാശമാക്കേക്ക് ചരിയാനത്തിൽ വെരി ഉറയ്ങ്കി നടന്തെ.
അവൻ മക്കളാനെ നങ്കാക്ക് അവൻ വാക്കെ ചൊല്ലിയവോലെ രച്ചെ ബൂറാ കിടയ്ക്കുമൊൺ തെയ്വ ആത്തുമാവ് എങ്കാക്ക് ഉറപ്പെ തന്തിരുക്കിനെ. അവൻ മകിമേക്ക് മകത്തമെ കൊടുപ്പേക്ക് താൻ ഇകനെ ചെയ്യത്.
അവൻ നങ്കകാൽ കനേകമായ് കാട്ടിയെ ഇരക്കംനാലെ അവനിൽ നങ്കാക്ക് ഉടയാ ഇലത്തത്തിൽ പാപത്തുക്കൊള്ളെ മന്നിപ്പൊണ്ണെ വീണ്ടെടുപ്പ് ഒണ്ട്.
അതുനാലെ അവൻ ചിലരളെ അപ്പോശ്ത്തലരുകാടായും ചിലരളെ പലകപ്പാട്ടുകാറായായും ചിലവേരാളെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽനവേരായായും ചിലരളെ ഇടയരുകാടായും ചിലവേരാളെ വശനമെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനവേരാളായും നീമിച്ചിരുക്കിനെ.
കിരിശ്ത്തു ഏശുവ് പണ്ണക്കാറായാനെ പവുലോശും തിമോത്തിയോശും പിലിപ്പിയാവിൽ കിരിശ്ത്തു ഏശുവെ നമ്പി ഇരുക്കിനെ ചുത്തമാനവേരാക്കും പള്ളീലെ മൂപ്പരുകാട്ടുക്കും പള്ളീലെ ഏവലാളികേക്കും എളുതിനത്,
അം മകൻ നങ്കെ പാപത്തുക്കുചൂട്ടി വിലേ കൊടുക്കുകേം അവനിൽ നങ്കെ പാപത്തുക്കൊള്ളെ മന്നിപ്പൊണ്ണെ വീണ്ടെടുപ്പ് കിടയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
“കരുത്താവിലിരുന്ത് നിനക്ക് കിടച്ചെ തെയ്വ വേലെ ചെയ് മുടിയ്ക്കോണും” ഒൺ അറുക്കിപ്പോശുകാൽ ചൊല്ലോണും.
“ഒരാ പള്ളീലെ മൂപ്പൻ ആകോണും ഒൺ നിനയ്ക്കിനതൊണ്ണാ അവൻ നല്ലെ വേലേ ആശിക്കിനെ” ഒണ്ണെ ചൊൽ ചത്തിയമാനെ കാരിയം താൻ.
ഒണ്ണാ മൂപ്പൻ നിച്ചനാത്തെ കേൾവി നാത്താളും ഒരേയൊരു പെണ്ണുക്ക് ആണും പെട്ടൊൺ കൂശോറാത്താളും നിച്ചനാത്തെ വെരികാടയെല്ലാം അടക്കിനാളും നല്ലെ കുണങ്കാട് ഒള്ളാളും വിരുന്താളികളെ നല്ലെ മനശോടെ പരിശുരുക്കിനാളും പടിയ്ക്കെ വയ്പ്പേക്ക് നല്ലെ തകിതി ഒള്ളാളുമായിരുക്കോണും.
ഉടവൻ പെണ്ണാം മക്കളാം നന്തി നൽവണം നോക്കാത്താ എകനനേ തെയ്വ ശവേലെ കാരിയങ്കാടെ നോയ്ക്കി നടത്തും.
മൂപ്പരുകാട് ചേന്ത് നിന്നേത്തിൽ കയ്യെ വച്ചി കൂശാടി പലകേൽ പാടിയവോളെ നിനക്ക് കിടച്ചെ തെയ്വ ഇരക്കമെ നീ വീയ് ഒറിഞ്ചാവാനില്ലെ.
പാതുകാപ്പാ നിന്നാം നിൻ ഉവതേശമാം വച്ചോകോണും; അത്തിലേ നീ നില നുണ്ണോകോണും; അകനെ നീ ചെയ്യതൊണ്ണാ നിന്നാം നിൻ കേൾവിക്കാറാളെ മുച്ചൂടാം നീ കാപ്പാത്തും.
നന്തി നൽവണം പള്ളിയെ നോയ്ക്കി നടത്തിനെ മൂപ്പരുകാടെ ഇരട്ടി ബൊകുമാനമെ കൊടുത്ത് മാനിക്കോണും. എടുത്തു ചൊല്ലിയാ ഉവതേശിക്കുകേം പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കുകേം ചെയ്യിനവേരാളെ മാനിക്കോണും.
പള്ളീലെ വലിയോര് തെയ്വ വേലേലെ കങ്കാണി ആയതുനാലെ കുത്തം നാത്തവൻ ആയിരുക്കോണും; ഉടവൻ കാരിയമെ മട്ടും ചെയ് നടക്കിനവനും പുടീയൊൺ കൂശോറിനവനും കുടികാറനും പിണക്കെചൊല്ലി അടി ഒണ്ടാക്കിനവനും കളവെ ചെയ് പണമെ ചമ്പാരിക്കിനവനും ആവാനില്ലെ.
അവൻ നങ്കളെ എല്ലാ പാപത്തിൽ നുണ്ണും പുറിച്ചെടുത്ത് നയമാനെ കാരിയമെ ചെയ്കേക്ക് പിരിയമൊള്ളെ മാനടവനെ ചുത്തമായ്ക്കി ഉടയാക്കായ് പുറിച്ച് എടുക്കേക്ക് ഉടയാളമേ നങ്കാക്കുചൂട്ടി ഒപ്പണച്ചിരുക്കിനെ.
ആരും തെയ്വ ഇരക്കത്തിൽ ഇരുന്ത് ബൂശാതിരുപ്പേക്ക് നോക്കോണും; ആരും ഉള്ളത്തിൽ കയ്പ്പാനെ കാരിയങ്കാടെ നിനച്ച് വോറെ ഒള്ളവേരാക്കുകൂടി കലകം ഒണ്ടാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നോക്കോണും.
നിങ്കളെ കൊൺ നടക്കിനവേരാ ചൊല്ലെ പാലിച്ച് കീൾപ്പട്ട് ഇരിനിൻ; എന്തൊണ്ണാ അവറെ തെയ്വത്തുകാൽ കണക്കെ കൊടുക്കെ വേണ്ടവേരാനാലെ നിങ്കളെ അവറെ കാക്കിനെ; അവറെ ഇതെ നരക്കത്തോടെ ചെയ്കേക്ക് ഇടയാക്കാതെ പിരിയത്തോടെ ചെയ്കേക്ക് ഇടയാക്കിൻ; അല്ലേയ്ക്കൊണ്ണാ നിങ്കാക്കത് നല്ലതില്ലെ.
മിന്നേ നിങ്കെ മുറേക്ക് നടക്കിനെ ആടുകാടുവോലെ നടന്തെ; ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കെ ആത്തുമാവുകാടെ കാപ്പാത്തിനവനും ആട്ടുക്കാറൻ ആനവനും കാക്ക് തിരുമ്പി വന്തിരുക്കിനെ.
അതുനാലെ അവനിൽ നമ്പുനെ നിങ്കളയോ ഇരുട്ടിൽ ഇരുന്ത് അരിശുകമാനെ ഉടയാ വെളിച്ചത്തിൽ പിശയ്ക്കുവേക്ക് പുറിച്ചെടുത്ത് ഉടയാ ചുത്തമാനെ ചൊന്തെ ചാതീ ചനമുമായ്ക്കവൻ നല്ലെ നല്ലെ കാരിയങ്കാടെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് ചൊല്ലി കൊടുക്കുവേക്കുചൂട്ടി പൂയാരിയേരുകാടായും രാശാവുകാടായും നിങ്കെ ആയിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വം വെളിച്ചത്തിൽ ഇരുക്കിനതുവോലെ നങ്കളും വെളിച്ചത്തിൽ നടന്താ നങ്കാക്ക് അക്കുമിക്കും കൂട്ടായ്മെ ഒണ്ട്; അതുമട്ടുമേയല്ലെ അവൻ മകനാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവു ഇലത്തം നങ്കെ പാപമെ ബൂറാ മാത്തി നങ്കളെ വെടിപ്പാക്കിനെ.
അവറെ ഒരു പുതുവൻ പാട്ടെ പാടിയെ, “പൊത്തകമെ വാങ്കേക്കും മുത്തിരേ തിടയ്പ്പേക്കും നീ ഓയ്ക്കമാനവൻ; നീ അറുക്കപ്പട്ട് നിൻ ഇലത്തത്തിൽ എല്ലാ കൂട്ടക്കാറാളിൽ നുണ്ണും പാശക്കാറാളിൽ നുണ്ണും വർളാട്ടിൽ നുണ്ണും ചാതികാട്ടിൽ നുണ്ണുമൊള്ളെ ആളുകളെ തെയ്വത്തുക്കുചൂട്ടി വിലേക്ക് വാങ്കുകേം